فرار از خانه از ترس تنبيه بدني
مجازات دو پسر جوان
به جرم تعرض به دختر 13 ساله
اعتماد| دو پسري كه يك دختر 13 ساله را مورد آزار و اذيت قرار داده بودند در شعبه هشتم دادگاه كيفري تهران مجازات شدند. در تاريخ بيستم آبانماه سال گذشته مادري جوان به كلانتري 102 پاسداران تهران مراجعه و از دو پسري كه دختر 13 ساله اش (مينا) را مورد اذيت و آزار قرار داده بودند شكايت كرد.
مينا در جلسه دادگاه گفت: «مادر و پدرم سالها پيش از هم جدا شده بودند؛ چون پدرم اعتياد داشت و مادرم نميتوانست در كنار او زندگي كند. به اين ترتيب من در كنار مادر و دو داييام بزرگ شدم. دايي هايم كه جوان بودند بارها به بهانههاي مختلف من را مورد تنبيه بدني قرار ميدادند و به محض اينكه كاري ميكردم كه موافق ميلشان نبود، كتك ميخوردم.»
مينا در جلسه دادگاه درباره ماجراي فرارش از خانه گفت: «به خاطر سختگيريهاي داييهايم و كمبود محبتي كه از سمت خانواده احساس ميكردم هميشه دنبال تكيهگاه عاطفي ميگشتم تا اينكه دو سال پيش با پسري 18 ساله به نام سهيل آشنا شدم. او در جلسه اول آشنايي با توسل به زور من را مورد اذيت و آزار جنسي قرار داد. علاوه بر اين بارها مجبورم ميكرد تا پولهايي كه خانوادهام براي رفت و آمد يا مخارج روزانهام به من ميدهند را به او بدهم. رابطه ما ادامه داشت و سهيل بارها با توسل به زور من را مورد آزار و اذيت قرار ميداد. من هم به خاطر ترس از خانواده به كسي چيزي نميگفتم. تا اينكه يك روز مادر و داييهايم من را با سهيل در پارك نزديك خانه ديدند. از ترس اينكه داييهايم من را نكشند از سهيل خواستم تا من را پيش خودش ببرد. اما مدت كوتاهي طول نكشيد كه رابطهمان به هم خورد و او من را از خانهاش بيرون كرد. جايي نداشتم و به دوست سهيل (مهران) پناه بردم و از او خواستم تا با سهيل صحبت كند تا دوباره رابطهمان برقرار شود. مهران با سهيل صحبت كرد اما او هم من را مورد آزار و اذيت قرار داد.»
و متهم پرونده؛ سهيل و مهران با وجود شواهد و مدارك گوناگوني كه در دادگاه ارايه شد منكر آزار و اذيت شاكي شدند و ادعا كردند كه ارتباط آنها فقط در حد دوستي و آشنايي بوده است. قاضي دادگاه با اشاره به اينكه دختر 13 ساله قدرت تعقل كافي براي تشخيص حقيقت و شناخت متجاوزان را ندارد و اين دو جوان از دختري نابالغ سوءاستفاده كردهاند، حكم خود را براي مجازات متهمان صادر كرد. دادگاه با توجه به دلايل موجود در پرونده و ادله شرعي اثباتي هر دو متهم در اين پرونده را به 99 ضربه شلاق محكوم كرد. به اين دليل كه هيچ يك از آنها اظهار ندامت نكرده و تمام تلاششان را كردند تا از زير بار مسووليت گناهي كه انجام داده بودند بيرون بيايند.
متهم رديف اول كه بارها شاكي را مورد آزار و اذيت قرار داده بود به يك سال تبعيد به جنوب كشور و متهم رديف دوم به 120 ساعت انجام خدمات عمومي در سطح شهر تهران محكوم شد.