امشب كنار غزل‌هاي من بخواب!
جواد طوسي
زلزله 2/5 ريشتري چهارشنبه‌شب در تهران و ملارد كرج، يك فرصت استثنايي و تمرين به موقع براي آگاهي از ميزان قابليت‌هاي جامعه ما در جهت ساخت و توليد يك فيلم «آخرالزماني» بود. تجسم مرگ و زندگي، نمايش متناقض اضطراب و هول و وَلا و فانتزي، همرنگ جماعت شدن و در يك ترافيك بدقواره احساس امنيت و آرامش كردن، شلوغي يكباره پارك‌ها و صف طويل پمپ‌بنزين‌ها، تلاوت آيه «اذا زلزلت الارض زلزالها...» از سوي گوينده زن شبكه دوم تلويزيون در خلال ميزگرد راجع به آلودگي هوا تا كلاژ «عزيزم كجايي، دقيقا كجايي؟» محسن چاوشي و «چرا رفتي، چرا من بي‌قرارم...» همايون شجريان و... از پخش اتومبيل‌ها در ساعت 2 نيمه‌شب... اين مجموعه پلان‌ها وصداهاي سرصحنه، مي‌تواند خوراك مناسبي براي يك فيلم مستند به‌روز باشد كه از تو دلش به يك «تريلر آخرالزماني» از نوع ايراني‌اش برسيم كه اگر «ريدلي اسكات» ببيند، حسابي براي ما لُنگ مي‌اندازد و مي‌گويد «بليدرانر» چيه؟! تصور كنيد آلودگي هوا در اين چند روز به وضعيتي بحراني رسيده و تلويزيون در برنامه زنده‌اش اين موضوع را بررسي مي‌كرد، ولي با اعلام يك زلزله 2/5 ريشتري در تهران و حومه و احتمال پس‌لرزه‌هاي بعدي، همه با اتومبيل‌هاي‌شان بيرون مي‌ريزند و اين آلودگي هوا را به نقطه انفجاري‌اش مي‌رسانند و طوري در سطح شهر و جاده‌ها و پارك‌ها ازدحام مي‌كنند كه تو خيال مي‌كني نصف‌شبي آمده‌اند سيزده‌بدر! البته در اين اوضاع و احوال باحال، داشتيم افرادي را كه از داخل خانه‌هاي‌شان جُم نخوردند و در اوج استيصال و بي‌دل و دماغي با لحن شاكي مي‌گفتند: «همچين بياد كه كُن فيكون بكنه، مگه الانش چه عشق و حالي داريم مي‌كنيم؟ اين زندگيه؟ جون كندنه...» در كنار اين گوشه‌نشينان آلتونا، افراد اميدواري هم بودند كه توصيه‌هاي ايمني گويندگان فضاهاي مجازي و حقيقي و رسانه‌اي را گوش مي‌كردند و مدارك و لوازم مورد نيازشان را دم دست گذاشته بودند و خلاصه «حالا حالاها آرزو دارند...». زلزله 2/5 ريشتري اين متروپليس غريب را به خاطر بسپاريم و پرواز را بي‌خيال شويم. اينجا تنها جامعه بي‌طبقه توحيدي است كه در دل سنتش، مي‌شود «پست‌مدرنيسم» را با گوشت و پوست و استخوان لمس كرد. كجاييد فرديد و مددپور؟ دقيقا كجاييد؟ كجايي اخوان عزيز كه در دماي 18 درجه بالاي صفر، خواب درختان بلورآجين را ببيني! اما نه، هنوز سرها در گريبان است و سلامت را نمي‌خواهند پاسخ گفت... دل زمستاني‌مان، هواي بهار كرده است.