عباس عبدي:
فكر نمي‌كنم كسي از انتخابات دلسرد شود
«تغيير سيستم انتخابات ايران»، نظريه‌اي شد تا دست به دست ميان سياستمداران بچرخد؛ سياستمداراني از دو طيف بزرگ اصلاح‌طلب و اصولگرا كه بر آنها نام «نظريه پردازان» نهاده‌اند.نگراني براي حذف رقيب، از صحبت‌هاي سعيد حجاريان آغاز شد. نظريه پرداز صاحب نام اصلاح‌طلبان، در نخستين گفت‌وگوي بعد از انتخابات با «اعتماد»، دلسرد شدن يك جناح سياسي از انتخابات را خطرناك دانست و اين‌گونه تحليل كرد كه «اگر قرار باشد در همه انتخابات بازنده باشند ديگر انتخابات براي‌شان مفهومي نخواهد داشت و ممكن است به‌طور كلي در نهاد انتخابات تشكيك كرده و آن را هدف قرار دهند». نگراني‌هايي كه از ناكامي بزرگ‌ترين رقيب اصلاح‌طلبان، حاصل شد او را بر آن داشت كه از تغيير سيستم انتخاباتي كشور بگويد. سيستمي كه تغيير آن شايد براي اصولگرايان هم آنقدر خوب باشد كه چهره سرشناس آنها نيز براي نخستين بار از در موافقت با اصلاح‌طلبان وارد مي‌شود. اين‌بار نوبت به محمدرضا باهنر رسيد كه در نخستين گفت‌وگوي پس از انتخابات با «اعتماد»، از موافقت خود با نظريه‌پرداز اصلاح‌طلبان بگويد و به استقبال سراسري شدن انتخابات برود. بزرگان دو جريان سياسي كه با هم هم‌عقيده مي‌شوند، نوبت به ساير نظريه‌پردازان مي‌رسد؛ نظريه پردازاني كه لزوما، هم‌پيمان بودن آنان بر سر آرمان‌هاي يك جريان سياسي، به معني هم نظر بودن آنان نيست، عباس عبدي را به عنوان نخستين مخالف نظريه سعيد حجاريان معرفي مي‌كند. او كه در نخستين روزهاي پس از انتخابات از پروژه مهم كشور براي بازيابي اصولگرايان گفته بود و معتقد بود كه اصلاح‌طلبان نبايد همه آرا را مصادره كنند، خيلي موافق با نظر حجاريان نيست؛ مخالفتي كه البته عبدي براي آن دليل خاصي هم دارد. گزيده گفت‌وگوي «فرارو» با عباس عبدي در ادامه مي‌آيد:
اگر جناح‌ها و گرايش‌ها يكديگر را به رسميت بشناسند در اين صورت كوشش خواهند كرد نظام انتخاباتي را شكل دهند كه به‌جاي اكثريتي بودن سهميه‌اي باشد. مشكل اين نيست كه اين طرح به ذهن كسي نرسيده، مشكل اين است كه همه درصدد حذف يكديگرند و از اين جهت نظام اكثريتي زمينه مناسب‌تري براي تحقق اين هدف است.
نمي‌توان ديگران را با چنين استدلالي كه احتمال پيروزي اصولگرايان با سيستم فعلي انتخابات در دوره‌هاي بعد كم است، قانع كرد كه چنين طرحي را بپذيرند. ضمن اينكه اين فقط يك برداشت احتمالي است. بايد از منطقي كه گفتم سود جست. مساله مهم‌تر حزبي شدن نظام تقنيني و اداره كشور است كه اين نوع انتخابات به آن كمك مي‌كند. ولي كساني كه حزبي نيستند زير بار اين ايده نخواهند رفت.
فكر نمي‌كنم كسي از جناح‌هاي سياسي دلسرد شود. متاسفانه حضور در چنين سياستي آنقدر منافع شخصي و گروهي دارد كه كساني پيدا شوند تا اين چراغ را روشن نگه دارند. مشكل اين است كه افراد خيرخواه جامعه منفعل شده و كناره‌گيري خواهند كرد و الا اين بازار هميشه گرم خواهد ماند. ساختاري كه توزيع رانت كند، حضور در آن هميشه براي عده‌اي شيرين خواهد بود.