احمدي‌نژاد؛ چالش جناح راست در سال 96
اميررضا واعظ آشتياني
فعال سياسي اصولگرا
از گذشته مرسوم بوده است كه گروه‌ها و احزابي كه در يك خانواده قرار دارند، تحركاتي در باب انتخابات از يك سال پيش از آن آغاز كرده و گزينه‌هاي مورد نظر خودشان را انتخاب كنند. جريان اصولگرايي نيز از اين قاعده مستثني نيست و در خانواده اصولگرايان اين مهم پيگيري مي‌شود تا بتوان فرد مناسبي را براي انتخابات رياست‌جمهوري سال 96 معرفي كرد.
خلاف واقع است اگر تصور كنيم رياست‌جمهوري براي همه افراد بايد دو دوره‌اي باشد. اگر مردم اقبال نشان ندهند و در عين حال نامزد و گفتمان جديد نكات مهمي را مطرح كند، هيچ بعيد نيست كه دولت روحاني يك دوره‌اي باشد.
آنچه مسلم است اين است كه در سه سال گذشته نكته مثبتي كه دولت يازدهم از خود نشان داده باشد و مردم را قانع كرده باشد كه به او مجددا راي دهند، وجود ندارد و در اين مساله جاي ترديد وجود دارد. لذا خانواده اصولگرايان در مقطع خاص خود به جمع بندي رسيده و فرد مورد نظر خود را براي كانديداتوري معرفي خواهند كرد. با توجه به عملكردي كه دولت در اين سه سال داشته است، جاي ترديد است و احتمال يك دوره بودن رياست‌جمهوري روحاني وجود دارد.
در عين حال اصولگرايان نيز شاخصه‌هايي براي انتخاب فرد مورد نظر خود خواهند داشت تا فردي واجد اقبال عمومي مردم معرفي شود. بايد منتظر بمانيم كه در مدت باقي‌مانده تا انتخابات دوره دوازدهم چه فعل و انفعالات سياسي به وجود مي‌آيد و همه اين موارد را بايد مدنظر قرار داد. اينكه پيش‌داوري كنيم و فرد خاصي را داراي شاخصه بدانيم درست نيست.
شايد و فرضا ممكن است كه در جمع‌بندي كه طيف اصولگرايان داشته باشند به اين نتيجه برسند كه دولت در سياستگذاري هايش تغييراتي را ايجاد كند و اين تغييرات منجر شود كه اصولگرايان اجماعي بر آقاي روحاني داشته باشند. ولي با توجه به شرايطي كه امروز شاهد آن هستيم و در طول سه سال گذشته اصولگرايان از عملكرد دولت به خصوص در بخش اقتصادي و فرهنگي رضايت ندارند.
كسي نمي‌تواند كتمان كند كه اردوگاه اصولگرايي گستره وسيعي دارد. هيچ بعيد نيست كه گروه‌هاي اصولگرا بخواهند كانديداي خاص خود را معرفي كنند. ولي آن مجموعه‌اي كه مي‌خواهد بحث كانديداتوري را مدنظر قرار دهد بايد گفتمان جديد و برنامه جديدي كه عملياتي باشد و بتوان آن را محقق كرد، به جامعه معرفي كند. اصولگرايان اگر بنا است فردي را معرفي كنند بايد شخصي باشد كه توانمندي اجرايي كردن شعارهايش را داشته باشد. ما نمي‌گوييم حتما صددرصد شعارها محقق شود. لااقل در رياست‌جمهوري دوره اول بتواند سي تا چهل درصد آنها را محقق كند.
پتانسيل رقابت با روحاني در بين افرادي در خانواده اصولگرايي وجود دارد اما فردي بايد توسط اصولگرايان انتخاب شود كه شاخصه انقلابي بودن را داشته باشد. نكته مهم‌تر اينكه او بايد فردي مدير باشد و از هم اكنون تيم آماده‌اي براي اداره كشور داشته باشد.
اينگونه نباشد كه فردي در ناباوري رييس‌جمهور شود و ناتوان در چيدن تيمي اجرايي براي دولت باشد. متاسفانه بعد از پايان جنگ رييس‌جمهور‌ها همه بر حسب اتفاق انتخاب شدند و همين باعث شد هيچگاه تيمي منسجم را در كنار خود نداشته باشند و همين عامل يكي از بازدارندگي اهداف دولت‌ها بوده است. اگر در اين انتخابات دولتي را احزاب و گروه‌ها تعريف كنند و برنامه‌ها و كابينه آن را معرفي كنند، مي‌تواند بسيار موثر باشد. واقعيت امر اين است كه مردم ايران در راي دادن غير قابل پيش‌بيني هستند. چرا كه ما حزب فراگيري را به طور جدي نداريم و سرنوشت راي‌ها هميشه غافلگيركننده بوده است. در مورد مصداق فردي كه براي رقابت با روحاني انتخاب مي‌شود بايد كارهاي ويژه‌اي انجام شود. در اردوگاه اصولگرايي گروهي هستند كه مطلقا آقاي احمدي‌نژاد را قبول ندارند و گروه ديگري او را قبول دارند.
اين دودستگي در اردوگاه اصولگرايي نسبت به او وجود دارد. اين مساله خود يكي از چالش‌هاي مهم اردوگاه اصولگرايي در انتخابات 96 خواهد بود. هرچند كه زمينه اجتماعي براي احمدي‌نژاد براي ديگر نامزدهاي اصولگرايي بيشتر فراهم است. بايد ديد كه شرايط انتخابات در سال جاري چگونه پيش مي‌رود. جداي از احمدي‌نژاد افراد ديگري در اردوگاه اصولگرايي هستند كه توانمندي لازم براي رياست قوه اجرايي را دارند.