لعنت خدا بر آن كه به كسي مسووليت مي‌دهد كه لياقت ندارد

يادگار امام (ره) با تاكيد بر اينكه مسووليت يك نردباني است كه هم مي‌توان از آن بالا رفت و هم مي‌توان با سر از آن پايين افتاد، گفت: در طول تاريخ كشورمان كساني بودند كه از اين نردبان بالا رفتند، كساني نيز بودند كه متاسفانه از اين نردبان مسووليت فرو افتادند. به گزارش ايسنا، حجت‌الاسلام والمسلمين سيد حسن خميني، يادگار امام (ره) در ديدار با جمعي از مسوولان وزارت كشور و فرمانداران سراسر كشور به بيان رواياتي از پيامبر اسلام (ص) در مورد داشتن صلاحيت افراد براي كسب مسووليت در يك نظام اسلامي پرداخت و گفت: از پيامبر روايت است كه فرموده‌اند اگر كسي در جامعه اسلامي مسووليتي پيدا كرد و كساني را سر كار گذاشت كه آنها صلاحيت‌هاي لازم را نداشتند، لعنت خدا بر او باد. وي با بيان اينكه از چنين فردي هيچ توبه‌اي پذيرفته نيست، اظهار كرد: چنانچه اين فرد كفاره نيز پرداخت كند باز هم از او مورد قبول نيست تا اينكه او را وارد جهنم كنند. يادگار امام (ره) همچنين اظهار كرد: لعنت خدا بر كسي كه حكومت پيدا مي‌كند و به كسي مسووليت دهد كه لياقت ندارد؛ حال يا اين فرد از افراد بالادستي يا پايين دستي خود مي‌ترسد يا رفيق‌باز است يا مي‌خواهد دل كسي را كه مي‌خواهد و فكر مي‌كند بود و نبود او تاثيري برايش دارد به دست آورد يا اينكه مي‌خواهد فشار را از دوش خود بردارد. وي خاطرنشان كرد: اين فرد بايد از تك تك مردم حلاليت بطلبد و همچنين نسبت به حقوقي كه استيفا نشده است حلاليت بطلبد. يادگار امام (ره) با اشاره به روايتي ديگر از ائمه معصوم گفت: لعنت خدا بر كسي كه اگر به او مسووليت غرق‌گاه الهي را دادند يعني مسووليت جان، ناموس، آبرو و مال مردم را به او سپرده‌اند، به ناحق به آن غرق‌گاه الهي تجاوز كند.
سكوت قبرستاني نبايد بر ما حاكم باشد
يادگار گرامي امام خميني گفت: هنر بزرگ امام اين بود كه يك جامعه چندپاره را تبديل به واحد كرد و با اين تعريف انقلاب اسلامي يك هنر بود. آيت‌الله سيدحسن خميني همچنين در ديدار با وزير، معاونان و مسوولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي با تشكر از آقاي علي جنتي، وزير «عزيز و مظلوم» ارشاد، در سخناني اظهار داشت: يكي از بزرگان تعبيري در تمايز ميان علم و هنر به كار مي‌برد كه گرچه ممكن است تمايز كاملي نباشد اما نكته خوبي در آن نهفته است. وي ادامه داد: جامعه‌اي توانمند است كه هنرمند باشد و وحدت در عين كثرت و كثرت در عين وحدت در آن محقق شود. شخص پيامبر گرامي اسلام (ص) از اين جهت اعجوبه است كه جامعه كثير و بدوي عرب را كه از مصايب زيادي برخوردار بود متحول كردند و از دل آن يك تمدن پديد آوردند. لذا شرط استمرار حيات ما نيز توجه به همين قدرت فرهنگي ناشي از فرهنگ است. وي هشدار داد: اگر ديديم در حال چندپاره شدن بوديم يعني رو به ضعيف شدن هستيم و بايد گرد هم بياييم و جامعه چند پاره جامعه‌اي است كه در حال پيش رفتن به سمت معضل است؛ البته اين بدان معني نيست كه همه جامعه يك حرف داشته باشند، بلكه بايد وحدت در عين كثرت و كثرت در عين وحدت باشد. ما انسان‌هاي مختلفي هستيم و به گونه‌هاي مختلف سخن مي‌گوييم و در عين آنكه سكوت قبرستاني نبايد بر ما حاكم باشد جامعه بايد نسبت به هم مهربان، همدل، بي‌كينه و مودب باشد. وي يادآورشد: يكي از خصلت‌هاي بزرگ ايرانيان كه بعضا غير ايرانيان آن را به عنوان ضعف و عيب گفته‌اند اين است كه ايرانيان در مقابل هم بيش از حد قربان صدقه هم مي‌روند؛ اين خصلت يك ويژگي خوب دارد كه نشان مي‌دهد ما جامعه مودبي بوديم گرچه اين نقد نيز صحيح است كه اين ويژگي در بسياري از حوزه‌ها به تملق و چاپلوسي رسيده است، اما اين ويژگي از بي‌ادبي خيلي بهتر است.