پنجشنبه غروب به وقت تهران هفتاد و يكمين دوره رقابت‌هاي ليگ قهرمانان اروپا، جذاب‌ترين رقابت باشگاهي جهان قرعه‌كشي شد و اين مسابقات از ماه آينده رسما آغاز مي‌شود؛ با اعلام برنامه ديدارهاي مرحله ليگ در قرعه‌كشي.
در گزارش زير به اين مي‌پردازيم كه هواداران بايد منتظر چه چيزهايي باشند، چه نكاتي از مسابقات امسال قابل ذكر هستند و چه انتقاداتي هنوز جريان دارد.
جالب‌ترين بازي‌هاي اين فصل
در نگاه اول ليورپول - رئال مادريد، آرسنال - بايرن، چلسي - ناپولي، مادريد - منچسترسيتي، بايرن - چلسي، نيوكاسل - بارسلونا، اينتر - ليورپول، پاري‌سن‌ژرمن - بايرن، سيتي - ناپولي، مادريد - يوونتوس و چلسي - بارسلونا بازي‌هاي جذاب دور گروهي يوسيال اين فصل است. همچنين توجه شما را به نكات زير جلب مي‌كنيم.
نيوكاسل - بارسلونا؛ وقتي اين دو تيم در سال ۱۹۹۷ بازي كردند و فاوستينو آسپريا هت‌تريك كرد واقعا شگفت‌انگيز بود. سنت جيمز پارك در چنين شب‌هايي فوق‌العاده است و ادي هاو تيمش را پرانرژي خواهد كرد. آزموني بزرگ براي لامين يامال و هم‌تيمي‌هايش.
رئال - غيرت قزاقستان؛ كاپيتان غيرت، آلياكساندر مارتينويچ گفت كه روياي بازي مقابل رئال مادريد را دارد؛ بعد از اينكه تيم قزاقي با حذف سلتيك در پلي‌آف به اين مرحله رسيد، رويايش به حقيقت پيوست. كوين دي بروينه هم با ناپولي دوباره به منچسترسيتي برمي‌گردد.
ليورپول - رئال مادريد در آنفيلد؛ اين واقعا يك آزمون جذاب براي تيم جديد ليورپول است و البته يك «شب باشكوه زير نورافكن‌ها» براي بازگشت آرنولد به زادگاهش.
كدام تيم بزرگ بيشترين خطر حذف در مرحله گروهي را دارد؟
بسياري از كارشناسان معتقد هستند كه قرعه چلسي واقعا سخت است؛ آنها بايد مقابل بايرن مونيخ، بارسلونا، ناپولي، بنفيكا، آتالانتا و آژاكس بازي كنند. يكي از كارشناسان در اين رابطه گفت: خيلي زود است براي قضاوت، چون هنوز يك دور پلي‌آف و پنجره نقل‌وانتقالات زمستاني باقي مانده. از سمت ديگر آتالانتا باشگاه كوچكي است كه تقريبا يك دهه مثل يك تيم بزرگ بازي كرده. آزموني بزرگ براي ايوان يوريچ. در هر صورت نگاه سريع به قرعه چلسي نشان مي‌دهد كارشان سخت است. مخصوصا اينكه آنها مدتي از اين مسابقات دور بودند.
كدام تيم كمتر شناخته شده مي‌تواند غافلگيرمان كند؟
در اين دوره شاهد حضور برخي تيم‌ها براي نخستين‌بار در يوسيال هستيم. همچنين چند مهمان جديد داريم كه گاهي سروكله‌شان در اين تورنمنت پيدا مي‌شود. در اين بين شايد بُودوگليمت بتواند توجهات را جلب كند. البته بعيد است به جمع ۱۶ تيم برتر برسد، اما مي‌تواند يكي، دو شگفتي خلق كند.
همچنين گالاتاسراي يك اسب سياه است كه سواركارش را پرت مي‌كند و از حصار مي‌گذرد! آنها ويكتور اوسيمن را دايمي خريده‌اند و لروي سانه را هم رايگان جذب كرده‌اند و البته ناپولي با آنتونيو كونته شايد در اين فرمت جديد بهتر ظاهر شود.
از سمت ديگر چهار مهاجم اينتراخت فرانكفورت خطرناكند. با خروج اكي‌تيكه به ليورپول، جانني بوركارت از ماينتس و ريتسو دوان از فرايبورگ جذب شدند و با ژان-ماتئو باهويا و جان اوزون تركيب جالبي ساخته‌اند. شايد دفاع ضعيف مانع پيشرفتشان شود، اما مي‌توانند يكي، دو تيم بزرگ را اذيت كنند.
غيرت قزاقستان، به خاطر موقعيت جغرافيايي مي‌تواند نتايج عجيب بگيرد. پروازهاي طولاني و اختلاف ساعت مي‌تواند به نفعشان باشد. ورزشگاهشان به چين نزديك‌تر است تا به روسيه. براي درك فاصله اين را در نظر بگيريد: اگر از لندن رانندگي كنيد، بيش از ۴۰۰۰ مايل و ۷۶ ساعت طول مي‌كشد. سفر برگشت خيلي طولاني است و اين را مي‌توانيد از سلتيك بپرسيد.
مارسي هم قابل توجه است. آنها قبلا قهرمان اروپا شده‌اند، اما از فصل 12-2011 به مرحله حذفي ليگ قهرمانان نرسيده‌اند. با روبرتو دِ زربي، ديدن عملكردشان جالب است.
كدام استعداد ناشناخته ستاره خواهد شد؟
برخي بازيكنان فرصت دارند در يوسيال خودشان را نشان دهند. كريستوس تسوليس، وينگر يوناني كلوب بروژ يكي از آنهاست. در پلي‌آف مقابل رنجرز درخشيد. استانيسلاو لوبوتكا، هافبك ناپولي هم زيرنظر داشته باشيد. بازيكن۳۰ ساله اسلواك كه كمتر از همه درباره‌اش صحبت مي‌شود. اما معدود شماره ۶هايي در اروپا هستند كه مثل او ريتم بازي را سريع يا كند مي‌كنند.
رائول فلوروچ از يونيون سن‌ژيلواز هم گزينه خوبي است. مهاجم ۲۴ ساله اتريشي كه تازه از المپيا اسلووني آمده. هر ۱۱۱ دقيقه يك گل در ليگ بلژيك زده و نشان داده با فلسفه باشگاه هماهنگ است. ريو نگوموها كه وقتي به ليورپول رفت فقط ۱۰ سال داشت و در سال ۲۰۱۹ قهرمان شد. حالا در ۱۷ سالگي در ليورپول گل زده: هم در آنفيلد، هم در ليگ برتر. بعيد نيست در ليگ قهرمانان هم بدرخشد.
ديگري مگنس آكليوش از موناكو است. ۲۳ ساله، تكنيكي و خوش‌حركت؛ اغلب با دريبل به سمت دروازه مي‌رود. فصل گذشته ۱۰ پاس گل داد.
بهترين گلزن رقابت‌ها چه كسي خواهد بود؟
يك جواب كليشه‌اي مي‌گويد ارلينگ هالند؛ البته اگر سيتي به اندازه كافي جلو برود. رافينيا كه فصل گذشته آقاي گل شد هم داريم و شايد دوباره اين اتفاق بيفتد. ولي هيوگو اكي‌تيكه هم در هر بازي‌اش براي ليورپول گل زده. هري كين در بايرن مونيخ خيلي آماده به نظر مي‌رسد و خط حمله خطرناكي را هدايت مي‌كند. ژوائو پدرو شروع خوبي در چلسي داشته و مي‌تواند در هشت بازي مرحله ليگ گل‌هاي زيادي بزند. كودي گاكپو از ليورپول هم عاشق جام‌هاست. در نهايت اگر پاري‌سن‌ژرمن مثل فصل گذشته جلو برود، عثمان دمبله گزينه جدي است.
كدام تيم‌هاي دوست‌داشتني جايشان خالي است؟
حذف سلتيك و رنجرز در پلي‌آف (مقابل غيرت و بروژ) واقعا تلخ بود. هر دو تيم فصل گذشته رنگ و حال خاصي به اروپا داده بودند. آكتوركوغلو با گلش براي بنفيكا، جلوي صعود فنرباغچه را گرفت و ما هشت كنفرانس مطبوعاتي ژوزه مورينيو را از دست داديم! بولونيا هم حيف شد! آنها فصل گذشته پس از ۶۰ سال وارد ليگ قهرمانان شدند ولي امسال جا ماندند.
انتقادات ادامه‌دار به فرمت جديد
نشريه گاردين در اين رابطه با اشاره به مراسم قرعه‌كشي نوشت: در ميان اين بارش گل‌ها و جدول‌هاي لحظه‌اي، شايد هيچ كس متوجه نشود كه آن همه بازي عملا اهميت چنداني ندارند؛ چراكه بعد از انجام ۱۴۴ بازي، تنها به ۲۴ تيم پاياني و البته كاملا قابل‌پيش‌بيني مي‌رسيم. تازه از آن مرحله، رقابت واقعي آغاز مي‌شود.
فصل گذشته تعجب‌آور بود كه چقدر نگاه‌ها به فرمت جديد ليگ قهرمانان مثبت بود؛ بيشتر اين نگاه مثبت از سوي يوفا تبليغ مي‌شد كه نمايندگانش در مراسم قرعه‌كشي بار ديگر تكرار كردند كه «همه چيز موفقيت‌آميز» بوده است، هر چند هيچ داده‌اي مثل آمار بيننده ارايه نشد.
آنها فقط به ركورد بيشترين ميانگين گل در هر بازي اشاره كردند؛ اما خب وقتي تيم‌هايي با خط دفاعي فاجعه‌بار مثل سالزبورگ، اسلوان براتيسلاوا و يانگ بويز حضور دارند، طبيعي است گل زياد زده شود.
پيش از قرعه‌كشي، ويديوي ديگري از يوفا پخش شد. در آن ويديو زلاتان ابراهيموويچ وعده داده بود كه «فوتبال بيشتري» و «هيجان بيشتري» خواهيم داشت. در مورد اول درست بود؛ اما دومي چندان محقق نشد. پيروزي ليورپول مقابل رئال مادريد يا برد آرسنال برابر پاري‌سن‌ژرمن، در لحظه به نظر رويدادي مهم مي‌آمد، اما بعدتر معلوم شد كه چقدر گمراه‌كننده و در نهايت بي‌اهميت بودند.
شايد فوتبال امروز فقط به «محتوا» تبديل شده باشد و هواداران همچنان از ديدن برخورد تيم‌هاي بزرگ لذت ببرند، حتي اگر بي‌معنا باشد - يا شايد هم واكنشي در راه است. باشگاه‌ها هم ممكن است به اين نتيجه برسند كه نيازي نيست در هر بازي تمام توان خود را خرج كنند. شايد رسيدن به جمع هشت تيم بالاي جدول خوب باشد - هرچند جالب است كه پاداش اصلي آن صرفا معافيت از دو بازي اضافه است - اما اصلا حياتي نيست.
حتي ممكن است براي يك مدعي واقعي ارزش داشته باشد مقابل رقيبي هم‌سطح با تركيب دوم بازي كند تا مبادا به او براي جدالي مهم‌تر در مراحل بعد تمرين و انگيزه بدهد. اين همان مشكلي است كه وقتي فوتبال به «توليد محتوا» تقليل پيدا مي‌كند پيش مي‌آيد؛ محتوايي كه عملا معنا و وزني ندارد.
اما در نهايت، تيم‌هاي بزرگ صعود خواهند كرد: پنج برد و يك تساوي براي صعود مستقيم به هشت تيم برتر كافي است يا سه برد و دو مساوي براي رفتن به پلي‌آف. يكي، دو تيم غيرمدعي شايد به پلي‌آف برسند و همه درباره فرصت‌هاي «فرمت جديد» حرف خواهند زد؛ اما در مرحله يك‌هشتم، باز هم همان تيم‌هاي آشنا از ليگ‌هاي غرب اروپا را خواهيم ديد و يوفا دوباره اعلام خواهد كرد كه اين يك «موفقيت بزرگ» بوده است.
سپس مثل فصل گذشته، يك بازي خارق‌العاده مثل نيمه‌نهايي اينتر - بارسلونا اتفاق مي‌افتد و همه چرنديات قبل از آن به كلي فراموش خواهد شد.