ماجراي فرودگاه امام در كارنامه مخالفان قراردادهاي نفتي!
محسن صفايي‌فراهاني، در آستانه امضاي نخستين قرارداد نفتي جديد ايران؛ به حملات مخالفان اين قراردادها گفت: دولت روحاني در چهار سال نخست خود تلاش كرد ديپلماسي فعال را جايگزين هر نوع تنشي كند و اين براي سرمايه‌گذار چشم‌انداز روشني است. امروز ديگر همكاري صنعتي با اروپا دشوار نيست. هرچند با امريكا هيچ‌گونه ارتباطي نداريم اما نگراني‌هايي كه در رابطه با اروپا وجود داشت در حال از بين رفتن است و صنايع، بانك‌ها و كارشناسان اروپايي تمايل به همكاري با سرمايه‌دار و فعال اقتصادي ايراني پيدا كرده‌اند. اينها نكته‌هاي مثبتي است كه موجب مي‌شود با ادامه يافتن دولت روحاني در چهار سال بعد چشم‌انداز روشن‌تري وجود داشته باشد. وي با انتقاد از حملات مخالفان قراردادهاي جديد نفتي تصريح كرد: متاسفانه بسياري از نيروها در كشور ما بدون اينكه با مسائل و قراردادهاي بين‌المللي آشنايي داشته باشند به مسائلي ورود مي‌كنند كه جز ضرر آورده ديگري براي كشور ندارد. اگر دقت كرده باشيد در اواخر دولت خاتمي با يك شركت تركيه‌اي توافقي صورت گرفته بود كه فاز ۲ فرودگاه امام‌خميني را ظرف چهار سال اجرا كند و هيچ پولي هم از ايران نگيرد و صرفا از درآمدهاي فرودگاه، هزينه انجام داده، بازپرداخت شود. همان زمان مجلس هفتم شديدا با اين مساله مخالفت كرد و جلوي اين كار را گرفت و امروز مي‌بينيد كه دولت آقاي خاتمي تمام شد، دولت‌هاي نهم و دهم و يازدهم به اتمام رسيده؛ اما هنوز توسعه فرودگاه امام انجام‌نشده است. اين به دليل ناآشنايي و ندانم‌كاري‌هايي است كه در جاي ديگري ريشه دارد. صفايي‌فراهاني تصريح كرد: نظر شخصي من اين است كه ريشه اين برخوردها در نظارت استصوابي است كه موجب مي‌شود تا كشور ما عمدتا به‌جاي اينكه بتواند از نيروهاي توانمند و متخصص استفاده كند به سراغ نيروهاي درجه سه و چهار مي‌رود، بديهي است سطح توان و دانش آنها هم متناسب اداره كشور نيست. ناآشنايي اين افراد با مسائل بين‌المللي و قراردادي عملا خسارت‌هاي بزرگي را به ايران وارد كرده و مي‌كند. من اميدوار هستم كه دولت بتواند در اين دوره باوجود مجلسي كه با آن تفاهم دارد، از اين مرحله عبور كند و كشور بتواند براي بخش‌هاي بالادستي نفت سريعا سرمايه‌گذاري كند تا توليد روزانه را بتواند به بالاي پنج ميليون بشكه برساند كه اين واقعا توفيقي براي صنعت نفت ايران است كه بعد از چهل سال بتواند توليد خود را به بالاي پنج ميليون بشكه در روز برساند.
نمي‌توانيم دور ميدان مشترك ديوار بكشيم
اين مدير ارشد اقتصادي كشور درباره اهميت امضاي قراردادهاي بين‌المللي براي ميدان‌هاي مشترك از جمله پارس‌جنوبي و آزادگان گفت: ميدان‌هاي مشترك اولويت ايران است. وقتي‌كه ايران برداشت نكند طرف مقابل برداشت مي‌كند و اين ميدان مشترك چيزي نيست كه بين آن ديوار بكشند و بگوييم اجازه نمي‌دهيم برداشت كنيد، چون طرف مقابل برداشت مي‌كند، ما هم بايد براي اين كار اولويت بگذاريم. وي با انتقاد از يكي از رقباي انتخاباتي حسن روحاني كه خواستار دستيابي به توافق با رقبا در ميادين مشترك شده بود، تصريح كرد: نفت خاورميانه خيلي ديپلماسي‌بردار نيست. مخزن مشتركي وجود دارد، مگر مي‌شود جلوي اين برداشت‌ها را گرفت؟ تمام اين سال‌هايي كه قطر در پارس جنوبي بيش از ايران از ميدان مشترك برداشت كرد، مگر شد با ديپلماسي از آنها خواست كه اين كار را نكنند؟ با سرمايه‌گذاري، تكنولوژي و مديريت خوب، ما هم بايد بتوانيم به‌اندازه آنها برداشت كنيم. ضمن اينكه آنها دست بازتري دارند، ميدان بهتر و امتيازهاي بيشتري به خارجي‌ها مي‌دهند و خارجي‌ها هم راحت‌تر در آن كشورها سرمايه‌گذاري مي‌كنند و برداشت‌هاي سريع‌تري را انجام مي‌دهند. ما نبايد اين فرصت‌ها را از دست بدهيم. كساني كه چنين سخناني مي‌گويند به نظر من به اصل موضوع توجه ندارند.
در عصر هواپيما نمي‌توانيم با گاري سفر كنيم!
صفايي‌فراهاني درباره استفاده از توان پيمانكاران ايراني در اين پروژه‌ها گفت: ايران در ۲۵ سال اخير پتانسيل مناسبي براي اجراي بخشي از پروژه‌هاي پايين‌دستي نفت براي خود ايجاد كرده؛ ولي در بخش بالادستي شايد به اين ميزان توانايي نرسيده است. كمااينكه روسيه پس از سال‌هاي بسيار فعاليت در نفت و گاز، نسبت به شركت‌هاي پيشرو غربي، توان تكنولوژيك و مهندسي در بخش بالادستي پايين‌تري دارد. يعني تكنولوژي كه در اختيار برخي از كشورهاي غربي است، در ديگر كشورها وجود ندارد. وي افزود: ما براي اينكه به راندمان بهينه و بهره‌برداري صيانتي برسيم بايد از مخازن خود به نحو مطلوب استفاده كنيم و نبايد عوام‌زدگي را وارد بحث صنعتي و تخصصي كنيم. اينها بحث سليقه‌اي نيست. صنعت نفت اجبارا بايد به سراغ دانش برتر برود تا بتواند به نتايج مطلوب برسد. اگر در كشور شركت‌هايي وجود دارد كه اين توانايي را دارند؛ طبيعي است كه در قيمت رقابتي اولويت با آنهاست اما اگر پتانسيل ندارند، مثل اين است كه بگوييم ما مي‌خواهيم از تهران تا بندرعباس برويم اما ترجيح مي‌دهيم هواپيما سوار نشويم و مي‌خواهيم با گاري برويم. به نظر من، اين كار حكم عقل نيست.