هجدهمين آيين كوچه گردان عاشق برگزار شد
آيين دانشجويي- مردمي در شب‌هاي قدر
هجده سال پيش بود كه تعدادي از دانشجويان تصميم گرفتند با اختصاص ژتون‌هاي غذايي شان براي تهيه مايحتاج خانواده‌هاي نيازمند، جمعي را تشكيل دهند و به سراغ حاشيه شهر بروند. دانشگاه با آنها همراهي كرد و هزينه ژتون‌ها را به صورت نقدي به آنها پرداخت كرد و اين مبلغ تبديل شد به كيسه‌اي برنج و ظرفي روغن و مقداري گوشت، در كيسه‌اي ساده كه به دست خانواده‌اي در محله‌اي دور رسيد. خانواده‌اي كه سال تا سال كسي سراغ‌شان را نمي‌گرفت، حالا ميزبان نخبگان جامعه بود، دانشجويان دانشگاه شريف و اميركبير و تهران، مددكاراني شده بودند كه مي‌خواستند كيسه برزمين مانده مولاي‌شان را بردوش بكشند. كم‌كم تعداشان بيشتر شد و جمعيت دانشجويي امام علي(ع) شكل گرفت، جمعي كه هر بار به سراغ معضلي جديد مي‌رفت تا گوشه‌اي از رنج جامعه را مرهم شود. حالا 18 سال از آن روز گذشته، حالا تعدادشان آنقدر هست كه بخواهند به تمام مناطق محروم كشور سر بزنند و سراغ كمپ آوارگان سوري و عراقي و جنگ‌زده‌هايي را بگيرند كه آتش قدرت‌طلبي خانه‌هاي‌شان را ويران كرده.
امسال اين آيين در 28 استان كشور برگزار شد و نزديك به 5 هزار كيسه آذوقه در محلات محروم سراسر كشور با همكاري مردم و دانشجويان توزيع شد. در سال جاري تاكيد و تمركز فعاليت‌ها و امداد رساني‌هاي جمعيت امام علي (ع) در استان سيستان و بلوچستان، بندرعباس و چند استان محروم ديگر بود.
زهرا رحيمي، مديرعامل جمعيت امام‌علي(ع) در همايش آيين كوچه گردان عاشق كه پنجشنبه شب و همزمان با شب بيست و يكم ماه رمضان در سالن همايش‌هاي برج ميلاد برگزار شد، ضمن تشريح فعاليت‌ها و اهداف جمعيت و همچنين ارايه سرفصل‌هاي فعاليت در سال آينده اشاره‌اي هم به حاشيه‌سازي اخير در شبكه‌هاي اجتماعي عليه جمعيت امام علي(ع) كرد (همزمان با اعتراضات به اجراي سند 2030 تصويري از يكي از مراكز اين جمعيت در شبكه‌هاي اجتماعي منتشر شد و اين نهاد مردمي را متهم به آموزش مسائل غير اخلاقي كردند.) و گفت: «كلاس‌هاي خودمراقبتي جمعيت امام علي(ع) در شرايطي برگزار مي‌شود كه در دفتر پاكدشت حدود 35 كودك آسيب‌ديده وجود دارد، اگر اين كودكان قبل از آسيب آموزش خودمراقبتي ديده بودند تعدادشان كمتر بود، اما اين نكته هم وجود دارد كه بچه‌هايي كه در كنار ما هستند هم دايما در معرض خطر هستند. در يكي از محلات باغبان پارك محله به هفت نفر از دختران محله تعرض كرده بود، ما پرونده را پيگيري كرديم اما خانواده‌ها حاضر به شكايت نبودند، مي‌گفتند اگر شكايت كنيم آبروي‌مان مي‌رود، فقط دو خانواده حاضر به شكايت شدند، دادگاه تشكيل شد اما باغبان به قيد وثيقه آزاد شد و الان در همان كانكس كار مي‌كند و بچه‌هاي ما را تهديد مي‌كند كه چرا از من شكايت كرديد. اين در حالي است كه اين بچه‌ها در نخستين مواجهه با چنين فرد بيماري اصلا از قصد و غرض اين فرد آگاه نبودند؟ در چنين جامعه آموزشي كه بايد به بچه‌ها بدهيم اين است كه چطور از خودشان مراقبت كنند و فريب اين افراد را نخورند. حتي اگر اين آسيب‌ها و آزارها در حد تهديد باشد و آسيبي به بچه‌ها نرسد، ترس و احساس ناامني در بچه‌ها ايجاد مي‌كند. ما مجبوريم آموزش‌هايي را به اين بچه‌ها بدهيم براي اينكه كمتر در محل زندگي‌شان آسيب ببينند. ما روح‌مان هم از سند 2030 و حواشي آن خبر نداشت. فعاليت‌هاي ما هيچ ربطي به اجراي هيچ سند بين‌المللي ندارد به دليل اينكه اساس فعاليت جمعيت در زمينه آموزش، آموزش‌نياز محور است نه سند محور.» رحيمي همچنين در مورد مطالعات صورت گرفته در مورد معضلات موجود در محلات محروم گفت: «به زودي كتاب جغرافياي فقر را با تكيه بر پژوهش‌هاي ميداني انجام شده در سراسر كشور منتشر
خواهيم كرد.»