معماي پارلمان

اتحاد متزلزل دقيقه نودي از يك‌سو و اختلافات ريشه‌دار و كهنه از سوي ديگر سبب شده تا به‌رغم شكل‌گيري پارلماني با اكثريت قاطع اصولگرايان نتوان محمدباقر قاليباف، شكست خورده 3 دوره انتخابات رياست‌جمهوري و عضو فعلي مجمع تشخيص مصلحت نظام را رييس پارلمان يازدهم دانست. او در مسير حداقل بايد با چهره‌هايي چون مرتضي آقاتهراني كه حمايت تمام و كمال تندروهاي اصولگرا موسوم به پايداري‌ها را پشت سر دارد همچنين سيدمصطفي ميرسليم كه احتمالا از سوي اصولگرايان با سابقه و به‌اصطلاح سنتي مورد حمايت قرار مي‌گيرد، رقابت كند. رقابتي كه در فاصله كمتر 2 ماه مانده به شكل‌گيري پارلمان يازدهم در حالي در رسانه‌ها آغاز شده كه حداقل ميرسليم به واسطه سن و سال خود، اولين فردي است كه بر كرسي رياست مجلس تكيه مي‌كند.
رييس سني مجلس يازدهم كه چندي پيش و در اظهاراتي كه خبرآنلاين آن را منتشر كرده، بر لزوم رقابت عادلانه بر كرسي مجلس آينده بدون «تطميع» و «تهديد» تاكيد كرده بود، اين روزها جدي‌تر از آقاتهراني به مساله رياست بهارستان ورود كرده و شايد از همين‌رو عبدالله ناصري، تحليلگر اصلاح‌طلب او را رييس پارلمان يازدهم و قاليباف را رييس در سايه معرفي مي‌كند. اين تئوري در صورت شكل‌گيري احتمالا با دردسري بزرگ براي قاليباف و ياران سابق همراه خواهد بود؛ چراكه بعيد است از ياران آقاتهراني كه از آنان به عنوان فرزندخواندگان مصباح‌يزدي نام برده مي‌شود، تن به امر و نهي‌هاي احتمالي شهردار اسبق تهران دهند و از اين‌رو به نظر مي‌رسد «بهارستان» چند ماه آينده، در بهترين حالت با دو فراكسيون اصولگرا و البته رقيب مواجه خواهد بود، مشروط به آنكه ميرسليم با قاليباف به ائتلاف برسند؛ چراكه در غير اين صورت اين فراكسيون‌ها احتمالا افزايش خواهند يافت. در اين ميان نمي‌توان جريان محمود احمدي‌نژاد و نزديكان به او در «بهارستان» را ناديده گرفت، جرياني كه به‌رغم اختلافات فراوان با قاليباف اشتراكاتي هرچند ناچيز با ميرسليم و ياران خواهد داشت و از اين‌رو مي‌تواند نقشي تعيين‌كننده در رياست پارلمان آينده ايفا كند، رياستي كه ميرسليم ورود زودهنگام به آن را «انحراف» خوانده است. انحرافي كه البته چندان علني در جريان نيست؛ چراكه بعيد است طيف‌هاي رنگارنگ اصولگرا بي‌خيال قدرتمندترين كرسي پارلمان شوند.