روزبه دلاور
دختران شايسته هاكي روي يخ كشورمان با نمايشي خيره‌كننده در رقابت‌هاي قهرماني اميدهاي آسيا، تاريخ‌ساز شدند. اين تيم مقتدر، پس از غلبه بر حريفان خود در مراحل ابتدايي، در مرحله نيمه‌‌نهايي نيز مالزي را 6 بر صفر شكست داد تا براي نخستين‌بار به فينال اين رقابت‌ها راه يابد. ملي‌پوشان ايران اگرچه در ديدار پاياني مقابل فيليپين شكست خوردند، اما با كسب مدال نقره، دستاوردي بي‌سابقه و افتخارآفرين براي هاكي زنان ايران به ارمغان آوردند، اما آنچه اين قهرماني را بيش از پيش معنادار كرد، اقدام تحسين‌برانگيز اين دختران بود؛ آنها مدال نقره ارزشمند خود را به روح الهه حسين‌نژاد، تقديم كردند. اين حركت، نشان از روحيه والاي پهلواني و همدلي اين تيم دارد. تيمي يكدل كه با پشتكار و تلاش‌هاي فراوان، روياهاي خود را دنبال مي‌كنند و نام ايران را در ميادين جهاني پرآوازه مي‌سازند. پس از كسب اين افتخار بزرگ با نگار خرم، مربي تيم ملي اميد كه بازيكن تيم ملي بزرگسالان هم محسوب مي‌شود، گفت‌وگويي ترتيب داديم كه ماحصل آن را در ادامه مي‌خوانيد.
چه احساسي براي كسب اين افتخار داريد؟
اين نايب قهرماني را تبريك مي‌گويم. خيلي خوشحالم كه در سومين مدالي كه در اين رشته كسب كرديم هم تاثير داشتم. خب اين مدال نقره، نشان‌دهنده ظهور يك نسل جوان و با پشتكار است كه براي ما بسيار با ارزش است. لحظه كسب اين افتخار، ياد تجربه خودم در تايلند افتادم كه در فينال بازي را به اين تيم واگذار كرديم و سال بعدش با تلاش و انگيزه بيشتر توانستيم قهرمان شويم. بچه‌ها پس از باخت در چشم‌هايشان اشك بود و ناراحت بودند كه مدال طلا را از دست داده بودند اما درسي كه گرفتيم اين بود تا در دوره بعدي با انگيزه بيشتري در اين مسابقات شركت كنيم.
سخت‌ترين حريف تيم ملي، كدام تيم بود؟ و از چالش‌هاي مسير رسيدن به فينال بگوييد.
سخت‌ترين و پرچالش‌ترين بازي مقابل حريف آخرمان، فيليپين بود. در بازي‌هاي قبل خيلي روان‌تر بازي كرديم. در اول مسابقات كه بازي‌ها را آناليز كرديم، مي‌دانستيم كه احتمال موفقيتمان زياد است. فقط در بازي فينال، حريف كاملا غيرقابل پيش‌بيني كار كرد و مي‌شود گفت كه بچه‌ها اولين‌باري بود كه تجربه حضور در چنين بازي‌اي را داشتند و تيم فيليپين طي اين دو سالي كه در مسابقات شركت داشت با شرايط مسابقات آشنا بود و تجربه كافي را داشت كه نقش زيادي در پيروزي‌شان هم داشت اما ما سعي كرديم تجربه خودمان را دراختيار بازيكنان بگذاريم. اما خب چيزي كه خود بچه‌ها بايد تجربه كنند بسيار متفاوت‌تر است. در مسير، جو تيم خوب بود و ما هم سعي كرديم كه هميشه بچه‌ها را تشويق كنيم تا پشت هم باشند و بيرون و درون زمين هميشه همديگر را حمايت كنند كه خوشبختانه اين كار را خيلي خوب انجام دادند كه باعث اميدواري است.
مهم‌ترين درسي كه از اين مسابقات گرفتيد چه بود؟
در تمام مسابقاتي كه رفتيم و با عناوين مختلف برگشتيم مي‌شود گفت كه همدلي بود و اين مهم‌ترين درسي بود كه مي‌تواند براي تمام بازيكنان در طول زندگي الهام‌بخش باشد. اين بازيكنان، هر كدام با شرايط متفاوتي در تمرينات حضور پيدا مي‌كردند و در تيم‌هاي مختلف با مربيان متفاوت كار كردند و در ليگ براي هم رقيب بودند اما در تيم ملي شانه به شانه هم حركت كردند كه از اين هم مي‌شود درس گرفت و خدا را شكر بچه‌ها خيلي همدل بودند و هدفشان هم يكي بود اما باز هم تاكيد مي‌كنم كه فاكتور «تجربه» در يك مسابقه حساس و نزديك بسيار تاثيرگذار خواهد بود. براي ما هم كه مربي بوديم تجربه‌اي شد و ما تنها تيمي بوديم كه دو تا خانم روي بنچ مربيان ايستاده بوديم و بچه‌ها را هدايت مي‌كرديم كه افتخار بزرگي بود و براي ساير تيم‌ها و برگزار‌كنندگان مسابقات قابل‌توجه بود. رفتار متفاوت انجمن براي ما تجربه گرانبهايي بود.
مهم‌ترين چالش‌ها براي توسعه و پيشرفت هاكي روي يخ زنان ايران چيست؟
خب قدمت هاكي روي يخ در كشور ما كم است و رشته نوپايي است كه در عين حال توانمندي آن را مي‌بينيم. چه در خانم‌ها و چه در آقايان در تمامي سن‌ها فعال هستند و با يك پيست يخ كار سختي داريم. در شهرهاي مختلف استعدادهاي زيادي داريم، اين كمبودها استعداديابي‌ها را براي ما سخت مي‌كند، بچه‌ها از راه‌هاي دور مي‌آيند بدون اسپانسر يا حمايت مالي خاص كه اميدوارم با توجه به نشان‌دهندگي توانمندي‌هايمان نگاه ويژه‌تري شود.
برنامه و هدف بعدي زنان هاكي‌باز چيست؟
ما در تمام طول سال تلاش مي‌كنيم تا خودمان را آماده نگه داريم تا در هر مسابقه‌اي كه بود حتما شركت كنيم. براي تيم زير 18 سال، در سال ۲۰۲۶ مسابقات جهاني را داريم كه در كشور تايلند برگزار مي‌شود و ليگ جوانان و ليگ بزرگسال كه از پاييز در كشور خودمان شروع مي‌شود. يكي از مهم‌ترين اهداف، ترانسفر بازيكنان به ليگ‌هاي معتبر كشورهاي ديگر است. امسال، عرشيا غفوري، لژيونر شد و اميدواريم اين اتفاق براي ديگر بچه‌هاي ما هم رخ دهد.
چه پيامي براي دختران علاقه‌مند به هاكي داريد؟
هيچ چيزي مهم‌تر از استمرار و هدف داشتن نيست. ما سال اولي كه شروع كرديم هيچ مسابقه نداشتيم و بعد از دو سال در مسابقه‌اي شركت كرديم، با اين وجود، هميشه هدفمند و اميدوار بوديم و استمرار داشتيم. خوشبختانه، نسل جديد هم با همين روحيه كار را ادامه مي‌دهند.
بهترين خاطره شما از اين رشته ورزشي چيست؟
از بس خاطرات خوب داشتم كه نمي‌توانم بهترينش را بگويم اما مهم‌ترين و باارزش‌ترينش كه دركنار هم به دست آورديم قهرماني سال گذشته بود كه در كشور قرقيزستان به دست آورديم.
بعد از كسب مدال نقره اين عنوان را به الهه حسين‌نژاد تقديم كرديد؟
بله. دختران ما از دل همين جامعه رشد كرده‌اند و هميشه دغدغه‌هاي اجتماعي مثل حادثه تلخي كه براي خانم حسين‌نژاد رخ داد را دارند. قلبمان از اين اتفاق شكست و اين مدال را به روح ايشان تقديم كردند، اميدواريم ديگر در كشورمان شاهد هيچ يك از اين اتفاقات نباشيم. همان‌طور كه همه بچه‌هاي تيم با مدال روي گردنشان برمي‌گردند تمام دختران كشورمان در كنار خانواده‌هاي خود در سلامت زندگي كنند.