درخواست زدن سيلي به صورت حمله‌كنندگان از امام جمعه
پيش از خطبه‌هاي نماز جمعه شيراز، پسر آيت‌الله محي‌الدين حائري شيرازي طي نامه‌اي به آيت‌الله ايماني، نماينده ولي فقيه در استان فارس مطالبي را در خصوص وقايع دوشنبه 18 اسفند و هجمه به دكتر علي مطهري عنوان كرد. محمد علي حائري شيرازي در اين نامه نوشته است: «قريب چند روزي است كه شيراز مهد علم و عالم، شهر ادب، تمدن و پايتخت فرهنگي ايران اسلامي، حوادثي را به نظاره نشسته كه تلخي آن كام همه عالمان فرهنگ دوست و ادب باوران را تلخ كرده. شيراز ميزبان يكي از شهيرترين نمايندگان مجلس ايران و فرزند يكي از شهدايي كه از بزرگ‌ترين ثمرات امام و انقلاب اسلامي تلقي مي‌شود، بوده كه در بدو ورود مورد تعرض چماق‌داران متحجر متجدد معلوم الحال قرار مي‌گيرد و بادلي پريشان و آزرده ديارمان را ترك مي‌كند. اما ساختار شكنان متحجر توجيه عمل قبيح خويش را اظهارات ايشان و مع الاسف مصوبه شوراي تامين استان مي‌دانند!» وي خطاب به امام جمعه شيراز تاكيد مي‌كند: «حضرت آقاي ايماني مگر نه آن است كه قانون اساسي برترين ميثاق ملي ايرانيان است كه هيچ قانون مصوبه هنجاري را نمي‌توان همسنگ آن قرار داد مگر مطابق اصل84 ق. ا: «هر نماينده در برابر تمام ملت مسوول است و حق دارد در همه مسائل داخلي و خارجي كشور اظهارنظر نمايد» و مطابق اصل86 همين قانون: نمايندگان مجلس در مقام ايفاي وظايف نمايندگي در اظهارنظر و راي خود كاملا آزادند و نمي‌توان آنها را به سبب نظراتي كه در مجلس اظهار كرده‌اند يا آرايي كه در مقام ايفاي وظايف نمايندگي خود داده‌اند تعقيب يا توقيف كرد. » محمد علي حائري شيرازي ضمن اشاره به داستان خارج كردن خلخال از پاي زن يهود و موضع‌گيري اميرالمومنين علي(ع) در اين رابطه مي‌گويد: «مگر مقام رهبري در سخنراني ۲۸ بهمن ۱۳۹۱در نقد بر هم زدن سخنان رييس مجلس در قم اين‌گونه نفرمودند: اين را هم عرض بكنيم؛ اين حرفي كه من امروز زدم و از بعضي از مسوولان و سران كشور گله‌گزاري كردم، موجب نشود كه حالا يك عده‌اي راه بيفتند، بنا كنند عليه اين و آن شعار دادن؛ نه، بنده با اين كار هم مخالفم. » وي در پايان با طرح اين پرسش كه «اگر اين‌گونه حركت‌هاي ساختارشكنانه متحجرانه باب شود چگونه حركت‌هاي صورت گرفته در سال88 را مي‌توان تقبيح كرد»، از آيت‌الله ايماني خواسته بود «آنچنان سيلي بر رخسار اين متحجرين ساختار شكن بكوبيد كه همه بدانند اينها نه ارزشي‌اند و نه از مسوولان كسي حق همراهي چنين جماعت بي‌بصيرت خوش سيرت را دارد.»