همزمان با سفر نخست‌وزير ژاپن به تهران ، تعدادي از دانشجويان بسيجي مقابل فرودگاه مهرآباد تجمع كردند
دلواپسانِ «آبه»
بالاخره آبه شينزو، نخست‌وزير ژاپن كه اين روزها برخي ناظران از او با تعابيري همچون «مسافري از سرزمين آفتاب» ياد كردند به تهران رسيد. مسافري كه سفر دو روزه‌اش به ايران در روزهاي گذشته به انگيزه‌اي جدي براي گمانه‌زني‌‌هاي سياسي- رسانه‌اي بدل شده و همزمان برخي ناظران نيز با اشاره به بي‌سابقه بودن سفر نخست‌وزير سرزمين آفتاب به تهران در 40 سال گذشته از اهميت آن گفته و اين سفر را به ويژه در بهبود روابط دوجانبه سياسي-اقتصادي تهران- توكيو موثر و حايز اهميت دانستند.
آبه كه در بدو ورود به تهران در فرودگاه مهرآباد از سوي محمدجواد ظريف، وزير امور خارجه مورد استقبال قرار گرفت و ساعتي بعد نيز در مراسم رسمي در كاخ سعدآباد شركت كرد و با حسن روحاني، رييس‌جمهوري ديدار و گفت‌وگو كرد، قرار است صبح امروز(پنجشنبه) با رهبري نيز ديدار كند. از ديگر سو علي لاريجاني، رييس مجلس شوراي اسلامي نيز كه همزمان با ورود نخست‌وزير ژاپن به تهران در حاشيه مراسمي ديگر در ارتباط با اين سفر ديپلماتيك اظهارنظر كرد و با بيان اينكه «ژاپن يكي از كشورهايي است كه در سال‌هاي گذشته هميشه با ما رايزني و مراودات اقتصادي داشته است»، مي‌گويد: «اين سفر نشان مي‌دهد كه موفقيت ايران، حل مسائل از طريق گفت‌وگوست اما اگر طرف‌ها اهليت داشته و درست عمل كنند، حل و فصل مسائل راحت‌تر خواهد بود.» لاريجاني همچنين گفته است: «متاسفانه اين امريكايي‌ها هستند كه مشكل ايجاد كردند؛ لذا سفر آبه شينزو به تهران نشان از رويكرد عقلايي ايران دارد كه حل‌وفصل مسائل را از طريق گفت‌وگو دنبال مي‌كند.» اين صحبت‌هاي لاريجاني و مهم‌تر از اين، آن استقبال اوليه و رسمي ظريف و روحاني در فرودگاه مهرآباد و كاخ سعدآباد اما درحالي انجام شد كه همزمان تعداد معدودي از كساني كه در منابع خبري متعدد و فضاي مجازي به عنوان دانشجويان نزديك به جناح اصولگرا و برخي گروه‌هاي مخالف دولت معرفي شدند، اقدام به برگزاري تجمعي مقابل فرودگاه مهرآباد كرده و با در دست داشتن پلاكاردهايي به بيان ديدگاه خود در ارتباط با فشارهاي ناشي از تحريم‌هاي جديد كاخ سفيد همچنين بحث مذاكره احتمالي ايران و امريكا پرداختند. «آقاي آبه اگر مي‌خواهيد به ما كمك كني به ترامپ بگو كه فورا تحريم‌ها را بردارد»، «با امريكا مذاكره نخواهيم كرد»، «امريكايي‌ها نزديك نشوند»، «آقاي آبه، نخست‌وزير ژاپن! در كنار ايران مظلوم و در مقابل امريكاي ظالم بايست» و «ايرانيان ترجيح مي‌دهند كه «شيردل» باشند تا «بزدل»!» برخي از نوشته‌هاي پلاكاردهاي اين معترضان بود كه بعضاً به انگليسي و در مواردي حتي به ژاپني ترجمه شده بود.
البته اين به هيچ عنوان نخستين بار نيست كه با ورود يك مقام ارشد خارجي به كشورمان شاهد برگزاري چنين تجمعات و اعتراض‌هايي هستيم اما شايد بتوان به تفاوتي آشكار در اين تجمع با موارد پيشين اشاره كرد و آن، لحن و ادبيات به كار رفته در پلاكاردهاي معترضان بود. لحن و ادبياتي كه چنانكه خوانديم، برخلاف معمول، با رعايت عرف و اخلاق سياسي ابراز شده و لااقل در تصاويري كه از اين تجمع در فضاي مجازي دست به دست شده و مي‌شود، نشاني از آن رفتار دور از ادب نبود. همان طور كه به نظر مي‌رسد، فضاي حاكم بر اين تجمع نيز برخلاف روال معمول اين دست تجمع‌ها تا حد امكان به دور از تشنج، تندخويي و عصبيت مديريت شد.
هر چه نباشد، قانون اساسي اجازه برگزاري تجمعات مسالمت‌آميز را با شرايطي كه در اصل بيست‌وهفتم ذكر شده براي همه شهروندان در نظر گرفته و طبيعتا كسي نمي‌تواند به چند جوان به صرف ابراز نظرات‌شان معترض شود. هر چند تجارب گذشته نشان مي‌دهد اين مجال براي ابراز نظر لزوما براي تمامي جوانان اين كشور فراهم نيست و گاهي شاهد تبعيض ميان اين گروه از شهروندان درگير با سياست با طيفي ديگر از شهروندان هستيم. تبعيضي كه كاش نبود.