از او جز خوبي نديدم

خبر درگذشت استاد دكتر احمد احمدي براي كسي كه با او سابقه يك عمر دوستي داشته است، نمي‌تواند بسيار ناگوار و اندوهبار و تاسف‌آور نباشد. اين درگذشت مصيبتي بزرگ نه فقط براي خانواده و دوستان بلكه براي علم و فرهنگ ايران است. دكتر احمدي در حوزه و دانشگاه خوب درس خوانده بود و مهم‌تر اينكه دانشمندي به تمام معنا اخلاقي و ديندار بود اما اهل تظاهر نبود. در دانش و دانشمندي و حتي در كار فلسفه با اينكه جامع قديم و جديد بود داعيه نداشت. طلب و جست‌وجوي علم و معرفت را هرگز رها نكرد. آخرين باري كه ايشان را ديدم گفت آدم پير كه مي‌شود تنبل هم مي‌شود. يعني متاسف بود كه چرا مثل زمان جواني كه خستگي نمي‌شناخت نمي‌تواند كار كند. رسم اين است كه وقتي كسي از دنيا مي‌رود با چشم‌پوشي مي‌گوييم « انّا لانعلم منه الّا خيراً و انت اعلم به منّا». در مورد دكتر احمدي به جرات مي‌گويم كه جز خوبي و حسن نيت و قصد خدمت در كارها از او نديده‌ام. دكتر احمدي يك دانشمند جامع بود. در تفسير قرآن به دقايقي توجه داشت كه اسلاف و معاصران كمتر به آنها التفات كرده بودند و البته شاگرد خاص و محرم و امين علامه طباطبايي و ويراستار تفسير الميزان بايد هم چنين دقت‌نظرهايي داشته باشد.

در فلسفه گرچه زياد ننوشت اما آنچه نوشت، خوب نوشت. اصراري هم در چاپ نوشته‌هاي خود نداشت. 50 سال پيش براي يكي از استادان مقاله‌اي به عنوان تكليف كلاس نوشته بود. مقاله در باب اشعري و هيوم بود. استاد مقاله را شايد چون آن را تحقيقي يافته بود، به من داد كه بخوانم. مقاله‌اي بسيار خوب بود و با اينكه مضمون آن همواره تا آخر عمر ذهن حضرت استاد را مشغول كرده بود تا آنجا كه من مي‌دانم هرگز آن مقاله يا صورت تفصيل‌يافته‌اش را چاپ نكرد. تواضع دكتر احمدي مثال‌زدني است. او مرد بزرگ و ساده‌اي بود. با صراحت سخنش را مي‌گفت و هر چه مي‌گفت از روي عقيده بود و البته شيرين‌زبان و خوش‌محضر هم بود. اكنون با درگذشت دكتر احمدي جامعه فرهنگي و دانشگاهي و البته حوزه علميه قم و مخصوصا فرهنگستان علوم عضوي موثر و استادي را از دست داده است كه به دشواري مي‌توان نظير و جانشيني براي او يافت. اين ضايعه بزرگ را به همه صاحبان دانش و معرفت و دوستداران اخلاق و حقيقت و به‌خصوص به استادان و دانشجويان فلسفه و علوم انساني و بالاخص به همسر و فرزندان گرانمايه‌اش كه جناب آقاي دكتر وحيد احمدي مقدّم آنان است، تسليت عرض مي‌كنم. درود و رحمت خدا بر او باد كه خوب و پاك زيست. اهل ريا و تظاهر نبود و همانطور زندگي و عمل كرد كه مي‌گفت و مي‌انديشيد.