تب اجاره‌بها فروكش كرد
رقابت بين مستاجران بر سر واحدهاي مسكوني مورد پسند آنها منجر به رشد ناگهاني اجاره‌بها در بعضي محله‌هاي پايتخت طي تابستان گذشته شد؛ رشدي كه به عنوان پيش‌درآمد رونق مسكن خود را نشان داد و با اينكه در شروع مهرماه فروكش كرد قيمت اجاره را بالا نگه داشت. بازار اجاره در عين حال كه مسير رونق نامنظم را در محله‌هاي مختلف شهر تهران طي مي‌كند، در تابستان امسال نسبت به تابستان سال گذشته شرايط پرفشاري را به خصوص در نقاط پرتقاضاي پايتخت تجربه كرد. با اينكه طبق گزارش بانك مركزي متوسط رشد اجاره‌بهاي شهر تهران در شهريورماه نسبت به مدت مشابه سال قبل 6/8 درصد افزايش يافت، گزارش‌هاي ميداني نشان مي‌دهد نرخ اجاره در برخي بافت‌ها به رشد ۳۰ درصد رسيد. اين فشار در مناطقي كه رقابت بين مستاجران بر سر يك واحد مسكوني وجود داشت، نمود بيشتري يافت.
التهاب اجاره قبل از رونق مسكن
ايسنا در گزارش خود نوشته است؛ شواهد و قراين از تعداد معاملات و قيمت مسكن در شهر تهران حاكي از آن است كه بخش مسكن هم‌اكنون در دوره پيش‌رونق قرار دارد. اين موضوع را بالاتر قرار گرفتن 6/1 درصدي رشد قيمت مسكن شهر تهران نسبت به تورم نقطه به نقطه تاييد مي‌كند. اما تجربه نشان داده قبل از التهاب مسكن، بخش اجاره ملتهب مي‌شود. كساني كه مي‌خواهند وارد مسكن شوند چون نقدينگي كافي ندارند، ابتدا به بازار اجاره ورود مي‌كنند و سپس مجموعه بعدي وارد خريد و فروش مي‌شود. بر همين اساس افزايش قيمت مسكن متناسب با نرخ تورم يا ۵ درصد بالاتر از آن در سال آينده دور از ذهن نيست. بخش مسكن در زماني كه به پايان دوره ركود خود نزديك مي‌شود، پنج پارامتر افزايشي را هميشه با هم دارد كه عبارتند از قيمت، معاملات، اجاره، سرمايه‌گذاري و توليد. اين پنج شاخص همواره با توجه به شرايطي كه در بازار مسكن ايران حاكم بوده حتما وجود خواهد داشت؛ چرا كه بازار مسكن در ايران دچار كسري يك ميليون واحد مسكوني بوده كه هنوز در بخش دهك‌هاي پاييني اين خلأ پر نشده و در زمان ركود تشديد شده است. به همين دليل تقاضا در بخش اجاره طي 5/4 سال گذشته پشت سد گراني مسكن انباشته شده است. بيت‌الله ستاريان ـ كارشناس مسكن ـ مي‌گويد: بارها به دولت هشدار داديم ركود در موضوع مسكن نبايد فريب‌تان دهد. مسكن يك كالاي زيستي و حياتي است و جزو نخستين كالاهايي است كه تقاضاي مطلق آن سعي مي‌كند به تقاضاي موثر تبديل شود. تقاضاي موثر در دوره ركود كاهش مي‌يابد، ولي تقاضاي مطلق قابل كنترل نيست و خود به خود افزايش پيدا مي‌كند.