سينماي هر كشوري به نسل جوانش وابسته است
پويا بادكوبه
سال‌ها به موضوع اصلي فيلم درساژ فكر مي‌كردم اما به خاطر شرايط مالي نمي‌توانستم آن را بسازم.
تا اينكه با حامد رجبي اين موضوع را مطرح كردم او هم ايده اين فيلم را به من داد و نگارش را بر عهده گرفت و سپس اين فيلم را ساختيم. در جشنواره برلين ما چهار نمايش در سانس‌هاي مختلف داشتيم و در همه سانس‌ها ما صندلي خالي نداشتيم.
علاوه بر تقديري كه اين جشنواره از فيلم ما كرد، آن چيزي كه برايم اهميت داشت ارتباطي بود كه خانواده‌ها با موضوع فيلم برقرار كرده بودند؛ سينماگران هم به لحاظ تكنيكال فيلم را دوست داشتند و هم به لحاظ محتوايي.
زماني كه تاثير‌پذيري مردم و به خصوص پدر و مادرها و بچه‌ها را مي‌ديدم، بسيار خوشحال مي‌شدم، چراكه احساس مي‌كردم به هدف‌مان در طرح قصه رسيده‌ايم.
اميدوارم به همين ميزان در ايران هم مخاطبان و خانواده‌ها فيلم درساژ را ببينند و البته دوست داشته باشند و نكته ديگر اينكه اي كاش مسوولان ما به اين نكته واقف باشند كه سرعت و شتاب سينماي هر كشوري به نسل جوان و خصوصا كارگرداناني با نگاه نو همچون رضا ميركريمي وابسته است كه از سينماي جهان شناخت زيادي دارند و با نگاه و اهداف فرامرزي به فيلمسازان جوان
اهميت مي‌دهند.
كارگردان فيلم دِرساژ