پژوهشي د‌‌‌‌‌‌‌‌رباره نزول قرآن 7
آيت‌الله يد‌‌‌‌‌‌‌‌الله د‌‌‌‌‌‌‌‌وزد‌‌‌‌‌‌‌‌وزاني
نتيجه و گزيده مطالب: پيشتر گفتيم نويسنده الميزان مي‌گويد: «حقيقت قرآن در لوح محفوظ و بيت المعمور و كتاب مكنون و ام‌الكتاب، به دور از كثرت و تدريج و تغيير است. و اين حقيقت پيش از تفصيل و نزول تدريجي است، كه در واژه و زبان نمي‌گنجد و در مرحله حقيقت «عليّ و حكيم» نزد خداست، به دور ازدرك عقول و فقط بر قلب رسول خدا (ص) نازل شده است.
چنين نظري هيچ دليل قرآني يا حديثي نداشته، تنها بياني استحساني و ذوقي است. افزون بر اين قرآن كه هدايتگر مردمان است و در ماه رمضان نازل شده (شهر رمضان الّذي اٌنزل فيه القرآن هٌديً للنّاسِ) اگر به معناي حقيقت قرآن باشد كه در الفاظ و اژه‌ها نگنجد و نيز دور از ادراك و عقول انسان‌ها باشد، چگونه خواهد توانست هدايتگر مردم باشد؟!
نيز مي‌افزاييم: اگر حقيقت قرآن چيزي، فراتر از ظرف زمان و مكان باشد، حال چگونه چنين حقيقتي در ظرف ماه رمضان خواهد گنجيد و قابل خواندن و نوشتن وگوش كردن مي‌شود؟ ! حقيقت قرآني كه در صقع علم ربوبي و فراتر از زمان و مكان (جهان ماده) و واژه‌هاست، به چه كار بشر عادي مي‌آيد؟! چه لزومي دارد قرآن دو نزول، يكي دفعي در آسمان و بيت المعمور و ديگري تدريجي در زمين و بر قلب رسول خدا (ص) داشته باشد، با وجود آنكه نزول تدريجي كافي و مورد عمل است؟!
همچنين احاديثي كه مي‌گويد: بيت المعمور مسجدي در آسمان است. آيا كسي در آنجا بوده كه وحي را دريافت كند؟ آن كس فرشته بوده يا بشر؟ او كيست و نامش چيست؟ نسخه قرآني بيت المعمور راهنماي چه كساني است؟ نيز اگر كسي نبوده، آيا قرآن بر بيت‌المعمور (مسجد آسماني) نازل شده؟! آيا اين مسجد داراي درك و شعور دريافت وحي است؟ بيت‌المعمور وحي را از چه كسي دريافت كرده است؟ از خدا يا جبرييل؟ اين وحي در كتاب و لوحي نوشته و در آن جا گذاشته شده؟ آيا چنانكه باورداران اين مطلب مي‌گويند، پس از نزول تدريجي قرآن بر پيامبر(ص)، قرآن بيت‌المعمور باقي ماند، چه ضرورتي داشت باقي بماند؟
به هر روي، نقاط ضعف احاديث بيت المعمور و قبول نزول دفعي بسيار است؛ از جمله: مورد اعتماد نبودن برخي راويان (از جهت دروغ گويي و جعل حديث و حافظه ضعيف) و تكيه بر اخبار آحاد. همچنين تبادر عرفي از «انا انزلناه في ليلة القدر» آن است كه قرآن را بر رسول خدا در زمين نازل كرديم، نه بر بيت‌المعمور (در آسمان يا عرش و كرسي) از اين گذشته، زمان (شب قدر و ماه قمري رمضان) از آن زمينيان است نه اهل آسمان.
3. نادرست بودن نزول اصل و حقيقت قرآن در ماه رمضان بر پيامبر (ص)؛ زيرا اگر در روز نخست ماه رمضان بگوييم: رمضان رسيد آيا معنايش اين است كه تمام رمضان به يكباره رسيد؟! معنايش اين است كه نخستين روز ماه رمضان رسيد، آن هم نه تمام روز، بلكه ساعات آغازين آن روز در مورد قرآن نيز چنين است، يعني اگر آيه مي‌فرمايد: قرآن در ماه رمضان يا شبي مبارك نازل شد، يعني نزول آغازين آن در اين ماه و شب بوده است. اين مطلب چنان روشن بوده كه حتي مخالفان مي‌گفتند: چرا قرآن يكباره فرو نيامده است!
نيز آيه ديگر مي‌فرمايد: « عفي ا... لم أذِنت لهم »معنا آن است كه پيامبر پيشتر به جمعي اجازه داده بود در جهاد شركت نكنند كه چنين عتاب شد و اين مناسبت با نزول تدريجي و آگاهي بعدي پيامبر دارد.
4. از آن رو كه هيچ يك از هفت آيه پيشين و آيه ديگر وجود ندارد كه نزول قرآن را به دفعي (يكباره) مقيد كند، نيز حديثي در اين باره نيست (جز حديث غير معتبر كه پيشتر گفتيم) بايد آيات مطلق نزول را حمل بر مقيد كرد، يعني آياتي كه از نزول تدريجي سخن گفته، مفسر آياتي است كه نزول قرآن را به گونه مطلق يادآور شده است، چنان كه آيات ذيل بيان مي‌دارد: «و قٌرآناً فرقناهٌ لِتقراهٌ عل النّاسِ علي مٌكثٍ». نيز: «و قال الّذين كفرٌوا لولا نٌزِّلِ عليه القٌرآن ٌ جٌملةً واحِدةً كذلِك لِنٌثبّت بِهِ فٌوادك»
ادامه دارد