روزبه دلاور
كميته ملي المپيك ايران اسامي دوازده ورزشكاري را كه از سوي كميته بينالمللي المپيك (IOC) بورسيه ماهانه دريافت ميكنند، اعلام كرد. اين ورزشكاران قرار است ماهيانه مبلغ ۷5۰ دلار از IOC دريافت كنند كه رقمي قابل توجه براي حمايت مالي از آنها در مسير آمادهسازي براي رويدادهاي آتي از جمله المپيك محسوب ميشود. با اين حال، عدم حضور نام برخي چهرههاي شناخته شده و موفق در اين فهرست كه ظاهرا با تصميم فدراسيونهاي آن رشته و كميته ملي المپيك صورت گرفته پرسشهايي را ايجاد كرده و به نظر ميرسد نفراتي نيز بودند كه ميتوانستند در اين ليست حمايتي قرار گيرند. يكي از ورزشكاراني كه سابقه دريافت اين مزايا را دارد اما در اين دوره نامش بين ورزشكاران قرار نگرفت، نازنين ملايي است. ملايي كه افتخارات زيادي در رشته روئينگ براي كشورمان به ارمغان آورده مدتي است كه با هزينه شخصي در كشور بلژيك مشغول تمرين است.
خبر داريد كه اسامي ورزشكاران بورسيه المپيك اعلام شد؟
بله و براي من هيچ اهميتي ندارد!
از اينكه نام شما بين نفرات نيست ناراحت نيستيد؟
نه. مگر چه اتفاقي افتاده كه ناراحت شوم؟ من يك سال اخير در اردو نبودم و نقدي هم ندارم. بايد واقعگرا باشيم.
اما حق طبيعي يك ورزشكار است كه دوست داشته باشد از درآمد هفتصد دلاري اين بورسيه استفاده كند.
بله. من الان با هزينههاي خودم آمدم بلژيك و تنها تمرين ميكنم اما نميتوانم به فدراسيون يا هركسي اجبار كنم كه اين كار را براي من انجام دهند! اين يك مساله انتخابي است و من نميتوانم نظري دهم چون سالهاست براي آنچه كه در ورزش ميخواستم جنگيدم و ديگر به جايي ميرسيد كه ديگر توان جنگيدن براي رسيدن به آن را نداريد! وقتي هرچقدر ميجنگيد و بازهم به گزينه اول ميرسيد نبايد ادامه داد بلكه، بايد جاي خودتان را تغيير دهيد!
منظور شما كه مهاجرت نيست؟
نه .من الان خارج از كشور هستم و ماهيانه ۱۲۰۰ يورو بلكه بيشتر هزينه تمريناتم را ميدهم اما حرفهايم ربطي به مهاجرت ندارد. اين هزينهها را از جيب ميدهم براي آمادگي در تيم ملي. متاسفانه ما نه اسپانسر داريم چون ديده نميشود و از طرفي آنچنان خبرساز نيست. از آنجايي كه محدوديتهاي كشوري هم داريم اسپانسرهاي خارجي هم نميتوانيم داشته باشيم يا طرف مقابل قبول نميكند و ميگويند در ايران فروش نداريم. مجبوريم از جيب مبارك هزينه كنيم و چارهاي به جز از اين نداريم!
تكليف آنهايي كه به قول شما از جيب مبارك نميتوانند خرج كنند، چيست؟
جيب مبارك من هم پر نيست! هرچه كه براي آيندهام است را دارم ميزنم. يك قماري ميكنم كه برد و باختش معلوم نيست.
جداسازي فدراسيون روئينگ از قايقراني باعث بهبود وضعيت ورزشكاران نشد؟
كمي درك از رشته ما بهتر شد اما از لحاظ پايهاي هنوز خيلي عقبيم و نتوانستيم تغيير دهيم. ما هنوز امكانات سطح دنيا را نداريم كه به نتايج سطح جهاني برسيم. تا كي فقط بايد در آسيا مقام بياوريم؟ تا زماني كه در سطح جهاني كه هزينهبردار است شركت نكنم وضعيت همين است.
فكر ميكنيد اگر زور فدراسيون ميرسيد ميتوانستند براي شما سهميه بگيرند تا اين حد از جيب هزينه نكنيد؟
خب من با فدراسيون چندين ماه قبل حرف زدم و جواب آنها از نظر من غيرمنطقي نبود. من يك سال در اردو نبودم و ممكن است ورزشكاران ديگر معترض شوند كه من هم گفتم باشد، ميروم تمرين ميكنم و بازهم برتري خودم را نشان ميدهم تا بقيه ورزشكاران هم اعتراضي نداشته باشند اما تايم بورسيه زودتر بود و من هم چوب جادو ندارم كه بزنم و سريع يكسري اتفاقات رخ دهد! كاري نميتوانم در اين مورد انجام دهم. كار خودم را ميكنم براي كشورم حالا يا كشورم قبول ميكند و هزينههاي من را پرداخت ميكند يا قبول نميكند.
دريافت بورسيه براي ورزشكاراني كه انتخاب شدند شفاف يا عادلانه بود؟
به نظر من هيچ چيزي را نميشود صد گفت اما بر اساس شرايطي كه ورزشكاران در يك سال گذشته داشتند، بله اينها در پاريس موفق بودند و انتخاب شدند اما از نظر من بازهم جاي انتخاب وجود داشت. مثلا زماني كه بورسيه توكيو را انتخاب شدم از ۲۰۱۵ تا قبل از سال شروع المپيك مدالهاي مختلفي گرفتم. يعني رزومهاي پشت سرم بود كه چند سال ثابت ميكرد كه ورزشكار برتري هستم . به نظرم ورزشكاراني بايد انتخاب شوند كه موفقيتهايشان در سه، چهار سال گذشته استمرار داشته است. وقتي ورزشكاري استمرار نداشته موفقيتش جاي ريسك دارد و صداي بقيه ورزشكاران را در ميآورد. من خودم را مبرا ميدانم و دخالتي ندارم چون اين انتخاب با فدراسيون بود. شخصا يك مسووليتي به من دهند تا پاي مرگ هم ميروم! حالا هر كسي كه انتخاب كردند بايد پاي مسووليت خودشان بمانند و ورزشكاران هم عنواني دارند قطعا بايد از آن محافظت كنند.
سال ۲۰۲۰ چقدر به شما بورسيه تعلق ميگرفت؟
پانصد دلار. فكر ميكنم دلار سه هزار تومان بود. هرماه واريز ميكردند به حساب كميته المپيك جهاني و هر چهارماه يك بار به ما تعلق ميگرفت كه تا روند ادارياش انجام شود كه به ما ريالياش تعلق بگيرد شش ماه ميشد كه با ارز نيمايي به ما ميپرداختند! حالا امسال نميدانم به چه شكل است اما ما هرچقدر خواستيم ارز به قيمت بازار دهند قبول نكردند، اميدوارم امسال به نفع ورزشكاران باشد.
در اين يك سال چرا در اردوها حضور نداشتيد؟
من در يك سال نه سلامي كرده بودم و نه خداحافظي بلكه، بعضي خبرگزاريها نوشتند كه خداحافظي كردم. من فقط سكوت كردم. قطعا به ورزش هم ربط داشت كه در اردوها نبودم.
اما همين يك سال غيبت شما دليلي شد تا سهميه بورسيه را از دست دهيد؟
اهميتي براي من ندارد! واقعا اينكه حق اين افراد بوده انتخاب شوند يا نه هم اهميت ندارد چون تجربه ۱۸سالهام در اردوها به من ثابت كرده كه چه نفر اول المپيك و چه نفر آخر استاني شهر خودت باشي، هيچ تفاوتي در واقعيت امر نيست! چرا كه هميشه درگير اين هستي كه بقيه چي ميگويند! در جامعه ورزشي و در زندگي ما آدمهاي اين مملكت را گزينه «بقيه چي ميگويند » گرفته! از در خانه بيرون بيايي تا آب بخوري بايد ببيني بقيه چي ميگويند! از بس براي بقيه زندگي كرديم روي پيشرفت خودمان فوكوس نميكنيم. در نتيجه فلان امكانات به فلان ورزشكار داده نميشود چون نگرانند بقيه چه ميگويند! خب اگر بقيه هم ميتوانستند با آن امكانات پيشرفت ميكردند.
بعضي از انتخابهاي بورسيه ممكن است سفارشي و از نهادهاي غيرورزشي باشد؟
نه. اصلا چنين چيزي نيست. ميشود گفت سفارش براي يك يا دو سال است اما من هجده سال است كه در اين ورزش هستم و در تمام اين مدت براي يك پارو، يك قايق، يك اتاق، يك وعده نهار متفاوت هميشه حرف بقيه چي ميگويند وسط بوده است! من اين همه سال زحمت كشيدم چرا بقيه كه اندازه من تلاش نكردند بايد همان قدر امكانات بگيرند؟ بايد مني كه پنج روز تلاش ميكنم با كسي كه پنج ساعت تلاش ميكند در يك سبد سنجيده شود؟ اينها را ميگوييم ميگويند ورزشكارسالاري است در صورتي كه اين شايستهسالاري است.براي رسيدن به جايگاه و امكانات بهتر بايد بيشتر تلاش كرد. در ورزش ما وقتي با تلاش به جايگاه بالاتري ميرسيم بازهم بايد حواسمان به پايينتر از خودمان باشد. يعني فرقي ندارد كه رياضت بكشيم يا نه! وقتي من ۲۰ تا مدال دارم با يكي كه ۵ تا مدال دارد امكانات يكي داريم خب من هم بروم ۵ تا مدال بگيرم. چه كاري است! در جوايز هم همين است كه ۴ تا مدال ميگيرم اما پول يك مدال را ميدهند.