نگاهي به نمايشگاه «مزرعه رنگينكمان» در گالري ايوان
خاطرات فراموششده
مريم درويش
مجموعهاي از نقاشيهاي قاسم محمدي با عنوان «مزرعه رنگينكمان» در گالري ايوان به نمايش درآمده است.
محمدي در اين مجموعه كه با اكريليك روي بوم خلق شده است به نمايش مناظري پرداخته كه با محيط شهري و زندگي انسان تركيبشده، اما در نهايت مناظري غيرواقعي و خيالگونه به وجود آورده است.
آنچه در نخستين نگاه به چشم مخاطب ميآيد جنگلهايي سبز و انبوه است كه با رنگهايي تند و شاداب بخشهاي بزرگي از تابلوها را پوشاندهاند و گلهاي قرمزي كه چند برابر اندازه واقعي خود هستند در ميانبرگها ديده ميشوند. عنصر آب هم در قالب رودخانه، بركه يا آبشار در اين تابلوها ديده ميشود، اما آنچه در اين ميان حضوري غيرمنتظره دارد، ساختمانهايي است كه بدون منطق درون جنگل يا آب قرارگرفتهاند. اين بناها كه نمادهايي از معماري شرقي در آنها ديده ميشود، هيچ بناي آشنايي را به ياد نميآورند و در عين حال قابلتعميم به معماري خاورميانه، شرق دور و ايران هستند. اين بناهاي عظيم، تاريخي كه بر آنها گذشته است را نشان ميدهند و گاه به مخروبهاي تبديلشدهاند كه ديگر كاركردي ندارد. تركيب غريب منظره و ساختمانها و غيرمتعارف بودن حضور آنها در كنار يكديگر، فضايي خيالگونه و فانتزي را در اين آثار به وجود آورده است و مانند خاطراتي هستند كه در عمق ذهن انسان وجود دارند.
در تعدادي از تابلوها حضور انسان نيز قابلمشاهده است اما نقش او بسيار كمرنگتر از ساير عناصر است. آدمها در كوچكترين ابعاد نسبت به ساير اجزاي تابلو حضور دارند و بهگونهاي تحت سيطره فضاي طبيعي قرار گرفتهاند كه ضعف او در مقابل نيروهاي طبيعت را آشكار ميكنند. در اين ميان افرادي با لباس پزشك يا پليس يا مردان برهنهاي كه يادآور انسان اوليه هستند به چشم ميخورند و به اين شكل تاريخ بشر و آنچه بر او گذشته است را بازنمايي ميكنند. از سوي ديگر در تعدادي از آثار لوازم دستساخته انسان به چشم ميخورد كه در ارتباط با طبيعت قرار گرفتهاند. سرسرههاي طويل، كابلهاي برق، قطاري زنگزده و از رده خارج، عناصري هستند كه دست بردن انسان در طبيعت را نمايان ميكنند و نشاني از تغييراتي كه او در فضا ايجاد كرده، هستند. محمدي در اين مجموعه به طبيعتپردازي توجه كرده اما آنچه به تصوير درآمده منظرهاي خيالي است كه از فيلتر ذهني هنرمند گذشته و جهانبيني او را نمايان ميكند.