چرا بوكسورها نمي‌دانند كي بايد بازنشسته شوند؟
مبارزه با زمان
ويكتور متر
ترجمه: سامان سعادت
حتي بزرگ‌ترين بوكسورها هم نمي‌دانند دقيقا چه موقع بايد دستكش‌هاي خود را آويزان كنند. در خبرها آمده است مايك تايسون 54 ساله بعد از 15 سال بازنشستگي قرار است با روي جونز جونيور 51 ساله كه دو سال كلا غيرفعال بوده است در ماه سپتامبر روي رينگ حاضر شوند. اين مبارزه يادآور مبارزات بوكسورهايي است كه روزي ستاره رينگ بودند و بعد از بازنشستگي تصميم گرفتند يك يا دو يا سه بار ديگر مشت‌زني كنند. مبارزاتي كه اكثرا باعث شد روزهاي طلايي آن ستاره‌ها تحت تاثير قرار بگيرد.
محمدعلي
وقتي داستان محمدعلي روايت مي‌شود، آخرين اقدام او معمولا باخت مقابل لئون اسپينكز و سپس پيروزي‌اش در مسابقه برگشت مقابل همان حريف است. دو مبارزه‌اي كه باعث شد او براي بار سوم عنوان سنگين‌وزن دنيا را تصاحب كند. اما اين پايان كلي نبود. وي پس از مدت كوتاهي بعد از بازنشستگي در سال 1980 به رينگ مسابقه پا گذاشت تا صاحب عنوان لري هولمز شود. علي بيش از حد در آن مسابقه ضعيف بود. مبارزه آن دو در راند يازدهم توسط «كرنر» علي متوقف شد. ديو اندرسون در نيويورك‌تايمز نوشت: «علي نتوانست بجنگد. او نمي‌توانست رقص پا كند.»
اما اين هم آخرين تصوير محمدعلي نبود. او يك سال بعد در 39 سالگي دوباره به رينگ بازگشت. حريف وي ترور بربيك بود. در پايان اين حريف محمدعلي بود كه با اتفاق نظر داوران به عنوان پيروز مسابقه لقب گرفت. داوران در واقع فقط يك راند را به علي دادند. علي پس از مبارزه گفت: «شما نمي‌توانيد با پدر زمان بجنگيد.»
شوگار ري لئونارد
ده‌ها برد بزرگ، قهرماني در پنج وزن و پيروزي بزرگ مقابل روبرتو دوران، بخشي از كارنامه لئونارد است. با رسيدن اواخر دهه 1980 لئونارد همه كارهايي كه مي‌توانست را انجام داده بود و به پايان دوران حرفه‌اي‌اش نزديك مي‌شد. اما او فكر نمي‌كرد تمام شده است. در سال 1991 او مقابل تري نوريس كه تنها 23 سال سن داشت، قرار گرفت. اين يك مبارزه خيلي بعيد بود. نتيجه با تصميم قاطع داوران مشخص شد. تايمز نوشت: «لوريس براي لئونارد 34 ساله خيلي قوي و خيلي سريع بود.» لئونارد بلافاصله بعد از شكست اعلام بازنشستگي كرد. اما هنوز 6 سال نگذشته بود كه او در 40 سالگي دوباره وارد رينگ شد. او با هكتور كاماچوي 34 ساله مبارزه كرد. اما اين نبرد سومين باخت حرفه‌اي لئونارد را رقم زد. بدتر از آن لئونارد براي نخستين بار در زندگي‌اش ناك‌اوت شد. تايمز نوشت: «او مقابل حريفش بي‌دست و پا بود. مبارزه او بي‌اثر و فاقد ضربه‌هاي محكم و ناگهاني بود. او ضربات دست راست زيادي را به راحتي از دست داد. وقتي كاماچو فشار آورد، لئونارد بدون اينكه مقاومت كند مثل يك گل پژمرد.»
شوگار ري رابينسون
ري رابينسون اغلب به عنوان يكي از بهترين مبارز نبردهاي وزن‌كشي شده (pound-for-pound) محسوب مي‌شد، اما پايان كار او نيز به نسبت غير قابل تحمل بود. رابينسون به عنوان يك بوكسور پركار كمربند قهرماني جهان را داشت. در سال 1960 او اين عنوان را مقابل پل پندر از دست داد. آن زمان او 38 ساله بود و آمار حيرت‌انگيز 2-7-142 را از خودش به جا گذاشته بود. بعد از آن او 46 بار ديگر وارد رينگ شد. اما دوره‌هاي قهرماني او كه در ورزشگاه‌هاي بوستون گاردن، استاديوم يانكي، رينگ‌هاي ماساچوست استوبنويل به دست آمده بود، به سر رسيده بود و جوان‌ترهايي به نام ردولف بنت، ممو آيو جايگزين حريف‌هاي قبلي او نظير جيك لاموتا و راكي گراسپانو شده بودند.
در پايان رابينسون به عنوان كسي كه معناي بردن بود، مبارزات زيادي را از دست داد. مبارزه نهايي او در 44 سالگي مقابل جوي آرچر در پيتسبورگ بنا بر نظر اكثر كارشناسان يك افتضاح واقعي بود. اكثر هواداران اين طور واكنش نشان دادند: «حيف!» آسوشيتدپرس گزارش داد: «جمعيت براي رابينسون كه در حال نابودي بود، تلاش زيادي كرد.»
تايسون و جونز
آخرين مبارزات تايسون چيزي در حدود 15 سال قبل اتفاق افتاد. جايي كه او بعد از مشكلات حقوقي بسيار از جمله محكوميت به جرم تجاوز و كندن گوش حريف روي رينگ، توانست به دنياي بوكس برگردد اما آن شب‌ها هرگز به اندازه شب‌هاي دهه 80 و 90 باشكوه نبودند. تايسون بعد از اينكه سال 2002 مقابل لنوكس لوويز در نبرد كسب عنوان قهرماني شكست خورد، در 35 سالگي كنار كشيد اما بعد از آن سه بار ديگر به رينگ بازگشت. او قبل از اينكه توسط داني ويليامز كوبيده شود، كليفورد ايتين را شكست داد. همچنين در راند هفتم مبارزه مقابل كوين مك‌بريد به پيروزي دست يافت. تايمز مطلبي با عنوان «تايسون از مبارزه خارج مي‌شود» را منتشر كرد. در آن يادداشت آمده بود: «اگر اينها افكار عمومي را قانع نكند كه تايسون از مبارزه دلسرد شده است، هيچ چيز ديگر نمي‌تواند اين كار را كند.» براي جونز اوضاع به شكل ديگري بوده است. او كه اكثر كمربندهاي قهرماني جهان را به دست آورده بود تا همين سال 2018 مشغول مبارزه بود و در آخرين نبردش موفق شد اسكات سيگمون را شكست دهد.
استثنائات
تعداد انگشت‌شماري از بزرگان بوكس بودند كه در زمان مناسب كنار كشيدند. به عنوان مثال جو لوييس بعد از به جا گذاشتن ركورد 2-66 و شكست مقابل حريف جوانش راكي مارچيانو عاقلانه رينگ مبارزه را درك كرد. البته كه هر داستان بازگشتي نيز فاجعه‌آميز نبوده است. فلويد مي‌ودر در سال 2017 تصميم گرفت با قهرمان يو‌اف‌سي كانر مك‌گرگور مبارزه كند. البته اين مبارزه شايد يك جور كلك بود براي اينكه مي‌ودر توانست ركورد شكست‌ناپذيري خود را حفظ كند و كلي هم پول به جيب بزند.
تازه جرج فورمن را هم داريم. او كه در 28 سالگي بازنشسته شده بود يك دهه بعد برگشت. او مبارزاتش را مقابل حريفان ضعيف‌تر آغاز كرد و همه را برد. در 42 سالگي مقابل اواندر هالي‌فيلد شكست خورد اما اعتماد به نفسش را از دست نداد و در 45 سالگي مايكل مور 26 ساله و قهرمان را ناك‌اوت كرد. اين يكي از موفق‌ترين بازگشت‌هاي تاريخ بوكس بوده است. با اين حال حتي او هم در 48 سالگي و مقابل شانون بريگز آخرين مسابقه زندگي‌اش را واگذار كرد.
منبع: نيويورك‌تايمز