ابن‌سينا و ضرورت قانون
سروش محلاتي: آنچه در كلام مطرح مي‌شود اين است كه عقل بشر، از توانايي كافي براي روشن كردن راه و مسير زندگي انسان برخوردار نيست. ابن‌سينا يكي از پيشگامان اين استدلال است كه هم در پايان «الهيات شفا» هم در «نجات» و هم در «اشارات و تنبيهات» آن را مطرح كرده كه ما در زندگي اجتماعي نياز به قانون داريم. انسان زيست اجتماعي دارد و زندگي اجتماعي بدون قانون امكان‌پذير نيست. اما وقتي به اين نقطه مي‌رسيم، فيلسوفان و متكلمان احساس عجز مي‌كنند كه انسان از فهم و درك قانوني كه مطابق با صلاح زندگي است برخوردار نيست. بنابراين بايد پيامبران بيايند و قانوني را براي زندگي انسان‌ها وضع كنند كه هم سعادت دنيا و هم سعادت آخرت آنها را تامين كند.