صداي منتقدين بايد شنيده شود
خيلي رفاقتي با موسيقي ندارد و كساني ديگر كه فرهنگي‌ترند، بيشتر با موسيقي حشرونشر دارند اما واقعيت اين است كه برخوردي كه حوزه هنري با ما داشتند و در كمترين زمان ممكن و كمترين گير و بند اداري آن سالن را در اختيار ما قرار دادند براي من بسيار ستودني است. من انتقاد اساسي به اين مقوله دارم و اينكه ما در مملكتي كه ادعاي اين راداريم كه دستگاه‌مان بر اساس معنويت و فرهنگ پايه‌گذاري شده، اصلا سالني نداريم كه خودش سياستگذاري فرهنگي كند. ما مي‌گوييم در غرب همه‌چيز بر اساس ماديات است و ما همه كارهاي‌مان بر اساس معنويت و ايدئولوژي معنوي است ولي وقتي به يك مملكت غربي مي‌رويد چندين سالن بزرگ را در هر شهري مي‌بينيد كه از طرف دولت بودجه دارند و به فكر كار اقتصادي نيستند و فقط به فكر كار فرهنگي هستند و هرسالي براي سال بعد با بهترين هنرمندان خودشان و ساير كشورها ارتباط برقرار كرده و آنها را دعوت مي‌كنند. زمان در نظر مي‌گيرند و از يك سال پيش با دعوت‌نامه، بليت رفت‌وبرگشت و با تاريخ و ساعت شروع كنسرت كتابچه‌اي چاپ مي‌كنند. ولي اينجا چنين مركز يا نهاد يا انجمني نداريم و تمام سالن‌هاي موسيقي ما سالن كرايه هستند مثل ظروف كرايه‌اي. شما بايد براي گرفتن سالن به آنجا برويد و براي‌شان فرقي هم نمي‌كند كسي كه مراجعه مي‌كند حسين عليزاده است يا هنرمندي كه چند روز پيش اولين تك تركش را منتشر كرده كه اين خود ضعف بزرگي است و هركسي كه يك اسپانسر بزرگ‌تري پشت سرش باشد سالن بيشتري مي‌تواند بگيرد. اين براي جامعه‌اي كه اعتقادش اين است كه ما جامعه فرهنگي هستيم و حكومت و شاكله سيستم ما بر اساس فرهنگ بنيانگذاري شده يك تناقض و پارادوكس بزرگي است. انتظار دارم حداقل يك يا دو سالن داشته باشيم كه شأنيت فرهنگي خودشان را حفظ كنند؛ يعني يك سالني بايد باشد كه مردم بگويند در اين سالن همه‌كس نمي‌توانند وارد شوند؛ كمااينكه در قديم همين تالار وحدت بوده و بسياري از خوانندگان و نوازندگان برجسته زمانه‌هاي قديم هميشه آرزو‌ي‌شان اين بوده كه روي سن اين تالار بروند و بخوانند ولي هيچ‌وقت نتوانستند ولي الان هيچ جايي را نداريم كه بگوييم اينجا جايي است كه هر كسي را راه نمي‌دهند و اين ضعف بزرگ و مشكلي است كه شأنيت موسيقي ما جا و مامني ندارد كه اين شأن در آن سالن و مجموعه حفظ شود.
موضوعي كه طي ماه‌هاي گذشته از سوي اساتيدي مثل آقاي ناظري مطرح‌شده اين است كه خوانندگان كنوني از آوازخواني فاصله گرفته‌اند و بيشتر به سمت تصنيف‌خواني رفته‌اند و البته مطرح‌شده كه خيلي از خوانندگان قابليت اين را ندارند كه آواز را اجرا كنند. نظر شما در اين خصوص چيست؟
من خودم شخصا در مورد ديگر عزيزان نمي‌توانم صحبت كنم به خاطر اينكه همه زحمت مي‌كشند و در حد توان خودشان تلاش مي‌كنند و آوازهاي خوبي هم در نسل ما ارايه شده است. خود من هم، آوازهايي كه در آلبوم‌هايم هست پربازديدترين بوده و بيشتر شنيده شده‌اند و حتي مناجات و ساز و آوازهايم درگوشي‌هاي موبايل در حال دست به دست شدن است؛ كمااينكه خيلي از آوازهايي كه ما خوانده‌ايم كمتر از آوازهايي كه نسل‌هاي قبل از ما خوانده‌اند، شنيده نشده‌اند و آقاي ناظري و همه اساتيد هم هر چه مي‌گويند براي ما قابل‌احترام است و اگر ايشان چنين نظري داشتند بنده خودم وظيفه خودم مي‌دانم بيشتر درزمينه آواز كار كنم ولي احساسم اين است كه طي سال‌هاي اخير حداقل شخص من كم‌كار نبوده‌ام.
امسال نيز همانند دو سال گذشته تعدادي از هنرمندان منتقد جشنواره هستند و به‌صورت رسمي اعلام كرده‌اند كه آن را به رسميت نمي‌شناسند. شما و ديگر هنرمندان با توجه به اين انتقاد در جشنواره حضور داريد. اساسا شركت در جشنواره چقدر مي‌تواند به اعتبار جشنواره به لحاظ اعتبار هنرمندانش اضافه كند و اينكه اگر يكسري چنين جشنواره را تحريم كنند چقدر مي‌تواند درراهبرد درست و تغييرات كمك كند؟
ما يك جشنواره معتبر موسيقي در ايران بيشتر نداريم و آن‌هم جشنواره موسيقي فجر است. اعتقاد دارم با توجه به اينكه تنها جشنواره موسيقي ايران است هر عنواني كه روي آن بگذارند و هر دولتي كه سركار باشد و هر مديري كه سر اين جشنواره باشد اعم از اينكه بنده نوعي را در آن جشنواره دعوت كنند يا خير اعم از اينكه من از آن مدير خوشم بيايد يا نيايد به‌هرحال اين تنها جشنواره موسيقي بين‌المللي ايران است، حتي اگر از آن حمايتي نمي‌كنيم. نمي‌دانم چرا بايد به وجود چنين جشنواره‌اي معترض باشيم. مثال مي‌زنم اگر كسي با شهردار شدن آقاي نجفي مشكل دارد نمي‌تواند بگويد اتوبان چمران را تحريم كنيم و از آن تردد نكنيم؛ يا اينكه اگر از وزير نيرو خوش‌مان نمي‌آيد بگوييم از امروز ديگر برق استفاده نمي‌كنيم. ما يك جشنواره موسيقي بيشتر نداريم و هرسال برگزار مي‌شده و در زمان همه دولت‌ها بوده و خيلي از كساني كه امروزه معترض هستند خودشان در دوره‌هاي قبلي بوده‌اند. به‌هرحال مديريتش عوض‌شده و بنده هم اتفاقا خيلي هم به مديريت جشنواره و خيلي از مراكز مديريتي و صنفي و دولتي موسيقي انتقاد دارم. ولي انتقاد با تحريم كردن كاري از پيش نمي‌برد و مشكلي از بين نمي‌رود. البته كه بايد صداي هر منتقدي شنيده شود و به نظرش احترام گذاشته شود ولي تحريم كردن تنها جشنواره اين مملكت درست نيست و بايد به بهتر برگزار شدن آن كمك كنيم.