چشم‌انتظار بارش‌هاي پاييزي
حميدرضا خالدي
بالاخره روزهاي گرم و طاقت‌فرساي تابستان به پايان رسيد و جاي خود را به نسيم خنك پاييزي داد. آبي آسمان ديروز با همين نسيم پاييزي و ابرهاي سفيد خاكستري شكل ديگري به خود گرفته بود. اما تكليف بارندگي‌ها چه مي‌شود؟ در سال‌هاي قبل گويي فصل‌ها جاي يكديگر را گرفته باشند. تابستان به زمستان كشيده مي‌شد و فصل‌ها كم‌كم جاي يكديگر را مي‌گرفتند. اين فرآيند البته پديده‌اي است ناميمون، چراكه ديگر نه تابستان‌ها رنگ‌وبوي تابستان را دارد و نه زمستان‌ها بوي برف و بارش‌هاي دل‌انگيز زمستاني را. الان سال‌هاست كه تهراني‌ها ديگر برف سنگيني را نديده‌اند و حتي روزهاي خيلي سردي را تجربه نكرده‌اند. ديگر آدم برفي و سرخوردن روي برف، آرزويي دست نيافتني شده و مي‌رود تا در خيلي از شهرهاي ما، 4 فصل سال جاي خود را به دوفصل تابستان و زمستان بدهد و اين يعني به هم خوردن اكوسيستم طبيعي اقليم ما. نتيجه آن هم دستاوردهاي ناميموني است كه در زمستان‌ها و تابستان‌ها با آن دست به گريبان هستيم. در تابستان‌ها كمبود شديد آب و در زمستان‌ها، وارونگي هوا و آلودگي شديد آن. با اين وجود بارش‌هاي هفته‌هاي اخير باعث شد تا بسياري از مردم تهران اميدوار شوند به اينكه پاييز و زمستاني پربارش را پيش رو داشته باشند؛ زمستاني كه واقعا رنگ وبوي «زمستان » را داشته باشد. آن‌هم در شرايطي كه در چند سال گذشته، زمستان‌هاي پايتخت، مصادف بود با بارش‌هايي اندك و زير خط نرمال. مردم اميدوارند كه با ادامه بارش‌ها، تا حدي از تعداد روزهايي كه از فرط آلوده بودن هوا مجبور به زدن ماسك‌هاي بدقواره به صورت‌شان هستند كمتر شود و به جاي آن لذت بارش برف و تميزي هوا را با تمام وجود احساس كنند. ولي اينها همه نظرياتي است كه مردم كوچه و بازار به آن معتقدند و بايد ديد، علم و دانش هواشناسي چه فصلي را براي ما پيش‌بيني مي‌كند؛ زمستاني خشك و كم بارش يا زمستاني پربارش و سرد؟ سوالي كه در گزارش‌ها و گفت‌وگو‌هاي زير تلاش كرده‌ايم تا به دور از هرگونه داوري، به آنها پاسخ دهيم.