خداحافظ معمار پرسپوليس نوين

سوت پايان براي يكي از تاثيرگذارترين مربيان تاريخ فوتبال ايران به صدا درآمد. برانكو ايوانكوويچ مرد كرواتي كه نامش با موفقيت‌‌هاي پي‌ در پي و فوتبال هجومي گره خورده بود رسما از دنياي مربيگري خداحافظي كرد. 
برانكو در صفحه شخصي‌اش در اينستاگرام نوشت: «يك سفر شگفت‌انگيز بيش از ۶۰ سال در دنياي فوتبال، به عنوان بازيكن و مربي.
از صميم قلب از كشورهاي كرواسي، آلمان، ايران، چين، عربستان سعودي، امارات متحده عربي و عمان بابت همكاري عالي، اعتماد و فرصتي كه براي ملاقات با افراد استثنايي، همكاران و دوستان فراهم شد، سپاسگزارم.
بيشترين قدرداني‌ام را به خانواده‌ام تقديم مي‌كنم  به خاطر محبت، حمايت و قدرتي كه در تمام اين سال‌ها در طول اين سفر بي‌نظير به من بخشيدند.
با افتخار و سپاس، مي‌توانم بگويم...
وقت آن رسيده است. سپاسگزارم.»
اين وداع نه فقط براي او، بلكه براي هواداراني كه خاطرات شيرين زيادي با تيم‌‌هاي تحت هدايت او ساختند، تلخ و سنگين است.
برانكو در ذهن فوتبال ايران پيش از هر چيز تداعي‌‌گر دوران طلايي پرسپوليس است. او در اول دهه نود دوباره پا به ايران گذاشت و برخلاف بسياري از مربيان خارجي كه با احتياط وارد مي‌شدند سبك بازي مبتني بر سرعت و پرس سنگين و حملات برق‌‌آسا را به سرخپوشان تزريق كرد. او پرسپوليس را از تيمي خرابه به يك ماشين جنگي مدرن تبديل كرد؛ تيمي كه با اتكا به بازيكناني چون مهدي طارمي و كمال كاميابي‌نيا و سيدجلال حسيني، قلب هواداران را تسخير كرد و پايه‌هاي پرسپوليس نوين را بنا نهاد. 
برانكو در پرسپوليس همه‌ چيز را خودش ساخت و به هر افتخاري كه ممكن بود، رسيد جز قهرماني در آسيا كه با سيزده، چهارده بازيكن نصف و نيمه تا فينال اين بازي‌ها هم رسيد. او چندين بار در مصاحبه‌هايش تاكيد كرد تنها حسرتش در دنياي مربيگري همين قهرماني آسيا بود. 
اما كارنامه موفقيت‌‌آميز پروفسور تنها به ليگ داخلي محدود نماند. اوج كارنامه بين‌المللي برانكو با هدايت تيم ملي فوتبال ايران رقم خورد. او كه با بلاژويچ فقيد به ايران آمده بود تا تيم ملي را به جام جهاني 2002 برسانند بعد از ناكامي در تحقق اين ماموريت در ايران ماند و هدايت تيم را برعهده گرفت. در دوران او، تيم ملي موفقيت‌هاي زيادي را كسب كرد. مهم‌ترين دستاورد او، هدايت تيم ملي تا مرحله يك‌ نيمه نهايي جام ملت‌هاي آسيا ۲۰۰۴ بود؛ حضوري كه با نمايش‌‌هاي خيره‌‌كننده و پيروزي‌‌هاي پرگل از جمله برد تاريخي برابر كره جنوبي همراه بود كه خاطره‌اش هنوز زنده است. صعود به جام جهاني ۲۰۰۶ و قهرماني در بازي‌هاي آسيايي از ديگر افتخارات پرشمار اين مرد دوست‌داشتني با تيم ملي كشورمان بود. 
پس از آن، او در بازگشت به پرسپوليس بار ديگر تاريخ‌سازي كرد و با قهرماني‌هاي متوالي، ركوردشكني‌‌هايي را به نام خود ثبت كرد كه سال‌ها پابرجا خواهند ماند. ركوردهايي از جمله سه قهرماني پياپي و بردهاي ارزشمند در دربي از جمله دربي ۴تايي‌ها . 
برانكو ايوانكوويچ مربي‌‌اي بود كه اصول كار تيمي را به زيبايي با استعدادهاي فردي تركيب مي‌كرد. او به بازيكنانش اعتماد به نفس مي‌داد و از آنها مرداني بزرگ در زمين مي‌ساخت. خداحافظي او، پايان يك دوره است؛ دوره‌‌اي كه در آن فوتبال ايران، به‌ ويژه پرسپوليس، رنگ و بوي اروپايي و جسورانه به خود گرفت. ما براي اين مربي بزرگ آرزوي سلامتي داريم و مطمئنيم كه ميراث او، يعني فوتبال هجومي با پرس‌ سنگين از زمين حريف و بها دادن به بازيكنان كم نام و نشان و مبارزه با بازيكن‌سالاري همچنان در رگ‌‌هاي فوتبال ايران جاري خواهد بود. سفرت به سلامت، پروفسور! از بازنشستگي كنار خانواده لذت ببر. ممنون براي همه ‌چيز!