مشاهده مشاركت جويانه
سازه انگاري يا برساخت گرايي جرياني نظري است كه در آن مفاهيمي همچون معناگرايي، اهميت ايده‌ها و ساختار آگاهي انسان، اجتماعي بودن ساخت ايده‌ها، هويت، برسازي متقابل ساختار و كارگزار، عدم تعين و تصلب و سازه‌اي بودن پديده‌هاي اجتماع و نظريه‌هاي ذيل آنها را به يكديگر
پيوند مي‌دهد.
آنها انديشه‌ها و ايده‌هاي شكل گرفته در ذهن متعلمان را محصول فرهنگ و تعاملات اجتماعي دانستند و آن را جريان سازنده‌اي تلقي كردند كه در جريان كنش متقابل اذهان انسان‌ها در محيط فرهنگي خاص پديد مي‌آيد. اين زمينه فكري به پيدايش نظريه سازه‌انگاري اجتماعي نزد نظريه پردازاني چون جروم برونر و ادگار مورين و نيز روش‌هاي نوين آموزش از طريق مباحث مطرح در آكادمي فيليپس اگزتر انجاميد. كتاب «راهبردهاي پژوهش از منظر سازه‌انگاري در علوم سياسي و روابط بين‌الملل» نوشته اوي كلوتز و سيسيليا لينچ كه به تازگي به همت نشر ني منتشر شده است، تلاشي است در استفاده از اين نظريه در علوم سياسي و روابط بين‌الملل. در اين نوع پژوهش پديدارهاي سياسي و بين‌المللي، ابژه‌هايي نيستند كه بتوان با روش‌ها و تكنيك‌هاي معين مورد شناخت دقيق و همه‌جانبه قرار گيرند.
بلكه آنها به مثابه نظام آگاهي‌ها و مجموعه‌هاي معاني هستند كه در جريان سازندگي متقابل ساختار و كارگزار پديد مي‌آيند.