حسن روحاني با بيان اينكه «زنان به انتخاباتها شور ميدهند»، تاكيد كرد
«جنس دوم» نداريم؛ زن و مرد باهم مساوي هستند
دستِ رييسجمهوري را براي انتخاب وزير زن باز بگذاريد
رييسجمهوري معتقد است كه زنان ميتوانند در انتخابات سرنوشت را تغيير دهند. حسن روحاني كه بهرغم وعدههاي انتخاباتياش در دوران رياستجمهوري خود نتوانست چنان كه انتظار ميرفت در عمل به وعدههايش درباره زنان موفق باشد، حالا آنها را به حضور پاي صندوقهاي راي دعوت ميكند تا «شور انتخاباتي» ايجاد كرده و با تصميمگيريهايشان، افرادي را انتخاب كنند كه افكار و تصميماتشان براي جامعه «مفيدتر» است.
روحاني روز شنبه و در نشست زنان ايراني كه با حضور جمعي از زنان برگزيده و فعالان حوزههاي مختلف برگزار شد، از اين تريبون براي اشاره به انتخابات پيش روي مجلس استفاده كرد و گفت كه هيچگاه در تاريخ ايران، زنان به اندازه ۴۱ سالي كه از پيروزي انقلاب اسلامي ميگذرد، در سياست حضور نداشتند. رييسجمهوري معتقد است كه «زنان امروز ميتوانند در انتخاباتها سرنوشت را تغيير دهند» و ميگويد: «ولو اينكه عدهاي سالها تلاش كرده و پول خرج كرده باشند و رسانه و همهچيز را داشته باشند، اگر زنان ببينند كه يك كانديدا از سايرين بهتر است، با حمايتهاي خود او را در انتخابات پيروز ميكنند.» حسن روحاني كه احتمالا به انتقادهاي جامعه زنان نسبت به عملكرد دولت يازدهم و دوازدهم در حوزه زنان واقف است، با اشاره به آنچه آن را «گله از امروز» و «نرسيدن به وضعيت مطلوب» ميخواند، از جامعه زنان خواسته پاي صندوقهاي راي رفته و بين آنها كه امروز هستند، بگردند و كساني را كه از نظرشان بهترند، انتخاب كنند. او اين مسائل را در حالي ميگويد كه در گذشته نيز مسوولان در هر بزنگاه انتخاباتي، با وعدههايي مشابه آنچه امروز روحاني از آن سخن گفته، زنان را براي حضور پاي صندوقهاي راي فرا ميخوانند. حال آنكه وقتي كار به عمل ميرسد، موانع بسياري در مسير تحقق حقوق نيمي از جامعه، سر راهشان قرار ميگيرد و نشدها، نگذاشتندها و نتوانستيمها سر بر ميآورند. اكنون بار ديگر در آستانه انتخاباتي ديگر، مساله حضور زنان حائز اهميت شده و رييسجمهوري تاكيد ميكند كه «زنان به انتخاباتها شور ميدهند.» نكته قابل تامل اما اينكه طبيعتا حضور نيمي از جامعه پاي صندوقهاي راي، به ايجاد شور انتخاباتي ياري ميرساند اما پرسش اينجاست كه چرا اين بخش از جامعه، تنها در مواقع مورد نياز مورد توجه قرار گرفته و بر لزوم حضورشان تاكيد ميشود، نه آنگاه كه پاي حق و حقوقشان به ميان ميآيد. همانطوركه روحاني هم در اظهارات ديروزش تاييد كرد: «بيترديد نقش امروز زنان براي آينده كشور بسيار تاثيرگذار خواهد بود» اما اين موضوع مستلزم آن است كه نقش زنان در همه ابعاد اقتصادي و اجتماعي مورد تاييد و تاكيد قرار گيرد و مسوولان در راستاي احقاق حقوق آنها گام بردارند. آنچه مسلم است زنان نهتنها پاي صندوقهاي راي كه در پستهاي مديريتي از جمله وزارتخانهها هم ميتوانند بهطور جدي اثربخش باشند. نكتهاي كه تا امروز در مورد آن وعده بسيار داده شده اما در عمل قدمي از قدم برداشته نشده است.رييس دولت دوازدهم در بخش ديگري از اظهاراتش با اشاره به جايگاه حضرت فاطمه (س) نزد مسلمانان، از ايشان به عنوان «بهترين الگو و معيار براي مشي، سلوك و زندگي» ياد كرد و با اشاره به كوتاه بودن دوران زندگي حضرت فاطمه(س)، تاكيد كرد كه ايشان بهترين الگو براي زنان جامعه است. روحاني معتقد است ديدگاه همگان يعني زنان و بهويژه مردان بايد نسبت به مقام زن اصلاح شود. او تاكيد ميكند كه «جنس دوم نداريم و زن و مرد باهم مساوي هستند.» جالب اينكه شخص رييسجمهوري هم معتقد است كه «اين گفتار كافي نيست؛ بلكه در مقام عمل، قانونگذاري و اجرا هم بايد اين حقيقت را ببينيم.»روحاني همچنين با تاكيد بر اينكه ترديدي نداريم كه خداوند زن و مرد را كنار هم قرار داده، ميگويد: «ميگويم بايد در جامعه اسلامي رقابت سالم برقرار باشد؛ اين رقابت سالم وقتي امكانپذير است كه موانع را برداريم و فرصتها را به صورت برابر فراهم كنيم. اگر فرصت مرد و زن در حوزههاي مختلف برابر نباشد، در آن صورت رقابت امكانپذير نيست.»
مقام زن و مرد برابر است
رييس دولت دوازدهم بر «لزوم بهرهمندي زنان از فرصت برابر و فضاي رقابت سالم در جامعه» تاكيد كرده و ادامه ميدهد: «وقتي به مديريتهاي سطوح بالا ميرويم، باز هم مقام زن و مرد برابر است و اين دو كنار هم هستند. بنابراين نبايد اينگونه باشد كه در محيط كار خود احساس كنيم كه حضور زنان و ارتقاي آنها اساس و ركن مهم جامعه را دچار مشكل ميكند.»حسن روحاني كه با وجود وعدههايي كه درباره حضور زنان در سطوح بالاي مديريتي از جمله وزارتخانهها داد، هرگز نتوانست به اين وعدهها جامه عمل بپوشاند، از وجود برخي نگاهها نسبت به حضور زنان در سطوح بالاي مديريتي انتقاد كرده و ميگويد: «چه اشكال دارد كه اگر در دولت جمعي ۲۰ تا ۳۰ نفره هستيم، به غير از معاونان، دست رييسجمهوري براي انتخاب وزراي زن هم باز باشد؛ براي انتخاب وزير زن هم دست رييسجمهور را باز بگذاريد. اگر قبول داريم و تعارف نميكنيم و فقط به زبان نميگوييم كه زنان كنار مردان هستند، بايد در ساير موارد هم گام به گام پيش برويم و به زنان فرصت حضور بدهيم.» احتمالا اشاره رييسجمهوري به همان مسالهاي است كه برخي ناظران و تحليلگران، عمل نكردن روحاني به وعدهاش درباره حضور زنان در عرصههاي مديريتي ميخوانند. هرچند حسن روحاني زمان تبليغات انتخابات رياستجمهوري دوازدهم به صراحت وعده حضور زنان را در كابينه دوازدهم به عنوان وزير نداد اما چندينبار بر لزوم حضور زنان در عرصههاي مديريتي تاكيد كرد و به انتقاد از رقباي خود و نگاه آنان به حضور زنان در جامعه پرداخت. روحاني 24 مردادماه، در روز آغاز بررسي صلاحيت وزراي معرفيشده به مجلس گفته بود: «خيلي دلم ميخواست در دولت دوازدهم 3 زن را به عنوان وزير معرفي كنم» و در ادامه اضافه كرد كه «نشد». روحاني البته توضيحي درباره دليل عدم تحقق خواستهاش ارايه نكرد و شايد بتوان اظهارات روز گذشتهاش را انتقاد به آن «نشد»ي دانست كه باعث شد او از عمل به وعده حضور زنان در جايگاه مديريتي بالا باز بماند.رييس دولت دوازدهم البته در ادامه سخنانش با اشاره به مصوبه شوراي اداري و استخدامي در سال 96 مبني بر اينكه دستكم ۳۰ درصد كل مديران كشور را بايد زنان تشكيل دهند، ميگويد: «براساس آخرين آمار تا پايان شهريورماه سال جاري، ۲۶ درصد از مديران كشور را زنان تشكيل دادهاند. اين آمار همچنين به ما ميگويد كه حضور زنان در عرصههاي مديريتي نسبت به سالهاي قبل 4 درصد افزايش يافته است. سازمان اداري و استخدامي همچنين قول داده كه تا پايان اجراي برنامههاي خود، سهم ۳۰ درصدي زنان از مناصب مديريتي دولتي تحقق يابد.»به گفته رييسجمهوري، براساس آنچه سازمان اداري و استخدامي اعلام كرده در اين دولت ۵۳ نفر در پستهاي مديريتي به پستهاي وزارت، معاونت وزير و همتراز آن، مشاور و همچنين دستيار وزير ارتقاي شغلي يافتهاند. حسن روحاني در نشست ديروز بار ديگر قول داد: «آنچه را كه روز اول دولت تدبير و اميد درباره حضور فعال زنان، جوانان، اقوام و مذاهب تاكيد و مسيري را كه در اين زمينه آغاز كرده و تا به امروز ادامه دادم، تا روز آخر دولت نيز پيگيري ميكنم.» حال بايد ديد رييسجمهوري در عمل تا چه اندازه ميتواند در اين 2 سال باقيمانده از دولت تدبير و اميد، به وعدههايي كه به زنان به عنوان نيمي از جامعه داده، جامه عمل بپوشاند و «نشدن»ها را به «شدن»ها تبديل كند و «خواستنها» را به «توانستنها».