هنر پنجم
عبدالجبار كاكايي
مدتي است جز اخبار و فوتبال، برنامه تلويزيوني خاصي رو دنبال نمي‌كنم. اخبار هم به قصد مقايسه و جمع‌آوري اطلاعات در كنار ساير منابع خبري و فوتبال هم به خاطر شيرين كاري چند بازيكن اسپانيايي و ايتاليايي و خلاص... تلويزيون اين سال‌ها به قحطي ادبيات و موسيقي و تاريخ و شعر و مباحث جامعه‌شناسي و فرهنگ دچار شده. مديريت شهرك عظيم و درندشتي كه با ده‌ها آنتن و فرستنده به لجبازي با جامعه هنري و ادبي مي‌پردازد و تئوري نخ نما و ساده انگارانه «كسب حيثيت» از طريق آنتن را ابزار بي‌اعتنايي به مفاخر فرهنگي و هنري و علمي قرار داده است خيلي طرف اعتنا نيست، آن هم در جهان مجازي گسترده‌اي كه صدا و سيما در آن قايقي است كوچك با آنتني در حد يك پاروي چوبي محقر.
اما سال‌ها پيش كه گاهي همنشيني با مديران مياني سازمان دست مي‌داد صحبت بر سر توجه به موسيقي مقامي و نواحي گل مي‌انداخت و مصرانه اصرار مي‌كردم، اگر مي‌خواهيد موسيقي مردم موسوم به پاپ ما سرش را برگرداند به سمت ذخيره‌هاي فرهنگي داخلي به تقويت موسيقي نواحي و توجه به آن بپردازيد؛ موضوعي كه اغلب تاييد مي‌شد، اما عموما دنبال نمي‌شد. موسيقي در نظام فكري مديريت سازمان رسانه رسمي بيشتر ابزاري ماموريتي است، براي اهدافي تعريف شده كه عمدتا سياسي و مناسبتي است، در شرايطي كه اغلب زمان پخش موسيقي در اين رسانه به سليبرتي‌ها و كپي كارهاي موسيقي پاپ اختصاص دارد. گاهي از دست‌شان كه در برود دوتار نوازي آذري يا سرنا نوازي لر يا تنبورزن كرمانشاهي را مهمان مي‌كنند و آن هم بي‌نشان دادن آلات جرم و براي ابراز ارادت به هنر بومي، مجريان در برابر نوازنده اظهار چاكري مي‌كنند و خلاص.
اما چند ماهي است كه به دليلي كاملا شخصي برنامه هنر پنجم را با اجراي عليرضا بديع، شاعر غزلسراي جوان و نام آور دنبال مي‌كنم و يكي از آرزوهاي قديمي خود را محقق شده مي‌بينم. از آنجا كه حافظ مي‌فرمايد؛ عيب مي‌جمله بگفتي هنرش نيز بگو، مي‌خواهم اشاره كنم به توجه خالصانه اين برنامه به موسيقي نواحي كه مجري‌اش كرد كرماني است و گرداننده‌اش دلسوز و مدبر و مديرشبكه‌اش به احتمال قريب به يقين فهيم و كار بلد، اين مهره‌ها مثل بازي مكعب روبيك كمتر اتفاق مي‌افتد كنار هم بنشينند ولي فعلا كه نشسته‌اند و خوش نشسته‌اند باز به قول حافظ: به جز آن نرگس مستانه كه چشمش مرساد/ زير اين طارم فيروزه كسي خوش ننشست.
دوام اين برنامه و ازدياد برنامه‌هايي از اين دست را كه تراز موسيقي نواحي ما را به سنجش آراي مردمي گذاشته‌اند از خداوند كريم خواستارم.