«جاده قديم» كليد مي‌خورد
منيژه حكمت: كارگرداني دغدغه من است
سما بابايي/ «منيژه حكمت» روزهاي شلوغي را مي‌گذراند، مثل تمام روزهاي عمر فعاليت حرفه‌اي‌اش. براي بسياري همچنان خاطره «زندان زنان» خاطره شيريني است و مي‌شود با شوق منتظر فيلم جديدي شد كه او سال‌هاست دارد روي آن كار مي‌كند و قرار است پيش‌توليد آن شروع شود. علاوه بر اين دارد مقدمات فيلم جديد خودش را شروع مي‌كند و در كنار آن به زودي دو فيلم به تهيه‌كنندگي او همين روزها اكران مي‌شود. فيلم‌هايي كه او برنامه‌ريزي‌هاي بسياري را براي بهتر ديده‌شدن‌شان دارد و اين همان شانسي است كه فيلمسازاني كه با او همكاري دارند، از آن بهره‌مند مي‌شوند. با او درباره كارهاي اين روزهايش به گفت‌وگو نشسته‌ايم.
از اين روزهاي‌تان مي‌گوييد؟
اواخر همين هفته، فيلم «داريوش غضباني» كه يك فيلم اجتماعي است، كليد مي‌خورد. اين فيلم تجربه اول اين كارگردان است و تمي اجتماعي دارد. علاوه بر آن، فيلمنامه سينمايي خودم به اتمام رسيده است و به زودي پيش‌توليد آن را آغاز خواهم كرد. به اينها بايد همكاري با موسسه zdf را نيز اضافه كنم كه براي نخستين بار قرار است مستندي 50 دقيقه‌اي درباره ايران بسازند. هفته آينده نيز دو فيلم «شكاف» و «نزديك‌تر» اكران خواهد شد كه در نظر داريم تبليغات متفاوتي براي آن انجام دهيم. به هر حال با توجه به ركود بدي كه اين روزها بر سينما حكمفرماست، بايد جنبشي به وجود بياوريم تا مخاطبان راغب شوند از سينما پشتيباني كنند.
شنيدن خبر فيلمي تازه به كارگرداني شما خبر خوبي است و البته اين سوال تكراري پيش مي‌آيد كه با توجه به موفقيت شما در اين حوزه، چرا در اين سال‌ها بيشتر شما را در قامت تهيه‌كننده ديديم تا كارگردان؟
من بارها به اين سوال پاسخ داده‌ام. كارگرداني دغدغه من است و همواره به اين مساله قايل هستم كه كارگرداني بايد از انديشه بيايد و فيلمي را به تصوير بكشم كه اثرگذار و جريان‌ساز باشد. در واقع به كارگرداني برخلاف تهيه‌كنندگي به عنوان يك شغل نگاه نمي‌كنم. براي فيلمنامه اين اثر نيز همراه با مصطفي خرقه‌پوش و پوريا عالمي مدت هشت سال تحقيق كرديم و در اين ميان خانم «زويا پيرزاد» نيز ايده‌هايي را مطرح كردند كه به كار ما كمك كرد. البته تهيه‌كنندگي نيز جداي از انديشه من نيست، اما كارگرداني را خاص‌تر مي‌دانم.
اسم فيلم جديدتان مشخص شده است؟
فعلا اسمش «جاده قديم» است و مضموني اجتماعي دارد.
اين اصرارتان به سرمايه‌گذاري براي كارگردانان فيلم اولي كه طبيعتا با ريسك همراه است، براي چيست؟
بله، ريسك بالاست؛ اما من اعتقاد دارم نسل جوان ما همواره ايده‌هاي خوبي دارد كه بدون ملاحظه‌كاري‌هاي نسل ما آن را عملي مي‌كند و اين وظيفه ما است كه به آنها كمك كنيم و تجربيات‌مان را در اختيارشان بگذاريم. به همين خاطر اصرار دارم سالي يك‌فيلم با آنها كار كنم - البته نمي‌دانم تا كي مي‌توانم به اين روند ادامه دهم- معتقدم كه آنها آينده سينماي ايران هستند. در فيلم آقاي غضباني هم يك تيم حرفه‌اي از داريوش عياري، خرقه‌پوش، سعيد ملكان كه جزو حرفه‌اي‌ترين افراد اين صنف هستند در آن نقش دارند.
به ركود در سينماي ايران اشاره كرديد. به نظرتان در يكي، دو سال اخير هم همچنان اين ركود ادامه دارد؟
سياستگذاري‌هاي غلط، ندانم‌كاري و حضور فيلم‌هاي دولتي وضعيت نابسامان بسياري به سينماها داده است و وظيفه افراد مستقل است كه اين سينما را نجات دهند. ما وظيفه داريم با شگردهايي خاص، ركود فيلم‌هاي دولتي را از بين ببريم. امسال شروع خوبي براي سينماي ايران بود؛ اما با برنامه‌ريزي‌هاي غلط بار ديگر ركود به سينما بازگشت. در واقع وظيفه بخش خصوصي در اين سال‌ها اين شده است كه ركودي كه سينماي دولتي به وجود آورده است را از بين ببرد.