كوتاه درباره هارون
هارون (پرويز) يشايايي متولد سوم شهريور ۱۳۱۴ در محله عودلاجان تهران است كه در يك خانواده مذهبي يهودي به دنيا آمد. پدر او موشه حييم نام داشت كه در كودكي او به دليل بيماري درگذشت. يشايايي تحصيلات ابتدايي را در مدرسه نور صداقت و متوسطه را در مدرسه اتحاد (آليانس) به پايان برد و در رشته فلسفه و علوم اجتماعي وارد دانشگاه تهران شد هرچند به دليل فعاليت‌هاي سياسي‌اش بارها روانه زندان و تحصيلاتش دچار وقفه شد. با اين حال در رشته فلسفه و علوم اجتماعي از دانشگاه تهران فارغ‌التحصيل شد. او از دوره نوجواني نوشتن را آغاز كرد و در كنار آن از سن ۱۹ سالگي شروع به ساختن تبليغات تجاري و سينمايي كرد و همين موضوع زمينه‌ساز حضور او به عنوان تهيه‌كننده سينما شد. در سال ۱۳۵۸ اولين فيلم خود را به نام «جايزه» تهيه كرد و فعاليت‌هاي سينمايي‌اش را با تهيه‌كنندگي فيلم‌هاي درخشاني مانند «جايزه»، «اجاره‌نشين‌ها»، «ناخدا خورشيد»، «هامون»، «در مسير تند باد»، «كيميا»، «اي ايران»، «شهر زنان»، «ديوار» و... ادامه داد و در كنار اينها شركت پخشيران را نيز تاسيس كرد. يشايايي كه از هنرمندان كليمي كشور است، از سال ۱۳۵۶ مديريت بيمارستان يهودي دكتر سپير را عهده‌دار شد و در سال ۱۳۵۷ و در جريان انقلاب اسلامي جامعه روشنفكران يهودي را تشكيل داد كه در همراهي يهوديان با انقلاب ايران نقش مهمي داشت اما در سال ۱۳۷۱ بعد از ۱۴ سال فعاليت اين سازمان را منحل كرد. او كه از دوره دانشجويي فعاليت‌هاي سياسي و كليمي خود را آغاز كرده بود، رياست انجمن كليميان ايران را بر عهده داشت و بزرگ‌ترين كتابخانه مركزي يهوديان ايران را در مجتمع كوروش بنا كرد. او همواره حفظ و نگهداري اماكن مربوط به كليميان را مورد توجه قرار داده است.
ولي مجموعه اين فعاليت‌ها سبب نشد كه او از نوشتن دور بماند. پيش از انقلاب در مجله «فردوسي» مي‌نوشت و در اين سال‌ها هم گاهي قلم به دست شده و نگارش و انتشار كتاب «روزي كه اسم خود را دانستم» از جمله اين فعاليت‌هاي نوشتاري است.