ديگر انتقال چاره كارمان نيست
سينا قنبرپور
اگر هشدار فرماندار تهران هم رسانه‌اي نشده بود نسيمي كه 22 دي در پايتخت مي‌وزيد كوه‌هاي شمال شهر را از غبار و آلودگي پاك‌كرده بود و به وضوح مي‌شد ديد كه گويي در زمستان هيچ برفي بر كوه‌هاي شميران ننشسته است. بدون برف و بي‌آنكه باراني آمده باشد تابستان پيش رو گرم‌تر و خشن‌تر مي‌نمايد. در چنين شرايطي تامين آب 9ميليون نفر پايتخت‌نشين حتي از 5 سد اطراف تهران با محدوديت مواجه مي‌شود. براي حل معضل كم‌آبي و بي‌آبي خيلي از نقاط ديگر كشور هم در حال انتقال آب هستيم و حاضريم براي اين كار كه ساده‌ترين تصميم در مديريت منابع آب است هزينه‌هاي گزاف مالي و سياسي – اجتماعي هم بپردازيم؛ نامش را مي‌گذاريم تامين آب شرب در عين حال كه بيشتر توجيه صنعتي و توسعه‌اي بر آن بار مي‌كنيم. چه بخواهيم و چه نخواهيم تغييرات اقليمي در خاورميانه ديگر با راه‌حل‌هايي كه مديران ما در يكي، دو دهه اخير به كار بسته‌اند قابل مهار و مديريت نيست. نمي‌توان آب را بدون هيچ محدوديتي براي مردم با قيمتي كمتر از يك ريال در هر ليتر به خانه‌هاي مردم تحويل داد. كافي است به قبض‌هايي كه اداره آب تحويل‌مان مي‌دهد نگاهي بيندازيم تا ببينيم تقريبا هيچ بهايي براي آب نمي‌پردازيم. در مقابل مسوولان ما بدون آنكه واقعيات اين عرصه را بگويند به طور مستمر و بي‌وقفه در تكاپو هستند تا به هر قيمتي آب تامين كنند. نمايندگان مجلس نيز هرگاه سخن از اصلاح آب‌بها به ميان مي‌آيد آن را به طريقي مسكوت مي‌گذارند. در شرايطي كه منابع آب كشورمان را به بدترين شكل ممكن در اين سال‌ها به وي‍ژه سال‌هايي كه مجلس هفتم و هشتم مجوز حفر چاه‌هاي كشاورزي را داد، مديريت كرديم عملا هيچ تلاشي براي بازچرخاني آب هم نمي‌كنيم. تهران از دولت سازندگي تاكنون قرار است صاحب چرخه فاضلاب شود ولي هنوز اين كار به سرانجام نرسيده است. حساب تهران كه اين باشد باقي شهرها تكليف‌شان مشخص است. در چنين موقعيتي نمي‌توانيم بدون بازنگري در سياست‌هاي مديريتي‌مان در آب به آينده اميدوار باشيم. بي‌راه نيست اگر هريك از صاحبان فتوا و علماي ديني امروز حكم دهند كه آب دست‌تان است زمين بگذاريد و به فكر چاره براي بازچرخاني آب و تغيير مديريت در مهم‌ترين منبع حيات باشيد.