نبايد منتظر بمانيم كشورهاي ديگر قوانين بين‌المللي را بنويسند

گروه اجتماعي| سعدالله نصيري‌قيداري، دبيركل كميسيون ملي يونسكو در ايران روز گذشته در جلسه‌اي به ارايه گزارش سي‌ونهمين اجلاس كنفرانس عمومي يونسكو پرداخت؛ اجلاسي كه به گفته او در حوزه فرهنگي دو دستاورد عمده براي ايران داشت: ثبت دانشگاه جندي‌شاپور به مناسبت هزار و هفتصد و پنجاهمين سالگرد تاسيسش و قرار دادن شيخ شهاب‌ا‌لدين سهروردي در فهرست مشاهير. با اين دو پرونده، ايران حالا صاحب 35 مورد در فهرست مشاهير و رويدادهاي جهاني يونسكو است. سعدالله نصيري قيداري با اشاره به عضويت ايران در شوراها و كميته‌هاي مختلف اشاره كرد و گفت كه بايد تلاش كنيم اين عضويت‌ها بيشتر شود: «ما در برخي جاها در قد و قواره جمهوري اسلامي حضور نداريم. كشورهاي پيشرفته مانند امريكا، انگليس، ژاپن و كره جنوبي و چين در اين‌گونه موارد بسيار فعال هستند. مهم است كه ما در تدوين كنوانسيون‌ها و قوانين بين‌الملل شخصا حضور داشته باشيم و منتظر نمانيم تا كشورهاي ديگر قوانين بين‌الملل را بنويسند و ما صرفا اين قوانين را در مجلس تصويب كنيم و به كار ببريم. ما بايد از ابتدا حضور داشته باشيم و در نوشتن اين قوانين نظرات جمهوري اسلامي ايران را در اين كنوانسيون‌ها وارد كنيم.» به گفته نصيري قيداري در كميسيون علوم طبيعي يونسكو 16 ماه مه ‌به عنوان روز جهاني نور تعيين شد كه ايران در انتخاب اين مناسبت عملكرد فعالي داشته است. همچنين بحث به رسميت شناختن اسناد مدارك تحصيلي در كشورهاي مختلف مورد بحث قرار گرفت اما به جمع‌بندي نهايي نرسيد و بررسي آن به اجلاس بعدي موكول شد. دبيركل كميسيون ملي يونسكو در ايران در پاسخ به سوال «اعتماد» در خصوص واكنش بخش آموزش اجلاس يونسكو به خروج كنار گذاشتن سند 2030 از سوي ايران گفت: «كنار گذاشتن سند 2030 در كميسيون آموزش يونسكو هيچ واكنشي نداشت. در اينكه چارچوب عمل 2030 يكي از موضوعات كميسيون آموزش بود ترديدي نيست چون غير از جمهوري اسلامي ايران همه كشورها دارند آن برنامه را اجرا مي‌كنند. منتها ما در جمهوري ايران قرار شد برمبناي تصميم شوراي عالي انقلاب فرهنگي به خاطر حق تحفظي كه داريم به اسناد بالادستي خودمان بپردازيم و گزارش آن را تا حدي كه قوانين كشورمان اجازه مي‌دهد به يونسكو ارايه دهيم. به خاطر همان حق تحفظ هيچ اشكالي براي ما در كميسيون آموزش ايجاد نشد چون در فضاي يونسكو به نظرات دولت‌ها و كشورها بسيار اهميت مي‌دهند به ويژه اينكه آن يك بيانيه بود و ايران الزامي براي اجراي آن نداشت.»