ادامه از صفحه اول
استيضاح وزير راه و شهرسازي؛ فرصتي براي گزارش به مردم
نگاهي به عملكرد اين وزارتخانه نشان مي‌دهد كه مسوولان فعلي، بخش قابل توجهي از ظرفيت‌هاي اين وزارتخانه را به ايفاي تعهداتي كه پيشينيان بر گردن وزارتخانه گذاشته‌اند، اختصاص داده‌اند. به‌طورمثال دولت گذشته با اجراي طرح مسكن مهر بار سنگيني را بر دوش دولت بعد از خود گذاشت و در حالي كه وزير و مسوولان وزارتخانه فعلي نقشي در راه‌اندازي و اجراي اين طرح نداشتند و به لحاظ اقتصادي نيز ديگر امكان حمايت همانند قبل از اين پروژه وجود ندارد با اين حال تمام تلاش‌شان را براي پاسخگويي به تعهد ايجاد شده به كار بستند و با وجود انتقاداتي كه به ماهيت اين طرح داشتند، مطمئنا از ايفاي وظايف خود سر باز نزدند. اگر قرار بود مديران فعلي برنامه‌اي مانند مسكن‌مهر را اجرا كنند، طبيعي است در شكل تراكم و مكان‌يابي اين پروژه‌ها تفاوت جدي ديده مي‌شد. با اين حال اگرچه از نقطه نظر فني و اجرايي طرحي همچون مسكن مهر مشكلات و تبعات بسيار به همراه دارد و انتقادات كارشناسي فراوان بر آن وارد است، اما كسي منكر تلاش و تعهد مديران فعلي اين وزارتخانه براي ساماندهي وضعيت آن نيست و وزارت راه و شهرسازي تمام اهتمام خود را براي اتمام و بهره‌برداري اين طرح به كار بسته است. از سوي ديگر علاوه بر تمامي اين وظايف و تعهدات، مسوولان وزارت راه و شهرسازي تلاش گسترده‌اي را براي دفاع از حقوق شهروندي در كلانشهرها و به ويژه در تهران در دستور كار خود قرار داده‌اند. طبيعتا اين تلاش به مداخله بيشتر شهروندان در سرنوشت و اداره امور شهر مي‌انجامد. در يك كلام وزارت راه بيش از هر چيز در دو سال گذشته سعي كرده است به واسطه قانون از حقوق شهروندان دفاع كند.
به عنوان فردي كه آقاي آخوندي را از نزديك مي‌شناسم، معتقدم نظر معاون اول رييس‌جمهور، جناب آقاي جهانگيري در مورد ايشان نظر دقيقي است. آخوندي يك وزير استراتژيست است و اين مساله يكي از مهم‌ترين ويژگي‌هاي ايشان است. به همين خاطر پيش‌بيني مي‌شود كه وي استيضاح را تبديل به فرصتي كند تا دستاوردهاي وزارتخانه متبوع خود را به گوش مردم برساند. مردم عزيز ما به اين نكته توجه دارند كه در شرايطي كه كسري بودجه جدي است و پروژه‌هاي عمراني به سختي جلو مي‌روند، نمي‌توان از وزارت راه و شهرسازي انتظار معجزه داشت. اما با وجود تمامي مشكلات، مسوولان وزارت راه و شهرسازي تلاش كردند از حوزه وظايف روزمره خود نيز فراتر روند تا روزهاي آينده، روزهاي روشن‌تري باشد. ٭ معاون معماري و شهرسازي وزارت راه و شهرسازي و دبير شوراي عالي شهرسازي و معماري
مسووليت‌ناپذيري در ارايه گزارش كميسيون برجام
اين مثل آن است كه ما قراردادي را براي ساختن يك ساختمان منعقد كنيم و در برابر آن پول بگيريم، ولي يك نفر قرارداد را به دليل پرداختن پول نقد رد كند و آن را ظالمانه بداند و يك نفر هم به دليل ساختن ساختمان! طرف ديگر را مورد ظلم واقع شده معرفي كند! هركدام به وجه تعهدات يك طرف اعتراض دارند. در حالي كه اين توافق نوعي معامله است و بايد قرارداد را از حيث موازنه ميان تعهدات و دريافت‌ها، يا همان هزينه و فايده بررسي كرد و نه اينكه فقط به تعهدات يك طرف اشاره شود.
از سوي ديگر اگر قرار باشد مشكلات اين توافق گفته شود، به قول يكي از اعضاي گروه مذاكره‌كننده، اعضاي اين گروه بهتر از هر كس ديگري مي‌دانند كه نقاط ضعف آن چيست؟ و حتي عوارض آن را هم بهتر از كساني مي‌دانند كه چند روزي نشسته‌اند و متن را خوانده‌اند. ولي به دليل وجود اين مشكلات و ضعف‌ها نمي‌توان برجام را تاييد يا رد كرد. بلكه از طريق موازنه آنچه كه نصيب ايران مي‌شود با آنچه از دست داده مي‌شود، بايد به جمع‌بندي و نتيجه‌گيري رسيد. اين نيز با توجه به قدرت چانه‌زني و نيازهاي طرفين برمي‌گردد. به همين دليل گزارش بايد به اين صورت باشد كه منافع آن را در يك كفه بگذارد و هزينه‌ها را در كفه ديگر، سپس اعلام كند، با توجه به اين دو عامل، پيشنهاد تاييد يا رد را ميكنيم و در صورت رد نيز آمادگي پذيرش نتايج حاصل از آن را مي‌داشتند. همچنين اصلاح برجام يا شرط و شروط قايل شدن براي آن عملي بيهوده و به منزله رد است. بنابراين وقتي كه نويسندگان گزارش از اين حيث درباره توافق اظهارنظر نكرده‌اند، به منزله آن است كه تهيه گزارش از موضع مسوولانه‌اي عمل نشده است.
نويسندگان مي‌توانستند گزارش را به كلي رد كنند، ولي نكردند، زيرا جرأت پذيرش تبعات آن را ندارند. لذا از يك سو نمي‌خواهند مسووليت چنين تصميمي برعهده آنان بيفتد. ضمن اينكه تبعات آن هم در عرصه اقتصاد و هم در عرصه سياست بسيار واضح و قطعي است. البته مي‌توانستند برجام را تاييد كنند، در اين صورت بايد اقدامات احتياطي را براي اجراي بهتر به دولت پيشنهاد مي‌كردند، ولي اين كار را هم نكردند. لذا سعي كرده‌اند كه به صورت استخوان لاي زخم عمل كنند و نه مسووليت رد آن را بپذيرند و نه گامي براي تاييد آن بردارند. نكته بسيار مهمي كه مورد غفلت كميسيون مربوط قرار گرفته اين است كه تبعات توافق قطعي نيست. بلكه به نحوه عمل دو طرف در آينده مربوط مي‌شود. از اين رو بايد توجه خود را به نحوه رفتارمان در آينده معطوف كنيم. ترديدي نيست كه اگر بخواهيم مثل برخي از اين آقايان خلف وعده كنيم با نتايج منفي مورد نظر در گزارش كميسيون روبه‌رو خواهيم شد.
متاسفانه آن طور كه از اخبار مجلس برمي‌آيد و بر اساس نامه‌اي كه پنج تن از منتقدان گزارش كميسيون امضا كرده‌اند، نشان مي‌دهد كه بدقولي و زير قول و قرار زدن امري عادي ميان برخي از افراد شده است. شايد اين كار در داخل تبعات زيادي نداشته باشد، يا اينكه قابل جبران باشد، ولي واقعيت اين است كه در روابط خارجي اين نوع رفتارها پرهزينه و خطرناك است. اگر قرار باشد كه در اجراي برجام هم اينگونه رفتار كنيم، قطعا عوارض موردنظر كميسيون گريبان كشور را خواهد گرفت. ولي واقعيت اين است كه حكومت ايران در اجراي توافق و عهد و پيمان بين‌المللي خود را ملتزم و متعهد مي‌داند، بنابراين دليل ندارد كه بدعهدي كند. ما نگران بدعهدي طرف مقابل هستيم و از ملتزم بودن ايران به عهد و پيمان منعقده نگران نيستيم پس دليلي ندارد كه اين تبعات گريبان ايران را بگيرد.