14 هزار بخاري نفتي
در مدارس باقي مانده
گروه اجتماعي| هر سال پيش از آغاز سال تحصيلي يكي از مهم‌ترين بحث‌هايي كه در رسانه‌ها مطرح مي‌شد وضعيت ساختمان مدارس بود و وسايل گرمايشي و وضعيت بخاري‌هاي نفتي. با شيوع و گسترش كرونا و در خانه ماندن بخشي از دانش‌آموزان، موضوع شبكه شاد و اينترنت و نحوه تحصيل دور از مدرسه آن قدر موضوع توجه شد كه ديگر چندان خبري از سازمان نوسازي مدارس نمي‌ر‌‌سيد. حالا مهرالله رخشاني‌مهر، رييس سازمان نوسازي مدارس گزارشي از وضعيت مدارس كشور داده است. «۱۲ درصد مدارس كشور نيازمند تخريب و بازسازي، ۱۸ درصد نيازمند مقاوم‌سازي و ۷۰ درصد مقاوم هستند. تا مهر ۱۳۹۷، يك هزار و شش كلاس درس خشتي و گلي داشتيم كه بهمن ۹۸ با برنامه‌ريزي‌هاي انجام شده عملا از ادبيات عمراني مدارس برچيده شد و ديگر مدرسه خشت و گلي نداريم. اين ميانگين ۳۰ درصدي مدارس نيازمند تخريب و بازسازي و مقاوم‌سازي براي كل كشور صادق است كه در برخي نقاط بيشتر و در برخي نقاط كمتر است. بيشترين ميزان آن يعني ۳۵-۳۴ درصد متعلق به تهران، سيستان و بلوچستان و خراسان رضوي و كمترين آن متعلق به استان‌هاي يزد و ايلام است.» به گفته رخشاني‌مهر در سال جاري بودجه اين سازمان حدود 6 هزار و 800 ميليارد تومان است. در ميان داستان‌هاي تازه مدارس در ميان هياهوي نبود زيرساخت اينترنت و گوشي‌هاي هوشمند در دست بسياري از دانش‌آموزان، همچنان موضوع وجود بخاري‌هاي نفتي هم بر جاي خود باقي است. اين مشكل اغلب در مناطقي هستند كه به خاطر نبود امكانات، اغلب چاره‌اي جز حضور دانش‌آموزان در مدرسه نيست. رخشاني‌مهر مي‌گويد: «اما از سال ۹۱ به بعد تا امروز، فقط ۱۴ هزار بخاري نفتي از ۵۳۰ هزار كلاس درس باقي مانده است. سال قبل ۵۰ هزار بخاري نفتي را جمع‌آوري كرديم و اين ۱۴ هزار مورد براي مناطقي است كه زيرساخت‌هاي لازم را نداريم و عملا آنجا گازكشي نشده است. اين بخاري‌ها در نقاطي چون سيستان و بلوچستان است كه گازكشي شهري انجام نشده، براي مناطق صعب‌العبور است كه گاهي برق هم ندارند. اكنون دو درصد كلاس‌هاي درس با بخاري نفتي گرم مي‌شوند كه عدد قابل قبولي است؛ اگر چه در تلاشيم تا آن را هم حل كنيم.»او درباره ارتباط ميان ترك تحصيل دانش‌آموزان در سيستان و بلوچستان با فضاي فيزيكي مدارس و فراهم بودن فضاي آموزش عنوان كرد: «حوزه تخصصي‌ام، عمران است؛ حتما موضوع ترك تحصيل در برخي دانش‌آموزان سيستان و بلوچستان با نبود مدرسه و كمبود سرانه فضاي آموزشي مرتبط است. ۱۰ استان زيرخط ميانگين سرانه آموزشي دارند كه استان آخر، البرز و قبل از آن سيستان و بلوچستان و آذربايجان غربي و تهران قرار دارند.»