شهر زيبا
كيوان ساكت
بيشتر كشورهاي پيشرفته دنيا اسامي كه براي خانه‌ها، كوچه‌ها، خيابان‌ها و ميدان‌هاي مهم شهر انتخاب مي‌كنند، اسامي است كه هرگز تغيير نمي‌كند. به اين معنا كه هر دولتي با هر طرز فكري كه بر سر كار مي‌آيد، آن اسامي جايگاه خود را دارند. اين اسامي كه غالبا از ميان اسامي هنرمندان تراز اول در شاخه‌هاي مختلف است و معمولا تغيير ناپذيرند.
كشورهاي پيشرفته و رو به توسعه، هنرشان را به تمام جهان عرضه كرده‌اند و مورد ستايش هنرمندان جهان قرار گرفته‌اند. در اين ميان شهرداري‌ها به عنوان نهادي ثروتمند و قدرتمند، نقش اساسي در ترويج هنر راستين و تشويق جوان‌ها به مسائل فرهنگي و هنري دارند.
بزرگ‌ترين اركستر اين كشورها از حمايت‌هاي مستقيم شهرداري شهرهاي خودشان برخوردارند. همچنين حمايت از هنرهاي تجسمي، ساختن و كشيدن تابلوها و مجسمه‌هاي زيباي شهري. البته نه نقاشي‌ها و كارهاي بي‌فكر و ناموزون كه بعد از چند سال بر اثر باد و باران نابود شوند و چهره شهر را زشت‌تر از قبل كنند؛ مانند بعضي آثاري كه همين حالا هم در تهران مي‌بينيم، بلكه كارهاي ارزشمند و ماندگار. آثاري كه مثل خيلي از شهرهاي اروپايي و حتي در ايران خودمان شاهديم كه صدها سال زيبا و پابرجا مانده‌اند و تبديل به يك ميراث فرهنگي مهم و باارزش شده‌اند؛ مثلا چه كسي مي‌تواند بگويد سي‌وسه‌پل زيبايي هنري ندارد يا كاخ‌هاي قديمي تهران، بي‌هيچ ذوق و هنري هستند. اين آثار ماندگار شده‌اند چون هنرمند و خالق آنها بادقت و هنروالا، آنها را به عنوان يك نماد هنري و باارزش به شهر بخشيده است.
هزينه و بودجه چنين آثاري را همواره شهرداري‌ها يا در گذشته دورتر حاكمان شهرها تامين كرده‌اند؛ چون اين بخش بزرگي از مسووليت آنها بود. در روزگار ما كافي است، شهرداري تهران و شهرهاي ديگر ايران بخشي از درآمدهاي خود را به درستي براي امور فرهنگي اختصاص دهد تا شاهد شهري زيباتر باشيم. بي‌شك صرف چنين هزينه‌هايي باعث ايجاد آرامش و ثباتي در شهر مي‌شود و چهره زيباتري از شهر را به نمايش مي‌گذارد.
فراموش نكنيم، مردمي كه هميشه خط و نقاشي خوب ببينند، موسيقي خوب بشنوند، آن هم در شهري مرتب و تميز و زيبا، رفتار جمعي و فردي متفاوت‌تري خواهند داشت نسبت به افراد جامعه‌اي آشفته و به دور از هنر متعالي.
در يك هفته اخير بحث‌ها و حاشيه‌هاي زيادي درباره تصميم شوراي شهر براي نامگذاري خيابان‌هاي تهران به نام هنرمندان بزرگ معاصر وجود داشته. تصميم شوراي شهر در خصوص نامگذاري خيابان‌هاي شهر به نام اساتيدي چون شجريان، انتظامي، نصيريان، كشاورز و رشيدي خيلي خيلي دير است و اي كاش در زمان حيات مرحوم انتظامي و رشيدي اين اتفاق مي‌افتاد يا اينكه در زمان صحت و عافيت استاد شجريان روي مي‌داد تا ايشان مي‌توانستند خود شاهد اين اتفاق باشند، اما به هر حال اين اتفاق دير رخداده، بهتر از هيچ است و اميدوارم اين شروعي باشد براي قدرداني بيشتر و بهتر از هنرمندان كشورمان. اين خبر بيانگر اين است كه شوراي شهر تهران نگاهي فرهنگي به مسائل شهر خودش دارد و به همين نيت خير مي‌توان براي تهران، پايتختي كه مي‌تواند نمايشگر فرهنگ و هنر اين سرزمين باشد، اميدوار بود.