ادامه از صفحه اول
چه چيزي در اين مجلس تغيير كرد؟
پيش از اين مجلس نهم اسير دست جريان تندرو و افراطي اصولگرايان شده بود و اين در حالي بود كه اين جريان تندرو حتي در مجلس نهم هم اقليت شمرده مي‌شدند. اما همين اقليت با سر و صداي زياد و حركت‌هاي متشكل به نوعي رهبري مجلس را به دست گرفته بودند و مجلس را به هر سمت و سويي كه مي‌خواستند هدايت مي‌كردند. امروز اما اگرچه تعداد انگشت شمار اين اقليت همچنان در مجلس حضور دارد اما ديگر نمي‌تواند مانند سابق نقش تاثيرگذار خود را ايفا كند و اثربخش باشد. حقيقت اين است كه مشاركت فعال مردم در انتخابات و حضورشان پاي صندوق راي در انتخابات اسفند 94 و ارديبهشت 95 سبب شد تا خط افراطي قدرتش را در مجلس از دست بدهد و به حاشيه برود و در عوض خط اعتدال در بهارستان حاكم شود. جلسه راي اعتماد ديروز و راي نمايندگان مجلس به سه وزيري كه در مجلس گذشته كنار گذاشته شدند نشان مي‌دهد تنها راه تغيير و اصلاح امور از صندوق راي مي‌گذرد، هر چند اين مسير زمان‌بر و بلندمدت باشد اما قطعا به نتيجه‌هاي خوبي خواهد رسيد. امروز شاهد هستيم كه شوراي شهر تهران با چه مشكلاتي روبهرو است و پايتخت كشور با شوراي شهري ضعيف روبهرو است. همه شهروندان تهران بايد اين سوال را از خود بپرسند كه چرا پايتخت با جمعيتي ميليوني با چنين شوراي شهر ضعيفي مواجه شده است؟ پاسخ در انتخابات دور گذشته شوراي شهر است. دليل اين امر اين است كه در انتخابات سال 92 تعداد كمي از شهروندان تهران پاي صندوق راي شوراي شهر حاضر شدند و همين امر سبب شد تا برخي با 70 يا 80 هزار راي بتوانند بر شوراي شهر ميليون‌ها نفر در پايتخت حاكم شوند و زمام امور را به دست بگيرند و حاصلش شود چنين شوراي شهري كه املاك نجومي تنها يكي از مشكلات و معضلات آن است. مقايسه وضعيت شوراي شهر تهران و مجلس شوراي اسلامي به خوبي تفاوت حضور پاي صندوق راي و قهر با آن را به مردم نشان مي‌دهد. جلسه راي اعتماد ديروز نشان داد مردم اگر پاي صندوق راي حاضر شوند با وجود همه محدوديت‌ها و مسائلي كه وجود دارد باز مي‌توانند منشأ تغيير باشند و سرنوشت را به شكلي كه دوست دارند رقم بزنند. بي‌شك اتفاقات ديروز مجلس تزريق اميد به رگ‌هاي جامعه‌اي خواهد بود كه در سال‌هاي اخير با گام‌هاي لرزان قدم در اين مسير گذاشتند و با دستاني بسته تلاش كردند تا سرنوشت كشور را تغيير دهند و موفق هم شدند. در واقع با حضور مردم پاي صندوق راي، امروز كشور و جامعه ايران مي‌تواند از توانايي‌ها و تجربيات سه مدير لايق كشور استفاده كند.
پيام مجلس
منافع ملي را مقدم بر منافع جناحي مي‌دانند، به اين نتيجه رسيدند كه بايد در كنار دولت آقاي روحاني ايستاد و اجازه داد كه دولت با توان هر چه بيشتر و خاطري آسوده از همكاري مجلس، برنامه‌هاي خويش را به پيش ببرد. (درباره برنامه‌هاي وزيران در روزهاي آينده بيشتر خواهم گفت) بر همين مبنا، فضاي ديروز مجلس فضايي مثبت، پراميد، بانشاط و تعاملي بود كه البته در اين ميان به مخالفان رويه كلي مجلس نيز اجازه ابراز نظر آزادانه و گاه حتي نامنصفانه را مي‌داد. با وجود تلاش برخي از همين مخالفان براي تحت‌تاثير قراردادن اراده عمومي مجلس به نمايندگي از جانب اكثريت ملت ايران در همراهي با دولت، خوشبختانه مجلس‌نشينان بيش از توجه به اتهام‌پراكني‌ها و حرف‌هاي بدون استدلال، به تجربه و برنامه و تخصص گزينه‌هاي پيشنهادي توجه كردند و بيش از همه با اعتماد و احترام به نظر شخص رييس‌جمهور راي دادند. ثمره پديد آمدن اين فضاي تعاملي و دوستانه نيز اين بود كه از امروز سه وزارتخانه مهم با درصد نفوذ بسيار زياد در جامعه، با وزير و مسوول مشخصي اداره مي‌شود و كشور به ويژه در بخش‌هاي مهمي مثل آموزش و پرورش، جوانان و ورزش و هنر و فرهنگ ثبات يافته و دچار خلأ مديريتي نخواهد شد. نقش بارز فراكسيون اميد، مديريت مناسب و هماهنگ مجلس و همراهي مستقل‌ها در دستاورد ديروز برجسته بود كه جاي پرداخت بيشتري دارد. اما شايد مهم‌ترين پيام راي اعتماد به سه نفري كه بدون دليل و برهان مهمي از رسيدن به وزارت در دوره مجلس قبلي بازمانده بودند، اين بود كه مجلس تغيير كرده است و ديگر اين مجلس آن مجلسي نيست كه تسليم حرف‌هاي فاقد سند، هياهوها و جنجال‌هاي سازمان‌يافته از بيرون و خط‌دهي و جهت‌دهي باندي گروه معدودي شود. به عنوان نمايندگان ملت، تلاش كرده‌ايم كه فهم و درك درستي از چرايي حضور مردم در هفتم اسفند و آراي ملت داشته باشيم و خواسته‌هاي مردم را سرلوحه كار اين مجلس قرار دهيم. بي‌ترديد مجلس، مشروعيت خود را تنها از راي مردم مي‌گيرد و لازم است كه بيش از هر چيز متعهد به برآوردن خواست مردم و راي‌دهندگان باشد. آزمون راي اعتماد به سه وزير دولت منتخب، آزمون موفقي بود كه از يك سو همكاري عاقلانه جناح‌هاي سياسي را در مجلس به نمايش گذاشت و از سوي ديگر مخالفان دولت و آراي عمومي را از استفاده ابزاري از مجلس در جهت كارشكني در راه خواست‌‌هاي مردمي و منافع ملي دلسرد كرد. مجلس با راي خود به دولت پيام داد كه تا سر منزل «منافع ملي» همراه و حامي آن خواهد بود و به راي‌دهندگان به نمايندگان كنوني نيز گفت كه قدردان آراي آنها و پاسدار منافع آنان خواهد بود. «اين» مجلس بي‌شك ديگر «آن» مجلس نخواهد بود.