دختري و كشوري

به پيش‌اي سرزمين باهاما. اين بخشي از سرود ملي كشوري كوچك در شرق فلوريداي امريكاست. كشوري در امريكاي شمالي با 3000 جزيره كوچك و بزرگ. كشوري با تنها 350 هزار نفر جمعيت. كشوري كه در چند سال اخير نامش توسط يك زن دونده در اخبار به گوش مردم رسيده. شوان ميلر 24 ساله. دونده‌اي كه تنها مدال طلاي كشورش در بازي‌هاي المپيك 2016 ريو را در دوي 400 متر به دست آورد تا كاروان ورزشي اين كشور كوچك بدون مدال طلا از برزيل برنگردد. دختر دونده باهامايي كه زوجش را نيز از دايره ورزش دو و ميداني انتخاب كرده و با يك ورزشكار اهل استوني ازدواج كرده، از زماني كه كمتر از 14 سال داشت دويدن و كسب مدال را آغاز كرد. هرچند او براي كسب اولين مدال طلا تا سن 17سالگي صبر كرد و جالب است كه اولين مدال طلاي زندگي‌اش را نيز در همين رشته دوي 400 متر به دست آورده. رشته‌اي كه هميشه هم براي او مدال‌آور و شادي بخش نبوده و يكي از بزرگ‌ترين حسرت‌هاي زندگي‌اش را نيز رقم زده. در المپيك 2012 لندن. او در اين مسابقات نتوانست به خط پايان برسد تا هيچ عنواني را به دست نياورد. تا تمام عزمش را جزم كند براي ريو. براي ثبت آن حركت خاطره‌انگيز در تاريخ المپيك‌ها. چند متر مانده به پايان مسابقات دوي 400 متر ريو. در فينال. شوان چند ثانيه از آليسون فليكس امريكايي عقب است. مدال طلا از دست رفته و او بايد به يك نقره قناعت كند. نقره‌اي كه البته همچنان با ارزش است. چرا كه كاروان كشور او تنها يك مدال برنز به دست آورده. پس هيچ كس شوان را به خاطر آن چند ثانيه يا بهتر بگوييم آن چند صدم ثانيه ملامت نخواهد كرد. اما خود شوان چرا. او براي كسب مدال طلا آمده. در ماده تخصصي‌اش. او نمي‌خواهد يك حسرت ديگر مثل المپيك لندن به حسرت‌هاي زندگي‌اش اضافه شود. پس در حركتي عجيب در حالي كه دونده امريكايي آماده شادي بعد از كسب مدال طلا شده، خودش را پرت مي‌كند به سمت خط پايان. دايو مي‌زند. دايوي كه باعث مي‌شود او چند صدم ثانيه زودتر از حريف از خط پايان عبور كند. همه تماشاچيان مبهوت هستند. اما اتفاق افتاده. دونده باهامايي مدال طلاي مسابقات المپيك را از آن خود كرده. بعد از آن مسابقات شوان ميلر در رقابت‌هاي متعددي شركت كرده و مدال‌هاي زيادي نيز براي كشورش به ارمغان آورده. او در بازي‌هاي كشورهاي مشترك‌المنافع در سال 2018 كه در استراليا برگزار شد نيز موفق شد در رشته 200متر مدال طلا را كسب كند تا باز هم تنها مدال طلاي كشورش را به ارمغان آورده باشد. او قطعا يكي از قهرمانان ملي كشوري كوچك در اقيانوس اطلس به حساب مي‌آيد. قهرماني كه توانسته سرود ملي كشورش را، كه مي‌گويد «به پيش‌اي سرزمين باهاما»، معني كند. زني كه از كودكي شروع به دويدن كرده و با توجه به سن و سالش تا چند سال آينده نيز مي‌تواند به روند افتخار‌آفريني‌اش ادامه دهد. زني كه مي‌گويند شبيه يوسين بولت افسانه‌اي مي‌دود. با همان استايل. با همان انگيزه و با همان اشتياق براي رسيدن به افتخار.