نگران آينده كودكان هستم
سيدحسن موسوي‌چلك
هنگام وقوع بحران ابعاد مختلفي از زندگي مردم تحت‌الشعاع قرار مي‌گيرد و هر اندازه شدت آن بيشتر باشد طبيعتا تاثيرات منفي آن نيز بيشتر بوده و بر كاركردهاي زندگي طبيعي مردم اثرات بيشتري خواهد داشت. ويروس كرونا سرعت رشد بسيار بالايي داشت، ضمن اينكه متكي بر سبك زندگي ما بود و رعايت بهداشت اجتماعي را به شكل جدي مطرح كرد در حالي كه در بخش‌هايي از دنيا اين بخش چندان جدي گرفته نمي‌شد. چنين تغييراتي در كنار ناشناخته بودن اين ويروس به گونه‌ايي كه تا به امروز حتي يك دارو در كل دنيا براي آن شناخته نشده، ذهن مردم را دچار آشفتگي كرده است (نزديك به 4 ماه است دنيا تحت تاثير ويروسي قرار گرفته و چندين ميليون نفر را درگير خود كرده و آمار تلفات آن هر روز بالا مي‌رود درحالي كه هنوز محققان نتوانسته‌اند به شكل كامل آن را بشناسند و دارويي براي آن ارايه دهند). چنين فضا و شرايطي را در كنار توضيحات مسوولان بگذاريم كه گاه با تضادهايي همراه مي‌شود و مشكلات جديدي مي‌آفريند. آيا ماسك بزنيم يا نزنيم؟ دستكش مصرف كنيم يا نكنيم؟ همين چندي پيش مي‌گفتند بيشتر سالمندان درگير اين بيماري مي‌شوند اما امروز جوانان و حتي كودكان نيز گرفتار آن شده‌اند. البته بايد بدانيم اين تضادها و سردرگمي‌هاي حوزه بهداشت و درمان به معناي ناكارآمدي حوزه بهداشت و درمان كشورمان نيست زيرا چنين تناقض‌هايي دنيا را گرفتار خود كرده و سازمان بهداشت جهاني هم هر روز داده‌هاي جديدي را درباره اين ويروس منتشر مي‌كند كه ضرورتا با گفته‌هاي قبلي‌شان سازگار نيست. تا پيش از اپيدمي كرونا بسياري از مردم عادت به تجربه طولاني‌مدت در خانه ماندن را نداشتند و طبيعي است اين تغيير سبك زندگي باعث بروز مشكلاتي در خانواده شود و به بروز اختلافات دامن بزند. از سوي ديگر طولاني بودن زمان قرنطينه تاثيرات منفي بر اقتصاد گذاشت كه بيكاري و تعديل‌هاي گسترده نتيجه آن بود. براي كاهش اين تاثيرات در كشورهاي مختلف، دولت‌ها مجبور شدند بين حس سلامت و رونق كسب و كار، تصميم بسيار سختي بگيرند كه در ايران اسم آن را فاصله‌گذاري هوشمند گذاشتند اما در واقع ديديم كه عملا تمام كارها به روال سابق و پيش از كرونا بازگشت. واقعيت اين است در چنين شرايطي تنها كساني آسيب‌پذيري كمتري خواهند داشت كه داراي تاب‌آوري باشند يعني كساني كه با دغدغه كمتر مي‌توانند در خانه بمانند و همچنان قرنطينه خود را حفظ كنند يا زمان‌هاي كمتري را در محيط‌هاي بسته و با ديگران بگذرانند. هر چه قرنطينه كمرنگتر شود و افراد تماس بيشتري با ديگران داشته باشند، تاثيرات منفي كرونا به مراتب بيشتر مي‌شود همان‌‍‌طور كه از گزارش‌هاي مرتبط با آمار كرونا هم مي‌توان دريافت. اين آمار‌ها نشان مي‌دهند ما پس از يك دوره كاهش بار ديگر وارد روند رو به رشد كرونا شده‌ايم. از آنجا كه همچنان براي اين بيماري دارو يا واكسني وجود ندارد طبيعي است نگراني و اضطراب در مردم افزايش يابد. بايد دانست ماهيت بحران اين بيماري فقط بهداشتي نيست بلكه شامل بحران‌هاي ابعاد اجتماعي، فرهنگي، رواني و اقتصادي نيز مي‌شود. من نگران سلامت كودكان در آينده همچنين تاثيرات مخربي كه اين دوران روي كودكان مي‌گذارد، هستم. كودكاني كه اين روزها زندگي‌شان صرفا به فضاي مجازي خلاصه مي‌شود و اين موضوع حتي روي رفتار آنان نيز تاثير گذاشته است. اگر در گذشته مقرراتي براي استفاده آنان از فضاي مجازي بود متاسفانه امروز اين مقررات نيز كمرنگتر شده است. بدون شك ادامه اين شرايط موجب مي‌شود بخشي از اين سرمايه كشور يعني نيروي انساني آينده كه كودكان هستند تحت‌تاثير تبعات منفي كرونا رشد كنند.