سلام بر امام و بزرگان انقلاب در دانشگاه تهران
هرگز قصد ندارم چيزي را به كسي نسبت دهم
آذر ماه خيابان انقلاب خاطرات سرخي از مشت‌هاي گره خورده دانشجويان، هنوز در پستوي ذهن دارد. در خواب و بيداري تاريخ و حال، با گردش سر به سمت چپ و نگاه به سردر دانشگاه تهران، آن بال‌هاي پرنده آزادي هنوز نويد چيزي را مي‌داد كه در تالار چمران دانشكده فني جريان داشت. همين بود كه كساني كه ديروز كوچه‌هاي منتهي به دانشگاه را طي مي‌كردند تا به دانشكده فني دانشگاه برسند چشمان‌شان پر مي‌شد از جمعيت بيرون در اصلي. عده‌اي تلاش مي‌كردند كه از در ورودي سالن چمران داخل شوند اما از ورودشان ممانعت مي‌شد. سالن 400 نفره چمران دانشگاه تهران نيز يك ساعت پيش از آغاز مراسم تماما پر از دانشجوياني بود كه مي‌خواستند وارد سالن شوند. دانشجويان آمده بودند تا از دغدغه‌ها و مطالبات‌شان بگويند و بشنوند. همين بود كه تعدادي با تراكت‌هايي در دست و عده‌اي بيشتر با عكس‌هايي از چهره‌هاي نام آشناي تاريخ انقلاب سعي مي‌كردند پيام‌شان و الگوهاي‌شان را به ديگران منتقل كنند. انجمن اسلامي دانشگاه تهران ميزبان برنامه‌اي بود كه بر اساس آن قرار بود تا علي شكوري‌راد، محمود صادقي و الهه كولايي در آن سخنراني كنند. شكوري‌راد نيامد و كسي هم از چرايي غيبتش سخن نگفت. عقربه‌هاي ساعت نشان مي‌داد كه برنامه بايد زودتر آغاز شود و همين هم شد. راس ساعت 2 بعداز ظهر دبير انجمن اسلامي دانشگاه پشت تريبون رفت تا با سلام به چهره‌هاي ارزشي و انقلابي برنامه را آغاز كند. با هر نامي كه دبير انجمن مي‌گفت دانشجويان ارادت خود را با كف و سوت و شعار نشان مي‌دادند.
نخستين سلام بر امام خميني است و پس از آن نوبت مي‌رسد نام هر كدام كه برده مي‌شد سالن پر مي‌شد از صداي تشويق و شعار. كليپ‌ها و بيانيه‌ها و شعارها در تمامي طول برنامه ديروز همه رنگ و بويي از اين شخصيت‌ها داشت. برنامه با اين جمله دبير انجمن اسلامي دانشگاه تهران آغاز شد: «نگاه امنيتي بر سر ما دانشگاهيان سنگيني مي‌كند. عملكرد وزارت علوم دولت يازدهم را غيرقابل قبول مي‌دانيم چرا كه با گذشت اين مدت زمان طولاني هنوز گزارشي از بورسيه‌هاي غيرقانوني تهيه نشده است.» همه تشويقش مي‌كنند. گويي حرف يك به يك دانشجويان است. نوبت به ميهمانان دانشجويان مي‌رسد؛ الهه كولايي و محمود صادقي. البته هاشم صباغيان هم ميانه سالن در كنار دانشجويان نشسته بود. الهه كولايي پيش از صادقي پشت تريبون رفت. فحواي كلام او تاكيد بر راه دراز دموكراسي‌خواهي و صبر و تلاش براي دستيابي به آن است.
كولايي آمده بود تا بگويد هدف از تاسيس دانشگاه ايجاد فرصتي براي بيان استعدادها و همچنين استفاده آحاد مردم از توانايي‌ها بود و هدف اصلي تاسيس دانشگاه خدمت به مردم بوده است. همين است كه در ادامه گفت: ما هرگز فراموش نمي‌كنيم در دوراني كه نياز به ترويج و شكل‌گيري دولتي بوديم كه هدف آن گسترش فرهنگ شنيدن صداي مخالف و آزادي بود، دانشجويان و دانشگاهيان چقدر پررنگ ظاهر شدند. به همين دليل بعد از آنكه فضاي يأس در كشور به وجود آمد چطور كشور ما وارد فضايي شد كه ضررهاي زيادي ديديم و همچنان هزينه‌هاي آن را مي‌پردازيم. وي با يادآوري اتفاقاتي كه در 16 آذر سال 83 در دانشگاه و در زمان حضور رييس‌جمهور دولت اصلاحات رخ داد، حرف‌هايش را اينگونه ادامه داد: اتفاقاتي كه در آن جلسه به وجود آمد و حتي بعضا به تنش كشيده شد؛ نشان‌دهنده ايجاد فضايي در جامعه بود كه حق بيان را به مخالف خود مي‌داد. در آن زمان جامعه‌اي كه سال‌ها به استبداد و تك‌صدايي خو كرده بود توانست به سمتي حركت كند كه صداهاي ديگر شنيده شود و مخالفان نيز حرف خود را بزنند. با پايان حرف‌هاي كولايي نوبت به محمود صادقي مي‌رسد كه در هفته‌هاي گذشته حرف و حديث‌هاي بسياري را با حرف‌هايش به دنبال خود كشانده. دانشجويان با ورود صادقي به سالن با شعار «نماينده ملت صادقي با غيرت». به استقبالش مي‌روند. دانشجويان تمام قد به احترامش ايستاده‌اند. اين نماينده فراكسيون اميد با بيان اينكه «نمي‌دانم بعد از اين همه ابراز احساسات و هيجانات شما چطور بايد صحبت كنم. به من بسيار توصيه شده كه امروز ترمز دستي را بكش.» حرف‌هايش را مي‌خواهد آغاز كند كه دانشجوياني فرياد مي‌زنند: «ترمز نكش» محمود صادقي از اشاره به هيجانات دانشجويي اما مقصود ديگري هم دارد. او از دانشجويان مي‌خواهد كه شور و هيجانات‌شان را براي توسعه كشورهم خرج كنند. همين است كه بلافاصله خطاب به دانشجويان گفت: «دانشجو كسي نيست مگر كسي كه به دنبال امنيت است و با استبداد داخلي و خارجي مبارزه كند.» اين نماينده تهران پس از اين مقدمه درباره موضوعات مختلفي سخن گفت و در تمام سخنانش به ماده تبصره‌هاي قانون اساسي اشاره كرد و بلافاصله به پرسشي درباره حساب‌هاي قوه قضاييه رسيده بود،پاسخ داد: «برخي به من گفته‌اند كه برخي با حرف‌هايي كه به ديگران نسبت مي‌دهم دارند مرا به آنسوي مرزها نسبت مي‌دهند. من در پاسخ به دوستان بارها گفته‌ام كه هرگز قصد ندارم چيزي را به كسي نسبت دهم. تنها يك سوال طرح كردم و هرگز ادعا نكردم كه اين حساب‌ها، حساب‌هاي شخصي است.» او حرف‌هايش را اينگونه ادامه داد: «عده‌اي پشت عناوين و سمت‌ها پنهان شده‌اند و من تعجب مي‌كنم كه آيا تقدسي براي خود قايل هستند كه به سوال پاسخ ندهند؟ البته برخي رسانه‌ها هم حرف‌هاي من را بريده بريده منتشر مي‌كنند. من با صراحت تمام مي‌گويم كه چندي پيش يكي از دوستان وزارت اطلاعات مي‌گفت تو پرونده‌ات پاك است ولي مراقب باش.» صادقي در ادامه برنامه و براي آنكه دوباره متهم به ضديت با نظام و قانون نشود شهادتين گفت و ادامه داد: «من به نظام جمهوري اسلامي اعتقاد كامل دارم. به اصل 56 قانون اساسي اعتقاد كامل دارم. به اصل ۱۰۷ قانون اساسي اعتقاد كامل دارم. من از ابتدا تا آخر به قانون اساسي اعتقاد دارم. صادقي در بخش ديگري از حرف‌هايش به مساله فساد اشاره كرد و گفت: يكي از مسائل اصلي ما در اين روزها مساله فراگير شدن فساد است. چيزي كه بيش از همه خود رهبري درباره آن صحبت كرده نيز همين است. اما به نظر مي‌رسد ما در صورتي مي‌توانيم با اين پديده شوم مقابله كنيم كه حاضر شويم نظارت بر حاكميت تقويت شود و ابزارها و راهكارهايي هم در قانون پيش‌بيني شده باشد. صادقي تاكيد كرد: من به عنوان نماينده مردم در مجلس هيچ دغدغه‌اي جز سوگندم ندارم. اين سوگند، سوگند شرعي است. اگر به آن عمل نكنيم، كفاره دارد. من نگران اين هستم كه نتوانيم.