بيماري ؛ مصيبت آلودگي

شبيه يه هيولاي هم‌زاد ما شده است؛ هر روز با آن زندگي مي‌كنيم و هر روز بيشتر اسيرش مي‌شويم. «آلودگي هوا» از آن دست چالش‌هاي اجتماعي ايران است كه آرام و مرموز در زندگي ما رخنه كرده و به همان آرامي و مرموزي هم دارد ايرانيان را مي‌كشد؛ يك بلايي است كه گويا به عدالت بين تمام ما تقسيم شده است. براي اين شماره رفته‌ايم سراغ مردم سه شهري كه با سه آلودگي هواي متفاوت دست‌وپنجه نرم مي‌كنند و با مصيبت آن گرفتارند؛ تهران، اهواز و اراك. تهران، پيشكسوت آلودگي‌هواست كه آلودگي آن بيشتر ريشه در جمعيت، ميزان خودروها و كمبود فضاي سبز دارد؛ اهواز شهري است كه به شكل هولناكي گرفتار پديده «گرد و غبار» شده و در اراك به دليل حجم بالاي آلودگي شهرك‌هاي صنعتي و كارخانه‌ها نمي‌توان نفس كشيد.
نكته مهم اين نظرسنجي در اين است كه بيش از 90 درصد پاسخ‌دهندگان، آلودگي هوا را در زندگي خود «موثر» دانسته‌اند اما در پاسخ به اينكه شهروندان تا چه ميزان در اين آلودگي هوا مقصرند، گروه اندكي خود را مقصر دانسته‌اند. اينكه شهروندان شهرهايي مانند اراك و اهواز خود را در بحران آب‌وهوايي اين شهرها مقصر ندانند، تا مقدار زيادي طبيعي است اما رفع مسووليت پايتخت‌نشينان از سهم بسزاي خود در آلودگي هوا، نمود خوبي از «مسووليت شهروندي» را به دست نمي‌دهد.