خيره به واقعيت
در واقع در شرايطي كه در آثار بسياري از عكاسان ايراني جنگ كوشيده مي‌شد تا بر رشادت‌ها و پيروزي‌هاي نيروهاي ايراني تاكيد شود، او در اين عكس به نظر به يك وضعيت انساني خيره شده است.
يكي ديگر از ويژگي‌هاي آثار كاظمي كه بيشتر خود را در مجموعه‌هاي متاخرتر همچون «زندگي روزمره» نمود مي‌بخشد، توجه به تصوير شدن يك تصوير است؛ خواه اين تصوير پوستري در دست يك انقلابي باشد يا خواه يك نقاشي ديواري بزرگ از چهره رهبران انقلاب اسلامي. با اين حال در مجموعه‌هاي اخير كاظمي آنچه از دست رفته، رابطه عميق و ارگانيگ او با جامعه ايراني است. بخش قابل توجهي از تصاوير او را روحانيون، زنان چادري و تصاويري كليشه‌اي از ايران متجدد تشكيل مي‌دهد كه از پوسته و ظاهر جامعه ايران فراتر نمي‌روند. شايد به همين خاطر باشد كه او را همچنان به شكلي نوستالژيك با همان تصاوير انقلاب و جنگ به ياد مي‌آوريم. برخي تصاوير او به خوبي و فارغ از جهت‌گيري‌هاي ايدئولوژيك، يك وضعيت انقلابي-انساني را براي هميشه در خود منجمد كرده‌اند.