جواني آلكاراز به تجربه جوكوويچ چربيد
پايان صربيناتور با قلب؟
كارلوس آلكاراز خيلي قدرتمند ظاهر شد و نواك جوكوويچ را در سه ست پياپي شكست داد تا به فينال يو.اس. اوپن برسد. بازيكن ۲۲ ساله اسپانيايي با نتايج ۶-۴، ۷-۶ (۴)، ۶-۲ پيروز شد. اين سومين فينال گرانداسلم پياپي اوست. به گزارش روزنامه اعتماد، در مراحل پاياني تايبريك ست دوم كه بسيار پرتنش بود، نواك جوكوويچ از هيچ تلاشي دريغ نكرد تا در مسابقه بماند. او سراغ سرو و والي رفت، دراپ‌شات زد و بيهوده كوشيد كه ابتكار عمل را از دست حريف بگيرد. چند بار، دفاع‌هاي معجزه‌آساي او ۲۳ هزار تماشاگر را روي پاي‌شان نگه داشت. اما اين‌بار، در اين مقطع پاياني دوران پرافتخارش، سطح بازي‌اش براي برابري با يكي از پرچمداران جديد تنيس كافي نبود. در آن سوي تور، كارلوس آلكاراز با حفظ آرامش و تمركز، بازي بي‌نقصش را ادامه داد و با پيروزي ۶-۴، ۷-۶ (۴)، ۶-۲ دوباره به فينال يو.اس. اوپن رسيد. اين روزي بود كه خود آلكاراز بارها از «ترن هوايي» بازي‌هايش سخن مي‌گفت؛ از اينكه ضربات تماشايي‌اش را با افت و خيزهاي عجيب همراه مي‌كرد و خودش را وارد نبردهايي طولاني و غيرضروري مي‌ساخت. اما رسيدن به فينال گرانداسلم بدون ازدست دادن حتي يك ست براي اولين‌بار نشان مي‌دهد كه او چقدر در تابستان امسال به بازيكني مطمئن و باثبات تبديل شده است. او در اوج دوران ورزشي خود است: رسيدن به 8 فينال پياپي و سه فينال گرانداسلم متوالي در يك سال. در ۲۲ سالگي، آلكاراز سومين بازيكن جوان تاريخ دوران اوپن است كه به 7 فينال گرانداسلم مي‌رسد؛ بعد از بيورن بورگ و رافائل نادال. او حالا منتظر رقيبش در فينال است. آلكاراز پس از بازي گفت: «صادقانه بگويم، حس فوق‌العاده‌اي دارم. اين برايم خيلي ارزشمند است. بهترين بازي من در اين تورنمنت نبود، اما از ابتدا تا آخر سطح خوبي را حفظ كردم. سرويس‌هايم خيلي خوب بود و امروز واقعا اهميت داشت.» براي جوكوويچ كه پس از ويمبلدون در هيچ مسابقه‌اي شركت نكرده بود، رسيدن به چهارمين نيمه‌نهايي گرانداسلم در سال ۲۰۲۵ خود دستاورد بزرگي بود. اما با هر بار حضور فيزيوتراپيست در زمين و نشانه‌هاي فشار جسماني در طول اين هفته، آشكار شد كه تلاش براي رقابت در سطحي چنين بالا در قالب مسابقات پنج سِتي در ۳۸ سالگي چقدر دشوار است. هر چند آنها در نقطه‌هاي متفاوتي از دوران حرفه‌اي خود هستند، جوكوويچ و آلكاراز در چند سال اخير رقباي برابر بوده‌اند؛ با اين تفاوت كه صربيناتور ركورد رويارويي بهتري داشت و برخي از به‌يادماندني‌ترين بردهايش را برابر تنيسور اسپانيايي كسب كرده بود. اما اين اولين‌بار بود كه فرسودگي در پاهاي جوكوويچ به وضوح مانع كارش شد؛ هرقدر هم جنگيد و تلاش كرد، ديگر نمي‌توانست پا‌به‌پاي بهترين بازيكن جوان حال حاضر پيش برود. آلكاراز پيش از نيمه‌نهايي بهترين بازيكن مسابقات بود؛ با تمركز كامل و انرژي ذخيره شده، ديدارهايش را پشت سر گذاشت. از همان آغاز مسابقه، او با بازگشت‌هاي پرقدرت و عميق خود جوكوويچ را تحت‌فشار مداوم گذاشت و بلافاصله بريك گرفت. جوكوويچ اما بي‌روحيه و پرخطا ظاهر شد؛ گاه لحظات درخشان داشت اما مدام با اشتباهات ساده همراه مي‌شد. با وجود اينكه آلكاراز كمي عصبي بود، سرويس‌هاي دقيقش او را به راحتي از سرويس‌گيم‌هايش عبور داد و ست نخست را از آن خود كرد. آغاز ست دوم مي‌توانست نقطه عطف باشد: جوكوويچ خودش را به بازي برگرداند و با دفاعي عالي و يك لاب تماشايي، بريك كرد. اما اين فقط تعويق شكست بود. در لحظاتي كه آلكاراز سطح بالاي خود را پيدا مي‌كرد، اختلاف بين آنها چشمگير بود. جوكوويچ البته مثل هميشه با نهايت توان جنگيد و خود را به تايبريك رساند. اما اين‌بار آلكاراز، برخلاف گذشته، فرصتي به او نداد و ست دوم را گرفت. جوكوويچ در تغيير زمين درخواست فيزيوتراپي كرد و ماساژ گردن گرفت. ست سوم ديگر تنها تشريفات بود. جمعيت نيويورك سال‌ها يكي از سخت‌ترين تماشاگران براي جوكوويچ بوده‌اند، اما در سال‌هاي اخير احترام بيشتري براي او قائل شده‌اند. در اين ديدار، وقتي براي ماندن در ست اول مي‌جنگيد، شعار «نوله، نوله!» در ورزشگاه آرتور‌اش طنين‌انداز شد. هر تلاش دفاعي بزرگش با تشويق تماشاگران همراه بود، گويي آخرين بار است كه چنين صحنه‌اي را مي‌بينند. او در پايان، با ساختن نماد قلب با دستانش، در ميان تشويق طولاني و پرشور تماشاگران از زمين خارج شد.