پيش به سوي تركيه با نصف قيمت
سيدعلي ميرفتاح
الان تقريبا از همه جاي دنيا پروازهاي تفريحي‌شان را به تركيه تعطيل كرده‌اند. از اروپا نمي‌روند، از آمريكا نمي‌روند، از روسيه كه مدتي است نمي‌روند. در اين ميان، تورهاي ايراني قيمت‌شان را شكسته‌اند و دائم تبليغ استانبول و آنتاليا و كوش‌آدالي مي‌كنند، ملت هم، در نهايت بي‌باكي و شجاعت، از هم سبقت مي‌گيرند كه بروند تركيه... البته از يك جهت خوب است كه ايراني‌ها هواي همسايه غربي خود را داشته باشند. اين نشانه صميميت و همدلي است كه ملتي، با ملت ديگر آنقدر خوب و مهربان باشند كه حتي در حمله‌هاي تروريستي هم تنهاي‌شان نگذارند اما بالاخره هر رفتي آمدي دارد و هر ديدي بازديدي دارد. آيا ترك‌ها هم اين محبت و صميميت را جواب در خور مي‌دهند؟
آيا تا به حال جواب در خور داده‌اند؟ خدايي‌‌نكرده – زبانم لال- اگر ما آماج حملات تروريستي شده بوديم، آيا ترك‌ها- نمي‌گويم سفر زيارتي، سياحتي مي‌آمدند به ايران بلكه آيا- كاري مي‌كردند و حرفي مي‌زدند كه نشان از مودت و برادري داشته باشد؟ در طول جنگ و تحريم‌ها، ترك‌ها خيلي به ما كمك كردند.تقريبا هيچ مسوول تركي نيست كه وقتي با او حرف مي‌زنيد يا وقتي يكي از مديران جمهوري اسلامي را مي‌بيند، اين نكته را يادآوري نكند كه ترك‌ها زير بار تحريم نرفتند و مراودات خود را با ايران تعطيل نكردند. راست مي‌گويند، همين الان هم كلي پرونده اقتصادي قضايي روي دست‌شان مانده كه با همدستي تجار ايراني تحريم‌ها را دور زده‌اند و جنس فروخته‌اند يا جنس خريده‌اند يا كار مهم واسطه‌گري انجام داده‌اند. البته اين درست است و از اين حيث ما ممنون ترك‌ها هستيم، اما يادمان نرود كه ترك‌ها هم از اين معاملات سود كلاني به چنگ آوردند. از اتفاق چاه تحريم اگر براي دو، سه تا كشور نان خوبي داشته، يكي‌اش تركيه است. از قبل تحريم ايران،تركيه سود هنگفتي كرد و درآمد خوبي به دست آورد. منظور اينكه اگر از آن طرف منتي باشد به گردن ما، از اين طرف چند برابر بايد منت باشد. حرف عوام الناس را تكرار نمي‌كنم كه تركيه صدقه‌سري تحريم ايران به نوايي رسيد. اين حرف مبالغه‌آميز است، سخت‌كوشي، هوشمندي و ذكاوت ترك‌ها را هم ناديده مي‌گيرد اما حقيقتي در اين سخن نهفته است و آن اينكه ترك‌ها عاشق چشم و ابروي برادران ايراني خود نبودند بلكه تا توانستند از كلاه تحريم براي خود كلاه درست كردند. پس اين حرف خيلي هم منطبق با واقع نيست كه چون ترك‌ها هواي ما را داشته‌اند، پس ما هم حالا بايد هواي آنها را داشته باشيم. چرا؛ اتفاقا خوب است كه دولتمردان ايران هواي تركيه را داشته باشند اما اين را نبايد از كيسه ملت بپردازند. مردم مي‌روند تركيه و تا مي‌توانند هزينه مي‌كنند تا چيزهايي را كه ندارند به دست بياورند و تماشا كنند. اما به چه قيمتي؟ هزينه شنا در ساحل آنتاليا چقدر است؟ تا چه حد معقول است كه ملت ريسك كنند و به منطقه‌اي سفر كنند كه آماج حملات داعش است؟ اين تبليغات اس‌ام‌اسي كه زير قيمت آفر تابستاني معرفي مي‌كنند چقدر مي‌ارزد؟ بعد هم چرا دولت سفرها را به سفرهاي كاري و واجب و ضروري كاهش نمي‌دهد؟ چرا دولت‌هاي اروپايي بيشتر براي جان شهروندان‌شان ارزش قائلند تا ما؟ حالا شايد دولت ملاحظاتي داشته باشد. من هم قبول مي‌كنم كه دولت نتواند در همه امور دخالت كند، اما خود ملت كه مي‌توانند سفرهاي‌شان را كم كنند. خود ملت كه مي‌توانند توي اين ناامني به تركيه نروند. از بس به ملت خوش نمي‌گذرد، حتي در ميان توپ و خمپاره هم حاضرند، بروند خارج كه استخواني سبك كنند و برگردند.
از بس اينجا از عيش و طرب تهي است، ملت، عيش و طرب ازمير و آنتاليا را از دست نمي‌دهند. حقيقتش من خيلي از رفتار مردم خودمان را درك نمي‌كنم. واقعا نمي‌دانم اينها چه چيزي در تركيه مي‌بينند كه از بمب و تفنگ تروريست‌ها نمي‌ترسند. چرا اروپايي به آن گردن‌فرازي مي‌ترسد، اما بچه‌هاي تهران و مازندران و گيلان و فارس نمي‌ترسند و همچنان پيش به سوي تركيه با نصف قيمت مي‌تازند؟