براي تكميل آمدهايم
عادت كردهايم نادر ابراهيمي را با عاشقانههايش به ياد بياوريم اما او گاهي هم متنهايي دارد پر از دريافتهايي عظيم. براي «تلنگر» امروز، اين نوشته اش را انتخاب كردهايم: «ما بايد نخستين قدمها را به سوي انسان بيعيببرداريم. و نه قدمهاي بلند به سوي برشمردن عيوب همديگر؛ به قصد آزردن، افسردن، له كردن و به گريه انداختن... ما افعي نيستيم! با كيسههايي از زهر ناب خالص! كه اگر باشيم هم، بايد آن كيسهها را پيش از روز بزرگ ترك تنهايي، چون دندانهاي پوسيده و از ريشه به فساد آلوده و يكپارچه درد، به دور اندازيم... عزيز من! ما براي تكميل هم آمدهايم نه براي تعذيب و تعزير هم...».