روزگار خوش سينماي مستقل
حسن لطفي
وقتي فيلم «علت مرگ نامعلوم» ساخته علي زرنگار در جشن منتقدان و نويسندگان سينماي ايران بيشترين جوايز اصلي اين جشن را دريافت كرد با خودم فكر كردم سينماي مستقل خيلي هم تنها نيست . حداقل منتقدين حواسشان به فيلمسازاني كه دست روي پاي خودشان گذاشته‌اند و فيلمشان را ساخته‌اند، هست . البته در اينكه فراتر از مستقل بودن كيفيت و ارزش‌هاي اجتماعي و هنري فيلم بوده، شكي ندارم . اما وقتي نوبت داوري برسد داوران نمي‌توانند چشم بر ارزش‌ها ببندند . البته داوراني كه مصلحت‌انديشي‌هاي دولتي را نداشته باشند و برايشان فيلمساز خوب فيلمسازي نباشد كه عين آنها فكر كند يا حداقل كاري به كارشان نداشته باشد . حالا با انتخاب فيلم «علت مرگ نامعلوم» به عنوان نماينده ايران براي شركت در رقابت اسكار مانده‌ام چه بگويم و چه فكر كنم . انتخابي كه عجيب هم نباشد، سوال‌برانگيز است . هر چند نمي‌توان پيشگويي كرد و نتيجه اسكار را حالا گفت و اميدوارم راهيابي اين فيلم به پنج فيلم برتر بخش بين‌الملل جشنواره باعث شگفتي و خوشحالي امثال من شود، اما نمي‌دانم چرا آدم بدبين درونم مي‌گويد انتخاب‌كنندگان با پس زدن پيرپسر و رها بدشان نمي‌آيد دست خالي از اسكار برگرديم . تاريخ اسكار تا اينجا نشان مي‌دهد فيلم خوبي مثل «علت مرگ نامعلوم» در سبد انتخابي، انتخاب‌كنندگان اين جشنواره نيست (اميدوارم اشتباه كنم و باشد) همان آدم بدبين درونم زمزمه مي‌كند اين انتخاب قرار است يك بازي سياسي باشد، بازي كه بازنده‌اش سينماي مستقل است . اميدوارم اين آدم بدبين مثل خيلي وقت‌ها اشتباه كرده باشد و نتيجه اسكار طوري شود كه علي زرنگار، مجيد برزگر و بازيگران فيلم را روي سن مراسم اسكار ببينيم و آنها تبديل به صداي رساي فيلمسازان مستقل ايران و مردم ايران بشوند.