دولت و خطر سقوط به دام پوپوليسم
علي شكوهي
سه سال از انتخاب دكتر روحاني به عنوان رييس‌جمهوري گذشت و يك سال ديگر او بايد بار ديگر در معرض انتخاب مردم قرار بگيرد. هنوز معلوم نيست كه آيا براي 4سال بعد هم اين دولت ادامه حيات خواهد داد يا نه، ولي عملكرد دولت در آخرين سال فعاليتش مي‌تواند در پاسخ به اين پرسش تعيين‌كننده باشد. در اين سه سال، رفتار سياسي و مجموعه عملكرد دولت اجمالا قابل دفاع است به خصوص وقتي با وضعيت دولت قبل مقايسه مي‌شود و دستاورهاي آن در ايجاد گشايش‌هاي سياسي، اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي مورد توجه قرار مي‌گيرد. در عين حال در سطح جامعه و مردم عادي، مسائل از همان منظري مورد ارزيابي قرار نمي‌گيرد كه ما در ذهن داريم يا مي‌پسنديم. به همين دليل اين احتمال وجود دارد كه اقشار معمولي جامعه به عملكرد دولت از منظر نيازهاي خودشان نگاه كنند و خواسته‌هاي برآورده نشده خود را مدنظر قرار دهند و دولت را از اين حيث موفق ندانند. در يك سال آينده دولت در معرض يك آزمايش سخت قرار دارد. همه دولت‌ها در سال آخر فعاليت خود و براي راي آوردن دوباره، ممكن است به اقدامات مردم‌پسند ولي غيركارشناسانه روي آورند. بخش بزرگي از مردم ما به حداقل‌ها نياز دارند و مطالبات آنان در طي قرن‌ها تلنبارشده و هر دولتي كه روي كار مي‌آيد با همه آن مطالبات مواجه مي‌شود و طبعا نمي‌تواند با توجه به محدوديت امكانات به آنها پاسخ دهد. همين امر منجر به كاهش و حتي از دست رفتن محبوبيت دولت‌ها مي‌شود و آنان را براي راي آوردن مجدد به سوي پوپوليسم و كارهاي غيركارشناسي مردم‌پسند سوق مي‌دهد. آنچه از اين دولت انتظار مي‌رود تسليم نشدن به راهكارهاي اينچنيني است. تصميمات درست با پشتوانه‌هاي تخصصي در هر شرايطي قابل دفاع است و نتيجه هم دارد. يادمان باشد كه رييس دولت اصلاحات شعار اقتصادي زيادي نداشت اما تسليم تصميمات كارشناسانه جمعي بود و همين امر منجر به اين شد كه كليه شاخص‌هاي اقتصادي آن نسبت به دولت‌هاي قبل و بعد از خودش مثبت‌تر باشد.