ادامه از صفحه اول
يك گام بزرگ و رو به جلو
آقاي خاتمي به عنوان رهبر يك جريان سياسي بايد گام دوم و سوم را نيز بردارد، زيرا مردم و جامعه از هر گروه يا گرايش سياسي انتظار عمل دارند و نه فقط ارائه تحليل. گام دوم تعيين ساختار اجرايي و تشكيلاتي يا همان اراده‌اي است كه بايد برمبناي اين تحليل عمل كند و آن را پيش ببرد. در واقع معرف هر گروه سياسي وجود چنين اراده‌اي است كه هم‌پا و شانه به شانه داشتن يك تحليل و ايده بايد در يك حزب يا گروه سياسي وجود داشته باشد. واقعيت اين است كه ساختارهاي تشكيلاتي موجود ميان اصلاح‌طلبان يا همان ظرفي كه بايد مظروف اين ايده باشد بسيار كوچك‌تر از آن است كه بتواند حاملان راستين اجزاي اين ايده در جامعه كنوني ايران باشد. آنان حتي اگر اعتقاد راسخ به اين ايده و عناوين تحليلي آن هم داشته باشند، توان اجرايي آن را ندارند. مثل آن است كه بخواهند موتور يك خودروي شخصي را روي يك تريلي 18 چرخ نصب كنند. بنابراين گام دومي كه بايد برداشته شود تعيين چارچوب و ظرف مناسب براي حمل اين ايده و به ثمر رساندن آن است. گام سومي نيز هست كه در عمل پس از تعيين اين اراده بايد برداشته شود و آن چگونگي تبديل اجزاي اين ايده به برنامه‌هاي عملي و اجرايي و تحقق آنهاست. اين پيچيده‌ترين بخش از يك برنامه سياسي است، هر چند انتظار نمي‌رود كه به سرعت انجام شود، ولي پس از شكل‌گيري اراده اصلاح‌طلبي، شماي اين گام نيز بايد روشن شود و البته نه خيلي دير. منتظر برداشته شدن گام‌هاي دوم و سوم هستيم.
فرصتي براي تحقق يك رويا
نبايد مردم را محدود كنند كه فقط كنسرت سنتي برگزار شود و آنچه آقاي شجريان اجرا مي‌كند.
بايد به همه اقشار با سلايق و علايق مختلف اين امكان را بدهند تا بتوانند موسيقي مورد علاقه‌شان را گوش كنند. بعد بايد ديد كه اين شادي و نشاط، چقدر اميد را در دل مردم زنده مي‌كند و اين اميد چه قدرت بي‌نهايتي دارد. آنچه اميد و شادي از دل برگزاري چنين كنسرتي براي كشور و جامعه اندوخته مي‌شود اهميتي حياتي دارد.