افسانه دووميداني جهان اين روزها چه كار مي‌كند؟
بولت: از پله‌ها كه بالا مي‌روم نفس‌تنگي مي‌گيرم
يوسين بولت يكشنبه شب در حاشيه مسابقات دووميداني قهرماني جهان دوباره به دنياي دووميداني بازگشت و براي لحظه‌اي همه‌چيز يادآور روزهاي طلايي بود: ژست معروف To Da World پيش از فينال ۱۰۰ متر، تشويق و تحسين ۶۰ هزار تماشاگر در ورزشگاه ملي توكيو و يادآوري افتخارات گذشته.
به گزارش «اعتماد» و به نقل از گاردين، اين قهرمان ۳۹ ساله جاماييكايي از زمان بازنشستگي در سال ۲۰۱۷ هيچ مسابقه دووميداني‌اي را تماشا نكرده بود تا اينكه شاهد طلاي مليسا جفرسون-وودن و ابليك سوِيل شد. او اعتراف كرد كه اين روزها بيشتر وقتش را صرف ديدن فيلم و سريال و ساخت لگو مي‌كند و حتي وقتي از پله‌ها بالا مي‌رود نفس‌نفس مي‌زند!
اما وقتي از او پرسيدند چرا نسل جديد دوندگان سريع‌تر از نسل او نيستند آن‌هم با وجود پيشرفت فناوري كفش‌ها و پيست‌ها غرايز رقابتي‌اش دوباره زنده شد. او گفت: «مي‌خواهيد جواب واقعي را بدانيد؟ ما فقط بااستعدادتر بوديم. همين. اين مشخص است وقتي به مردها نگاه كنيد. اما زنان فرق دارند، آنها زمان‌هاي سريع‌تري ثبت مي‌كنند. پس اين نشان مي‌دهد كه موضوع استعداد است.»
بولت كه 8 مدال طلاي المپيك و ۱۱ عنوان قهرماني جهان دارد، هنوز سه ركورد جهاني دراختيار دارد: 9.58 ثانيه در ۱۰۰ متر، 19.19 در ۲۰۰ متر و 36.84 در امدادي ۴×۱۰۰ متر. دوندگاني كه او شكست مي‌داد نظير تايسون گي، يوهان بليك، آسافا پاول و جاستين گاتلين همگي سريع‌تر از بهترين‌هاي نسل ۲۰۲۵ بودند. واقعيت اين است كه از زمان مسابقه ليگ الماس لوزان بعد از المپيك لندن ۲۰۱۲، هيچ‌كس نتوانسته به زير 9.70 ثانيه برسد.
اگرچه گي، بليك، پاول و گاتلين همگي در مقاطعي به دليل دوپينگ محروم شدند، بولت معتقد است پيشرفت زمان‌هاي شِلي- ان فريزر-پرايس پس از ورود كفش‌هاي جديد نشان مي‌دهد كه استعداد حرف اول را مي‌زند. او گفت: «شِلي كفش‌هاي جديد را داشت و سريع‌تر دويد. پس اين فقط استعداد است. مردهاي نسل ما خيلي بااستعدادتر بودند. اگر نگاه كنيد، معلوم مي‌شود.»
بولت همچنين از ورزشكاران خواست شخصيت خود را بيشتر نشان بدهند تا بتوانند با هواداران معمولي ارتباط برقرار كنند: «موضوع شخصيت است. خيلي‌ها تلاش مي‌كنند بامزه باشند، اما نتيجه متفاوت مي‌شود. فقط بايد خوش بگذرانيد. اگر زيادي زور بزنيد، طبيعي نخواهد بود.» بولت كه براي تبليغ رقابت جديد قهرماني نهايي دووميداني جهان در بوداپست سال آينده به توكيو آمده، هميشه توانايي خارق‌العاده‌اي در برقراري ارتباط با مردم داشته است، اما اين روزها به گفته خودش بيشتر سبك زندگي آرامي در خانه دارد.
وقتي از او پرسيدند يك روز معمولي‌اش چگونه مي‌گذرد، گفت: «معمولا درست به‌موقع بيدار مي‌شوم تا بچه‌ها را به مدرسه بفرستم. بعد بستگي دارد كاري داشته باشم يا نه. اگر كاري نباشد، فقط استراحت مي‌كنم. بعضي وقت‌ها اگر حال و حوصله داشته باشم كمي ورزش مي‌كنم. بيشتر وقت‌ها سريال مي‌بينم و منتظر مي‌مانم بچه‌ها برگردند. با آنها وقت مي‌گذرانم، بازي مي‌كنيم تا وقتي كه شروع كنند اذيتم كنند و بعد كنار مي‌كشم. بعد دوباره در خانه فيلم مي‌بينم يا لگو درست مي‌كنم. الان عاشق لگو شده‌ام.»
بولت كه سال گذشته دچار پارگي تاندون آشيل شد، گفت ديگر نمي‌دود: «نه، بيشتر تمريناتم در باشگاه است. علاقه‌اي ندارم، اما فكر مي‌كنم حالا كه مدتي بيرون از دو بوده‌ام، بايد دوباره شروع كنم به دويدن. چون وقتي از پله بالا مي‌روم، نفس كم مي‌آورم. فكر مي‌كنم وقتي دوباره جدي كار كنم، مجبورم چند دور بدوم تا تنفسم درست شود.»
او در پايان گفت دوباره تماشاي دووميداني باعث شده دلش بخواهد فرزندانش -المپيا لايتنينگ بولت (۵ ساله) و دوقلوهايش سنت لئو و تاندر بولت (۴ ساله)- را دو سال ديگر به مسابقات جهاني پكن ببرد. همان‌جايي كه افسانه‌اش در المپيك ۲۰۰۸ آغاز شد: «خيلي هيجان‌زده‌ام چون مي‌توانم بچه‌هايم را ببرم و به آنها بگويم: ببينيد، اينجا جايي است كه همه چيز شروع شد. به آنها ويديوها و چيزهاي مختلف نشان داده‌ام. وقتي ۶ و ۷ ساله شوند، بهتر مي‌فهمند و مي‌توانم برايشان توضيح بدهم كه پدرشان در اين سال‌ها چه كارهايي كرده است.»