سخنراني رييس‌جمهور در مراسم تقدير از كارگران فرصت خوبي براي بررسي ميزان رضايتمندي طبقه كارگر از دولت است. طبقه‌اي كه به گفته سهيلا جلودارزاده، نماينده تهران در مجلس و عضو شوراي مركزي خانه كارگر با وجود مشكلات بسيار به اقدامات دولت و تلاش‌هايي كه انجام مي‌شود اميدوار است.
دولت براي تحقق اين مطالبات چه اقداماتي انجام داده است؟
مطالبات كارگري از مطالبات ملت منفك نيست. كارگران نيز مثل همه مردم خواستار بهبود وضعيت معيشتي، اشتغال و... هستند. دولت نيز امسال در بحث افزايش حقوق همكاري خوبي انجام داد اما شوكي كه به ارزش پول ملي وارد شد، قدرت خريد جامعه كارگري را بيش از 50 درصد كاهش داده است لذا افزايش 20درصدي دستمزد هم سال خوبي را به جامعه كارگري نويد نمي‌دهد.
ميزان رضايت جامعه كارگري از عملكرد دولت را چطور ارزيابي مي‌كنيد.
اكنون 5 سال از رياست‌جمهوري آقاي روحاني مي‌گذرد و با وجود همه زحمت‌هايي كه كشيده شده، مشكلات اساسي بسياري وجود دارد. خودشان و آقاي جهانگيري نيز به مشكلات موجود اشاره كرده‌اند. در واقع همه از مشكلات مي‌گويند اما عمل در كار نيست.
به نظر شما اميدواري به حل مشكلاتي كه 5ساله حل نشده ظرف سه سال آينده واقع‌بينانه است؟
اميدوار ماندن نياز به مشاهده آثار مثبت اقدامات دولت دارد. ما فعلا تصميم داريم كه اميدوار باشيم و براي مشاهده اين آثار يك كم ديگر هم صبر مي‌كنيم. توصيه من به همه مردم اين است كه براي بهبود وضعيت اقتصادي، ايجاد اشتغال و افزايش ارزش پول ملي منتظر دولت‌ها نباشند. در يك خانواده اگر مرد سرپرست خانواده بيمار شده يا به هر دليلي قدرت نان‌آوري نداشته باشد، زن‌ها كمر همت مي‌بندند. دولت و ملت را نيز بايد يك زوج كاري در نظر گرفت. وقتي دولت بيش از اين نتوانسته، ملت بايد مشاركت كند. انقلاب ما هميشه اين طور بوده است.
به نظر شما طبقه كارگر قدرت آن را دارد تا بار مسووليت‌هاي دولت را نيز به دوش بگيرد؟ به فرض كه اينطور شود، پيامدهاي سياسي آن براي دولت چيست؟
بالاخره مردم نمي‌توانند گرسنه بمانند. مجبور مي‌شوند يك چادري، زيرپله‌اي و... فراهم كرده و فرزند خود را سر كار بگذارند. اين روش هميشه در جامعه كارگري وجود داشته و پيامد سياسي نيز نداشته است. اين مثل كار خانم‌ها در منزل است كه ارزش افزوده ايجاد مي‌كنند و هيچ جا حساب نمي‌شود. با اين حال به كار خود ادامه مي‌دهند چون به چرخيدن چرخ زندگي خودشان فكر مي‌كنند.
اگر هميشه به مردم بگوييم شما كمك كنيد و منتظر دولت نمانيد و مردم احساس نكنند كه مجموعه حاكميت تلاشي براي به بهبود وضعيت آنها مي‌كند، چه اتفاقي مي‌افتد؟
توصيه من مبني بر اين است كه بخش خصوصي يعني مردم خود در به حركت انداختن چرخ اقتصاد مشاركت كنند. اين مقدار توقع از دولت‌ها بيجا است. اول انقلاب لازم بود كه دولت با تغيير سازوكار يك تحول بزرگ ايجاد كند و تا مرحله‌اي نيز اين كار را كرده است. اكنون كه فساد بيش از حد گريبان بخش دولتي را گرفته است اگر مردم بخواهند منتظر دولت بمانند كاري از پيش نمي‌رود. حتي مجوز گرفتن از دولت در بخش‌هاي مختلف با موانع بسياري همراه است. به نظر من اگر مردم حركت كنند دولت ناچار مي‌شود توان خود را تقويت كرده و با درخواست‌ها تطبيق دهد.
نسبت رضايتمندي طبقه كارگر از دولت روحاني نسبت به دولت‌هاي قبلي چيست؟ افزايش داشته يا كاهش؟
نسبت به دولت قبلي كه بايد گفت جهنم به بهشت تبديل شده است زيرا كارگران در دولت احمدي‌نژاد كاملا نااميد بودند. مثلا صندوق تامين اجتماعي كه آينده كارگر و درمان فعلي او را تامين مي‌كند دست غارتگراني افتاده بود كه به تازگي به زندان افتادند. عده‌زيادي را سر سفره كارگران نشاندند و اينها پيامدهاي منفي بسياري داشت. اكنون شرايط تغيير كرده و واقعا رضايت بيشتري وجود دارد. مساله كارگران در دولت فعلي مساله همه مردم است.
به خانه كارگر و انتقاداتي كه به آن وارد مي‌شود، بپردازيم. به نظر شما اين تشكل صنفي در انجام وظايف خود موفق بوده است؟
تشكل‌هاي كارگري ديگري كه ايجاد شده و الان منتقد هستند به دلايل مختلف مثل رد صلاحيت، نداشتن مجوز و... نتوانستند موفق باشند. مثلا جامعه كارگري كه تشكلي اصولگرا است در دوران احمدي‌نژاد بسيار مورد حمايت دولت و مجلس بود اما در حال حاضر اثرگذاري ندارد. انتقاداتي كه به ما وارد مي‌شود نيز مي‌پذيريم و سعي مي‌كنيم كه با رفع آن كار خود را گسترش دهيم اما آنچه مي‌شنويم بعضا انتقادات منطقي نيست. توان و وسع ما همين است. بودجه دولتي كه نداريم. بودجه ما از طريق كارهاي فرهنگي و آموزشي يا از طريق كمك‌هاي اعضا تامين مي‌شود. آنچه مي‌توانيم را تاكنون انجام داده‌ايم و از منتقدان نيز مي‌خواهيم كه به جاي كلي‌گويي دقيق‌تر و منطقي‌تر صحبت كنند.
در يك خانواده اگر مرد سرپرست خانواده بيمار شده يا به هر دليلي قدرت نان‌آوري نداشته باشد، زن‌ها كمر همت مي‌بندند. دولت و ملت را نيز بايد يك زوج كاري در نظر گرفت. وقتي دولت بيش از اين نتوانسته، ملت بايد مشاركت كند.