اربعين، يادآور مظلوميت رهپويان حسين
بزرگ‌ترين كسي كه اين بهشت تن‌آسايي و لذت را در چشم زمامداران وقت تيره مي‌كرد آموزگار بزرگ جهاد و شهادت امام حسين(ع) بود و با شهادت حضرتش بني‌اميه مي‌پنداشت كه حكومت را براي هميشه در خاندان خويش حفظ كرده است. با از ميان برداشتن حسين(ع) دستگاه بني‌اميه به واقع صورت نمادين رسول مكرم اسلام را با پيام آسماني و روشنگر از ميان برداشته بود و انتقام كينه تاريخي خويش را از خاندان رسول كشيده بود.
آنان را به رسم اسارت بر دروازه‌هاي شام گذر داده بود و اكنون به خيال خويش به آسايش موعود دست يافته بود. اما صداي زينب كبري سلام‌الله‌عليها در دروازه دمشق هيمنه چكاچاك شمشير دلاوراني را داشت كه در مكه و مدينه و كوفه و كربلا و شام با پليدي‌ها و ناراستي‌ها جنگيده بودند. صداي او طنين خوش‌آواي مردي بود كه به امر حق تعالي براي درهم ريختن بنيادهاي فكري نظام جاهلي عرب از غار حرا پايين آمده بود و زمانه خويش را به مكارم اخلاق آزادگي و عبوديت حق تعالي فراخوانده بود؛ اكنون در صداي نوه رسول دوباره همان صدا اوج مي‌گرفت و آفاق را درمي نورديد؛ دشمن بشريت و خاندان پيامبر پيروزي را در كام خويش شرنگ مي‌يافت.
با هر صدايي ستوني از كاخ برافراشته بني‌اميه فرو مي‌ريخت؛ خون حسين (ع) چون سيلابي عرصه وحشت سراي بني‌اميه را درمي نورديد و كلام زينب كبري (س) جهش خون اباعبدالله‌الحسين (ع) بود؛ فواره رگان بازوان برومند عباس در كنار نهر آب. در اربعين اول مضجع نورانى اباعبدالله چند زاير بيشتر نداشت، اما اربعين ها گذشت و مى گذرد، اكنون پس از چهارده قرن، به يادبود مظلوميت سيدالشهدا، فرزندان و يارانش، ميليون‌ها زاير، پاى پياده خود را به كربلا مى رسانند تا مظلوميت حسين و حقانيت پيام جاودانه پيروزى حق بر باطل را فرياد كنند. حضور قريب دو ميليون زاير عاشق حسين فقط از كشورمان و برخى كشورهاى پيرامون كه راه كربلا را در گذار از مرزهاى كشورمان برگزيده‌اند، گويى فريادگر نداي حق‌طلب حسين(ع) هستند تا روزي كه انتقام خون به ناحق ريخته شده حسين گرفته شود، در رهپويى راه فيروزمندى كه قافله‌سالار آن، آخرين ذخيره دودمان امامت حضرت صاحب(عج) باشد. مگر نه اين است، كه ما يكى از برنامه‌هاي امام زمان‌مان راانتقام خون به ناحق ريخته شده حسين(ع) مى دانيم و باور داريم كه او خواهد آمد و انتقام خون شهيدان تاريخ و به ويژه سيد و سالار شهيدان را خواهد گرفت؟ اين الطالبُ بِدَم المَقتول بِكَربلا، با آرزوى تعجيل در ظهور حضرت حجت(ع) شادابى حيات انسانيت و شكوفايى انسان‌ها را با خود به ارمغان خواهد آورد.