براي زندگياتون اميد و روشنايي بياريد
اين روزها همه مدام درحال به اشتراك گذاشتن نگراني و اضطراب‌شان با ديگران هستند، خبرهاي تعداد مبتلايان به كرونا بيشترين مخاطبان را دارد و همه مي‌خواهند بدانند در اين شرايط چه كنند. با توجه به آنكه در يك وضعيت اورژانسي هستيم بخشي از اين پيگيري‌ها قابل قبول است اما نه تا آنجا كه زندگي ما را مختل كند و اميد را در ما از بين ببرد. براي مقابله با اين شرايط گروهي از كاربران توييتر فارسي هشتگ «اميد» را داغ كرده‌اند. آنچه مي‌خوانيد منتخبي از اين توييت‌هاست:
«به نظرم الان زمان‌مناسبي براي كوبيدن سيستم بهداشت و درمان كشور نيست، الان بايد از اميد بگيم، از تلاش خستگي ناپذير پزشكان و پرستاران سرزمينمون، از رعايت نكات بهداشتي و مراقبت از عزيزانمون، از روحيه بالاي خودمون براي گذر از اين مرحله بحراني»، «همه ما بايد اميدوار به زندگي باشيم»، «ازوقتي كرونا برجسته شد، كيا بودن كه جو رو پر از نشاط كردن و اميد تزريق كردن؟ كيا روحيه مردمو حفظ كردن و باكرونا جوك ساختن و خنديدن و خندوندن؟»، «كه هوس بيرون رفتن از دلم بيفته، كه فكر ناجور از سرم بيرون بره، كه خاطره‌هايي كه از اين روزام ميمونه رو قاب كنم به ديوار خونه‌ام؛ بعد‌ها براي بچه‌هام تعريف كنم»، «ناشر ايثار ملت شريف ايران باشيم»، «نوروز در راهه، كرونا هست اميد هست»، «با وجود اينكه معتقدم كرونا را بايد بسيار جدي گرفت و در اطلاع‌رساني كوتاهي نكرد، اما اين مهم نبايد نافي دميدن روح اميدواري در جامعه باشد. اميد موتور محرك جامعه در عبور از سختي‌هاست»، «اميد دارم به روزاي خوب كه ميان»، «ما تو تاريخ روزهاي سخت‌تر از اين رو پشت سر گذرونديم و زنده مونديم!»، «سينه‌مون رو فراخ مي‌كنيم!و اميد رو از دست نمي‌ديم...»، « عادت كرديم فقط خبرهاي بد رو با هم به اشتراك مي ذاريم، به جاي گسترش اين نااميدي يه مقدار درباره بهبوديافته ها بنويسيم»، « به جاي زندگي در ترس اميدواري رو انتخاب كنيم»، « اين روزها به مجموعه اي از كليپ ها و نوشته ها برخورد كردم كه تلاش مي كنن ، مردم رو بخندونن و با كرونا شوخي كنن، دم شون گرم»، « هميشه گله و شكايت داشتيم كه چرا يه وقت آزاد ندارم به كارهام برسم، خب حالا اين وقت آزاد برامون به وجود اومده چرا از اين وقت به جاي رد و بدل كردن خبرهاي بد براي كارهاي عقب افتاده استفاده نكنيم»، « باور كنين با اشتراك گذاشتن خبرهاي بد از كرونا جلوگيري نمي كنين»، « تو كتاب زورباي يونايي يه جا هست كه زوربا به دوستش نامه مي ده برو فلان نمايشگاه رو ببين اون بهش مي گه زوربا الان جنگ و قحطيه، چند وقت بعد زوربا بهش نامه مي نويسه نمايشگاه تموم شد، حالا اين حكايت همين روزهاي ماست»، « سال 98 رو با ترس از سيل شروع كرديم با اميد به غلبه كردن بر كرونا تمومش كنيم»، « درسته نمي تونيم دور هم جمع شيم ولي خب در همين گروه هاي خودموني مي تونيم احوال هم رو بپرسيم»، « عجالتا به جاي دست دادن از همين استيكرهاي دست دادن استفاده كنين»، « به اين فكر كنين چقدر اين دست دادن هاي ساده براتون بي اهميت بوده حالا اينقدر ازش مي نالين»، «امشب با دوستان نشستيم تا تونستيم به هر چي كه تونستيم خنديديم، اميد به زندگي رو از دست نديم!»، «ما بايد زنده بمونيم و زندگي كنيم، مراقبت كنيم ولي از استرس خودكشي نكنيم»، «اين ويروس كرونا انقدر هم خطرناك نيست؛ از آنفولانزا كه چندين كشته داد هم قابل پيشگيري تره!»، «يكم بهم اميد بديد جاي اينكه همديگه رو بترسونيد»، «در اين شرايطي كه همه در حال ترساندن همديگر هستيم و درباره وضعيت موجود كارشناسي مي‌كنيم؛ شما يك جمله اميدبخش واسمون كامنت كنيد»، «آدم به اميد زنده‌س‌هميشه براي مشكلات يه راهي هست»، «پاشيد براي زندگياتون اميد و روشنايي بياريد»، «به جاي اينهمه ترس و نگراني فكر كنيد در اين روزها چه كتابايي نخوندين و چه فيلم‌ها كه نديدين، تو خونه بمونين و كتاب بخونين و فيلم ببينين»، «فكر مي‌كنين هر چي بيشتر خبر بد بخونين و پخش كنين كرونا مي‌ره، نه بابا به جاش به اين فكر كنين چه بهره‌اي از اين زمان قرنطينه خودتون ببرين» و «يه ليست درست كردم از كارهايي كه دنبال يه تعطيلي بودم وانجامش بدم، الان وقت انجام دادن‌شونه».