ريشه سياست هسته‌اي «اون»
چرا راه دور برويم، سياست ايالات متحده و ترامپ درباره برجام چه پيامي دارد؟ هر كسي كه اخبار جاري را پيگيري مي‌كند به وضوح متوجه مي‌شود كه ترامپ و اطرافيان جنگ‌طلب وي از چنين توافقي كه تضمين‌كننده منافع طرفين است ابراز نارضايتي مي‌كنند و در حالي كه مراجع رسمي نظارت بر توافق يعني آژانس هسته‌اي و نيز ساير كشورهاي طرف قرارداد از پاي‌بندي ايران به چارچوب توافق ابراز رضايت مي‌كنند، ايالات متحده مشغول خرابكاري است و با دور زدن توافق و ايجاد تحريم‌هاي جديد درصدد كناره‌گيري از آن است. پيام اين اقدام بسيار روشن است. پيام اين است كه ايالات متحده در پي صلح و آرامش نيست. در پي جلوگيري از اشاعه تسليحات هسته‌اي نيست. اين شعار پوششي است براي حفظ و بسط و گسترش سلطه خود در جهان. درست است كه ايالات متحده قدرتمندترين كشور جهان است و اين قدرتمندي جايگاه ويژه‌اي را ايجاد مي‌كند، ولي اين جايگاه نمي‌تواند نافي استقلال نسبي كشورها و تامين منافع مشروع آنها باشد. در حالي كه ايالات متحده در پي عبور از اين وضع است تا اقتداري يك‌سويه كه نافي استقلال كشورها باشد را پياده كند. اين هدفي است كه راه‌هاي مقابله با آن محدود است ولي اين راه‌ها هرچه باشد اعتماد به قول و قرارهاي آنان، حتي توافقات كتبي نيست. دولت‌ها اجراي هر توافقي را بايد با قدرت عيني خودشان تضمين كنند. اعتماد در روابط بين‌الملل موجود امري به نسبت پوچ و خالي است. آنچه توافقات را استوار و اجرايي مي‌كند حسن‌ظن طرفين يا يك طرف نيست، بلكه قدرت بازدارندگي طرفين است كه توافق‌ها را اجرايي مي‌كند. قدرت بازدارندگي شامل قدرت نظامي، اتحادهاي سياسي و نظامي با كشورهاي ديگر، قدرت اقتصادي و نيز ثبات و قوام و عمق سياست داخلي است. «اون» حاكم كره‌شمالي شايد جوان و ماجراجو به نظر برسد، ولي رفتار ايالات متحده در بزنگاه‌هاي سياسي او را تشويق كرده است كه بهترين راه براي دفاع از خودش اين است كه به سوي ساخت و گسترش تسليحات هسته‌اي گام بردارد و فهميدن اين واقعيت، نياز به داشتن ضريب هوشي بالايي ندارد.